Genootschap Sint Joseph staakt

„De vluchtelingen voor het vagevuur'

„Het is overigens niet de eenvoudigste manier om het een en ander te weten te komen, als men Sint Joseph deze gegevens zelf tracht te ontfutselen. Iedere krantenlezer met een normale belangstelling voor de advertentiepagina, weet dat „'t Hooge Huys" te Alkmaar een gewone verzekeringsmaatschappij is, waar men een dergelijk genootschap niet verwacht.

Ook de St. Laurensstraat, waar Sint Joseph gevestigd zou moeten zijn, biedt ruimschoots de gelegenheid om bij het verkeerde huis te bellen, zodat zowel het eveneens daar gevestigde Alg. Secretariaat voor de Associatie van Lijkbezorgers als het Bondsbureau van de Nederlandse Bond van Paardeslagers de kans lopen, de vluchtelingen voor het Vagevuur over de vloer te krijgen. Maar dan is er geen vergissing meer uitgesloten.

Aan de balie van de Amsterdamse Bank, eveneens gevestigd in „'t Hooge Huys", wordt de gelovige ziel bemoedigend toegelachen door een heer op leeftijd, die waarschijnlijk wel een korting op zijn polis zal hebben gehad, om even daarna met een tikkeltje leedvermaak mee te delen dat sinds drie maanden geen nieuwe leden worden geaccepteerd. Het leedvermaak zal wel veroorzaakt worden door het feit, dat de lopende gevallen nog worden afgehandeld, tot ze goed en wel liggen".

„Interne zaken van een N.V."

Dan belt dhr De Vries naar de procurator van „Sint Joseph", meneer van Schalkwijk, Pauwweidt 1, Heilo.

„PHARETRA: Ik heb gehoord dat het Genootschap Sint Joseph is opgeheven? v. SCHALKWIJK: Hoe komt u daarbij? Nou ja, er wordt in elk geval niet meer ingeschreven.

PH.: Kunt u ook zeggen waarom?

v. SCH.: Ja, hoort u 'es, dat gaat u toch eigenlijk niets aan. Ik geloof niet dat ik verplicht ben daar iets over te zeggen.

PH.: Maar het zou toch wel aardig zijn als ik iets meer wist? v.

SCH.: Nee, de interne zaken van een N.V., neen, ik geloof niet dat het u iets aangaat.

PH.: Dus ik mag aannemen dat er om zakelijke reden mee gestopt is?

v. SCH.: Ja eh, ja, houdt u het daar maar op.

De telefoon maakt een geluid, dat duidelijk aantoont hoe boos meneer van Schalkwijk is.

Zij die na deze tegenslag nog steeds niet kunnen bedenken wat er met Sint

Joseph aan de hand is, gaan informeren bij (het bestuur van het Genootschap):

Th. Laan, lid van de Tweede Kamer, voorzitter:

J. F. Nijman, arts te Alkmaar, secretaris;

H. Nolet, oud–burgemeester van Warmenhuizen, Heilo, lid;

J. Th. M. Kraakman, bisschoppelijk commissaris, deken en pastoor te Alkmaar.

Als zij dan geen gehoor krijgen, of hetzelfde te horen hebben gekregen, liggen de conclusies voor de hand:

1. Men is gaan inzien dat de barmhartigheid van de nabestaanden belangrijker is dan de angst om te branden;

2. De mogelijkheid bestaat dat het boosaardig vermoeden gewettigd is, dat de buit met 400.000 ingeschrevenen wel binnen is;

3. Men is er achter gekomen, dat de Nederlandse katholiek niet meer zo primitief denkt, als het wel lijkt".

Een vierde mogelijkheid

Er is echter nog een vierde mogelijkheid, waaraan Pharetra blijkbaar niet gedacht heeft, en wel deze:

Art. 7 b van het „Huishoudelijk Reglement van het Genootschap luidt aldus: „Het stipendium wordt niet uitgekeerd bij weigering der kerkelijke begrafenis". Welnu volgens can. 1240 § 1 moet de kerkelijke begrafenis o.a. geweigerd worden aan „allen die als publieke zondaars bekend staan".

P. Dr. H. van Groessen noteert hierbij in zijn boek „Het Kerkelijk Recht", uitg. Romen Roermond, 1958 op bl. 701:

„Als publieke zondaars gelden: degenen die in concubinaat leven of alleen burgerlijk gehuwd zijn; zij die jarenlang hun paasplicht verwaarloosd hebben".

Welnu volgens het r.k. blad De Frontlijn zijn er in Nederland ongeveer een miljoen r. katholieken, die niet meer hun paasplicht vervullen, dat is dus iets minder dan een vierde van alle r. kat'holieken. Wanneer diezelfde verhouding ook terug te vinden is onder het aantal van de verzekerden bij Sint Joseph, dan zou dat betekenen dat Sint Joseph voor iets minder dan 100.000 verzekerden na hun dood geen missen behoeft te laten lezen en dus de minimum–som van f 200,— per verzekerde niet behoeft uit te keren, waardoor het genootschap de vrije beschikking krijgt over 100.000 x f 200,— = f 20.000.000 (twintig miljoen gulden).

Er wordt dan wel aan toegevoegd, dat in dat geval het stipendium „zal worden aangewend voor H.H. Missen tot intentie der Gelovige Zielen".

Maar, in de eerste plaats is dit niet te controleren. En de mensen van Sint Joseph zijn toch ook mensen. Is het dan verstandig om hen aldus bloot te stellen aan de verzoeking om dan inderdaad maar een beetje vrij te beschikken over die slordige 20 miljoen?

En vervolgens staat er niet bij, HOEVEEL missen er dan voor dat bedrag moeten gelezen worden. "Wanneer het genootschap voor die 20 miljoen gulden slechts — laten we zeggen — 20 missen zou laten lezen, dan zou men in elk geval aan de letter van het polisverdrag hebben voldaan.

VREEMD: Hoe meer publieke zondaars, hoe meer financieel voordeel voor Sint Joseph

En hoe het ook zij, het blijft een vreemde zaak, dat een „christelijke" verzekeringsmaatschappij er voordeel bij kan hebben, dat haar verzekerden zoveel mogelijk publieke zondaars worden, omdat men dan n.l. het verzekerde bedrag niet behoeft uit te keren ten gunste van de verzekerde. Vooral is dat vreemd, omdat deze uitkering moet besteed worden aan het laten opdragen van missen voor de overledene, terwijl toch volgens de r.k. leer de mis „het opnieuw–tegenwoordigstellen van het Kruisoffer" is. Dergelijke kwalijk riekende handelspraktijken rondom het ontzettende sterven van de Zoon Gods zijn, op zijn zachtst gezegd, niet bepaald verheffend.

De vrucht van ons protest

Toch verheugt het ons, dat het Genootschap Sint Joseph geen nieuwe leden meer wil (mag) aannemen.

Wij hebben ons maartnummer, waarin wij deze „Sint–Joseph"–praktijken aan de kaak stelden, driemaal laten herdrukken tot een gezamenlijke oplage van 53.000 exemplaren, waarvan er nu nog 3000 over zijn.

Wij menen daarom dat ons massaal protest er ook toe zal hebben geleid, dat het genootschap nu zijn werf– en zelfs inschrijfaktie moest beëindigen en dat het bureau, als over een jaar of zeventig de laatste verzekerde zal zijn gestorven, ook geheel zal geliquideerd worden. Een jaar of zeventig...... een lange tijd waarin nog veel gebeuren kan, maar het is toch niet helemaal uitzichtloos meer. Wij hopen, dat ons protest tegen de aflaatbrieven, die nog steeds in Spanje met goedkeuring van de pausen verkocht worden, ook eenmaal zal leiden tot afschaffing daarvan.

Om de eer van Christus

Zeker, het eerste doel van ons blad is positief, maar we zijn ook blij met deze resultaten, waardoor een einde wordt gemaakt aan praktijken die een aantasting zijn van de eer van Christus, een profanatie van het offer van de Gekruisigde Zoon van God.

RECTIFICATIE: Bij het drukken van de laatste vorm van dit blad, blijkt dat op pagina 10, 10e regel van boven, een drukfout is blijven staan. Er staat: „Veertienhonderd van de ruim 21.000 bisschoppen". Dit most zijn: „Veertienhonderd van de ruim 2100 bisschoppen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen