Laten wij samen terugkeren.

Het lijkt mij niet juist om de rooms-katholieken zonder meer uit te nodigen om over te gaan naar het protestantisme. Dat zou de indruk wekken alsof bij ons de volmaakte kerk van Jezus Christus te vinden is. En ik vermoed, dat ook elke gelovige protestant bereid is om te erkennen, dat er aan hemzelf en aan de kerk, waarvan hij lid is, heel wat mankeert.

Laten we eerst eens zien op ons leven. Zijn wij overal stralende getuigen van Jezus Christus? Maken wij de rooms-katholieken jaloers op de blijdschap, die ons geheel doordringt, op de kracht van de H. Geest waardoor wij spreken en handelen, op de zekerheid van ons heil, ook in het aangezicht van de dood?

Merken zij, wat een fijne gemeenschap er is tussen de reformatorische christenen? Zeggen ze tegen elkaar: Ziet eens, hoe die protestanten elkaar liefhebben? Voelen ze de broederband van het levende geloof in Jezus Christus, die ons onder elkander verbindt?

Moeten wij niet veeleer op onze borst kloppen en schuld belijden voor God? Is er in onze kerken niet veel verstarring, veel formalisme, veel dode vormendienst? Wij moeten onze schuld ook eerlijk belijden tegenover de rooms-katholieke medemensen. Wij moeten hen daarom uitnodigen om samen terug te keren naar de vorm en het leven van de gemeente van Jezus Christus in de eerste eeuwen. Dat zal het ook voor de rooms-katholieken gemakkelijker maken om het Evangelie te aanvaarden van Jezus Christus als enige en volkomen Zaligmaker. Dat betekent dan voor hen niet, dat ze de wapens moeten inleveren en capituleren voor het protestantse kamp.

Kom bij ons langs,

Ja, rooms-katholieke vrienden, het is ook bij ons heus geen ideaal. Maar gelukkig begint men dat ook steeds meer te erkennen. De synode van de gereformeerde kerken b.v. heeft opdracht gegeven om een rapport samen te stellen over de omvang en de oorzaken van de verschraling van het geestelijk leven in onze kerken. Daar worden harde dingen in gezegd. En aan het einde wordt geconstateerd: „Er is niet minder dan een reveil, een opwekking door de H. Geest nodig". Inderdaad de reformatie was slechts een gedeeltelijke terugkeer naar het Evangelie van de eerste christenen, naar het Evangelie van Jezus Christus en de apostelen. Maar zij heeft zelf dat ook beleden in deze korte formulering: Ecclesia reformata semper rejormanda, d.i. de hervormde kerk moet altijd weer opnieuw hervormd worden.

Zulk een hervorming is in onze tijd wel dringend nodig. De reformatie is al lang enigszins op haar lauweren gaan rusten. Het eerste elan na het optreden van Luther en Calvijn is teruggeweken. De belijdenisgeschriften in sommige kerken hebben bijna iets van het beklemmende van een onfeilbare uitspraak van de paus gekregen.

Ja, wij moeten samen terugkeren naar de zuivere geloofsbeleving van de eerste christenen.

Maar ik zie voorlopig geen andere oplossing dan dit, dat u zich eerst bij ons voegt en dat we dan samen verder optrekken. Als u met het rooms-katholieke stelsel breekt, dan is dat al een eerste terugkeer naar het zuivere Evangelie. Binnen het rooms-katholieke stelsel is zulk een terugkeer naar het „oer"christendom onmogelijk. De leer van de onfeilbaarheid van de paus maakt dat onmogelijk. U kunt b.v. de Mariaverering, waarvan bij de eerste christenen geen spoor te vinden is, niet van u afzetten, zolang u rooms-katholiek is. Doet u het toch, dan hebt u in feite al met uw kerk gebroken.

Wij hebben u nodig.

Rooms-katholieken, die op latere leeftijd tot de reformatie overgaan, zijn bijna altijd blijder in hun geloof dan zij die in het protestantisme geboren zijn. Dat komt omdat wij ineens voor de openbaring komen te staan van de overweldigende rijkdom van Gods goedertierenheid, die Hij ons in Jezus Christus heeft betoond. Wij kunnen maar moeilijk van de verbazing bekomen, dat God zo barmhartig is voor ons, dat wij mogen rusten in een duidelijke belofte van Hem, een belofte, die Hij bezegeld heeft met het bloed van zijn Zoon, en waarmee Hij ons verzegelen wil in zijn H. Geest, die Hij ons gegeven heeft.

Zij, die in het protestantisme geboren zijn, zijn soms te veel aan deze rijkdommen gewend geraakt. Maar zij hebben weer andere gaven van God gekregen, die wij moeten missen, b.v. een schat van Bijbelse bezinking, die zij door de jaren heen hebben opgedaan.

Maar zo vormen wij het ene lichaam van Jezus Christus, waar elk zijn eigen gaven meebrengt tot opbouw en uitbloei van de gemeente van Jezus. Ja, komen jullie bij ons. Dan kunnen we samen drinken met volle teugen aan de fonteinen des heils. Dan kunnen wij ons overgeven aan de ongestoorde overdenking van Gods Woord.

Ik ben b.v. overtuigd, dat de boodschap van de Pinkstergeest in onze kerk verwaarloosd is. Ik ben het volkomen eens met het rapport, waarin gezegd wordt: „Er is niet minder dan een reveil, een opwekking door de H. Geest nodig". Komt en helpt mee om die akelige muurtjes, die de verschillende protestantse kerken van elkaar gescheiden houden, omver te trekken.

En dan samen op stap, terug de geschiedenis in. Al de bijvoegsels aan het eenvoudige Evangelie van Jezus Christus moeten we dan achter ons laten, zowel bijvoegsels van de rooms-katholieke als van de protestantse kerken.

We moeten het aandurven met Jezus alleen. Ja, in de protestantse wereld belijdt men dat in elk geval met de mond: Solo Christo, alleen door Christus. Maar in feite steunt men ook daar zo dikwijls op allerlei andere dingen buiten Christus. Jezus is onze leidsman en voleinder des geloofs. (Hebr. 1 2:2 ). Hij leeft midden in de gemeente door zijn Woord en Geest. Vanuit de hemel leidt Hij ons, elk uur, elk ogenblik.

We mogen nooit gaan rusten op onze kerkorde, op onze organisatie, op onze trouwe kerkgang. En toch....hoevelen zijn er niet, die zich laten leiden door de geboden Gods, in plaats van door de gebiedende Vader? Hoevelen gaan er niet naar de kerk uit plichtsbesef?

Als wij 's zondags luisteren naar de voorlezing van de wet des Heren, horen we dan werkelijk een Vader, die ons in liefde ernstig vermaant? Of luisteren we eigenlijk vooral naar een abstrakte dode wet, die op ons leven gelegd wordt met de nodige straff en, waarmee de overtreding bedreigd wordt? God is onze Vader in Jezus Christus. Durven wij het met Hem alleen aan? Hel aas is het wel erg duidelijk dat de rooms-katholieke kerk het met Hem alleen niet durft. Deze kerk heeft 2414 canones van het kerkelijk wetboek. Ze durft het zelfs niet eens aan om de wereldlijke macht van de paus te laten schieten. Zij staat er op, dat de paus een staatshoofd is met eigen politie, eigen postwezen, justitie, eigen diplomatieke vertegenwoordiging enz.

Samen terug en samen vooruit.

Maar als wij samen terugkeren naar het oorspronkelijke christendom, dan gaan wij tegelijk samen vooruit de komende Christus tegemoet. Dan zijn wij als de wijze maagden, die de lampen vol olie hebben, de lampen brandend, terwijl overal de vreugdekreet weergalmt: de Bruidegom komt!

En zo stelt Jezus dan zijn gemeente aan het einde der tijden voor Zich: „stralend, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, zo dat zij heilig is en onbesmet" (Ef. 5:27)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen