VERBODEN te lachen??

SPOT IN DE BIJBEL.

De Baälpriesters „riepen van de morgen tot de middag de naam van Baäl aan en en zeiden: Baäl, antwoord ons! maar er kwam geen geluid en niemand gaf antwoord. Daarbij binkten zij om het altaar, dat zij gemaakt hadden. Toen het middag geworden was, begon Elia hen te bespotten en zeide: Roept luider, want hij is immers een god. Hij is zeker in gepeins, of hij heeft zich afgezonderd, of hij is op reis; misschien slaapt hij en moet wakker worden." (1 Kon. 18:26-27).

„En dat (= het hout van de ceder of van de eik) dient de mens tot brandhout; hij neemt daarvan en warmt zich, ook steekt hij het aan en bakt brood; ook maakt hij er een god van en buigt zich neder; hij maakt er een gesneden beeld van en knielt daarvoor neer. De helft daarvan verbrandt hij in het vuur; bij die helft eet hij vlees, braadt een gebraad en wordt verzadigd; ook warmt hij zich en zegt: Ha, ik word warm, ik merk vuur. En het overblijfsel verwerkt hij tot een god, tot zijn gesneden beeld, knielt daarvoor neer, buigt zich, aanbidt het en zegt: Red mij, want gij zijt mijn god" (Jesaja 44:15-18).

VRAAG AAN DE LEZERS: Mogen wij soms spotten met godsdienstige gebruiken, die geheel en al indruisen tegen Gods Woord? In indien dat niet mag. wat is daarvan dan de reden? Geeft de Bijbel ons dan hierin een slecht voorbeeld? Moeten wij ons hierin distancieren van Elia en Jesaja? .Moeten we hen gebrek aan takt, liefdeloosheid en te weinig gevoel voor oecumene verwijten? Als konkreet voorbeeld mijn artikel over de Pater Karei Krant.

De beste, de kortste en de meest kernachtige en pittige antwoorden zullen we dan een volgende keer publiceren.

KERKELIJK GOEDGEKEURDE MOPPEN.

In het begin van dit jaar werd ik verrast met de Sint Alfonsus Dagkalender, 1961, samengesteld door de paters redemptoristen: A. Lodders, F. Wouterlood en J. Stein en „cum permissu superiorum" (= met verlof van de oversten) Deze scheurkalender bevat voor elke dag tenminste één mop. Slechts bij uitzondering, bijv. bij de grote feesten van pasen en pinksteren, treft men er een ernstige beschouwing aan. Het is soms wel eens moeilijk om uit te maken of iets als een grap bedoeld is of niet. Zo bijv. op 1 maart: „Sint Gerardus ontvangt de eerste H. Communie uit de handen van St. Michaël". (Bedoeld is de aartsengel Michaël).

Iedereen kan moppen inzenden naar pater Lodders en als ze bekroond worden, ontvangt men ƒ 2.50.

Ik wil er hier twee weergeven, die wel duidelijk het verschil van eerbied voor het heilige bij roomsen en protestanten laat zien.

Op 13 juli:

Man van geloof.

Een pastoor in een dorp is bezig met communie uitreiken (D.w.z. het geconsacreerde Avondmaalsbrood op de tongen van de gelovigen leggen. Red.)

Er komt ook een dame, die nog al erg rode lippen heeft naar de communiebank. Terwijl de pastoor haar de H. Communie geeft, zegt hij: „Pas op, lieve Heerke, pas geverfd".

Ingezonden door P. Lenaerts, Stamproy, L.

Op 27 augustus:

Zijn nieuwsgierigheid.

De dorpsdominee was bezig met een klimplant tegen de deurpost van de pastorie te spijkeren en bemerkte, dat een jongen nieuwsgierig naar hem stond te kijken.

„Wil je me de kunst van het tuinieren afkijken?" vroeg de dominee na een poosje.

„Nee", zei de jongen meer duidelijk dan beleefd.

„Verwondert het je me hier zo bezig te zien?"

„Nee, maar ik wou wel es weten, wat 'n dominee seit as ie met de hamer op s'n duim slaat".

Ingezonden door Nettie v. d. Berg, Zeeland, N.-Br.

DE STIJVE NEK VAN LUTHER.

Deze keer wordt ons humoristisch hoekje verzorgd door de rooms-katholieken van Oude Tonge:

„Pater Hegger,

Eerwaarde mag ik je niet noemen, want dat ben je niet meer. Je bent afgevallen. Je bent een afvallige, net als Luther, en wat heeft die niet ontelbare mensen op een dwaalspoor gebracht, misschien ook langs de Rechte Straat van u, die naar de hel loopt: Luther zal het nu wel beter weten en hij zal het in de hel wel ondervinden ook. En dat is maar goed, want God is goed, maar ook oneindig rechtvaardig. Luther had een stijve nek en wou niet buigen. Hij dacht het beter te weten. Hoogmoed dus, maar hoogmoed komt voor de val.

Je bent een afvallige net als Luther. Voor de radio had je het over een Rechte Straat, waar je nu in bent. Maar die straat loopt dood. Langs die straat plof je zo in de hel. Maar goed ook...."

De brief gaat zo nog een hele poos door en eindigt:

„Verder wensen wij u een goede bekering en een beter inzicht.

w.g. Groeten van rooms-katholieken van Oude Tonge."

Tjonge, tjonge, da's straffen toebak, zulle! Dat is forse Oude Tonge-taal! Maar in Nieuwe Tonge denken ze er vast anders over. Want daar weten ze dat Luther die stijve nek gekregen heeft omdat het te veel tochtte in de roomse kerk. Paus Joannes XXIII heeft dat ook toegegeven. Hij heeft gezegd: „Ons huis (hij bedoelde daarmee de rooms-katholieke kerk) moet weer bewoonbaar worden gemaakt voor de afgescheiden broeders en zusters".

Ik heb vroeger ook een stijve nek gekregen van de tochtige bouwvallige roomse kerk. Ik heb ook lang geprobeerd de gaten te stoppen. Maar de gaten waren te groot. En als ik met stenen en cement kwam aandragen, dan werd dat mij ontnomen. Toen was men nog niet zo ver als nu, dat men openlijk vanuit Rome spreekt over een huis, dat weer bewoonbaar gemaakt moet worden.

VERANDERINGEN AAN DE GEVEL.

Het rooms-katholieke blad „De Bazuin" schrijft over de vernieuwingspogingen in de rooms-katholieke kerk vanaf 1945:

„Er is veel schijnverandering en schijnvernieuwing, die duidelijk bewijst, dat men onder vernieuwing alleen maar verstond: het aanbrengen van een nieuw verfje of het veranderen van de decors..... In heel veel gevallen is er van werkelijke verandering, die soms dicht „de bekering" benadert, nog nauwelijks sprake". (19 nov. 1960).

Het tocht dus nog flink in de roomse kerk. Maar van de andere kant: Bravo voor „De Bazuin" die dat zo maar durft rondbazuinen! De weg naar de vernieuwing loopt altijd over de verootmoediging en de schulderkenning. Dit geldt voor Rome èn voor de Reformatie.

HUICHELENDE CHRISTUSHATER.

Dat rooms-katholieken tot dergelijke uitingen komen zoals die van Oude Tonge, kunnen we begrijpen wanneer ze de voorlichting ontvangen van mensen zoals de pastoor van Rijsbergen.

Als reaktie op de toezending van ons nummer aan alle priesters schreef deze doctor in de theologie ons een brief, waarvan de Vlamingen zouden zeggen:

„Da's geen lachen, zulle!".

„Wie de Kerk (blijkbaar is de roomse kerk bedoeld, Red.) loslaat, laat Christus los. En daarom luidt het harde oordeel over de renegaat: „Wie naar de Kerk niet luistert, zij u als een heiden of een tollenaar". Uw redeneringen moeten wel kronkelredeneringen worden tegen uw diepste overtuiging in.... Met een eerlijke tegenstander kan men praten, niet met een huichelende Cristushater; het is Jezus, die gij vervolgt!

Houd dus uw bullen bij U.

w.g. Dr. C.A. van Oosterhout, pastoor."

Wij hebben bewondering voor pastoor Van Oosterhout, dat hij naam en adres onder deze brief durft vermelden. Dat is het hout waaruit men groot-inquisiteurs snijdt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen