Kaalslag treft kerken

Al jaren volg ik met bijzondere belangstelling de ontwikkeling van het ledenaantal in verschillende kerken in Nederland maar ook daarbuiten. Deze interesse komt niet voort uit mijn statistische aanleg, maar meer vanuit de grote zorg om het behoud van de kerk in de samenleving. In menig silhouet van stad of dorp is van ver de kerktoren zichtbaar als een heenwijzing naar boven. En bij de kerktoren een Godshuis waar de mens zich op gezette tijden kan bezinnen op zijn of haar bestaan en de relatie met God de Schepper van hemel en aarde. Helaas neemt het kerkbezoek snel af en zeker de afgelopen twee jaar, waarin corona bij velen de laatste vezeltjes met de kerk heeft doorgesneden. Minder kerkbezoek betekent ook dat veel kerkgebouwen de feitelijke functie verliezen. Dat is iets wat mij raakt. Vandaar mijn interesse in het verloop van het ledenaantal van kerken. Of het nu gaat om een rooms-katholieke of protestantse kerk, voor mij telt dat even niet als ik zie dat het hart uit de lokale samenleving wordt gehaald. Met de teruggang van het ledenaantal en als gevolg daarvan de sluiting van kerken gaat er veel meer verloren dan wij denken. Het zegt namelijk iets over het geestelijk leven in ons land en landen om ons heen. Waar ooit de Reformatie een stevige voet aan de grond kreeg en de eeuwen door van betekenis is geweest, zien we nu een kaalslag die me raakt, ja zo intens kan verdrieten dat er zoveel mensen zijn, die met mij op reis zijn naar de eeuwigheid, en geen betrokkenheid meer hebben bij of op de kerk.

Op enig moment toen ik wat somberde over de kerkverlating, werd mijn oog getrokken naar de inhoud van artikel 27 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis:

En deze heilige Kerk wordt van God bewaard, of staande gehouden, tegen het woeden der gehele wereld; hoewel zij somwijlen een tijd lang zeer klein en als tot niet schijnt gekomen te zijn in de ogen der mensen; gelijk zich de Heere gedurende de gevaarlijken tijd onder Achab zevenduizend mensen behouden heeft, die hun knieën voor Baäl niet gebogen hadden. Ook mede is deze heilige Kerk niet gelegen, gebonden, of bepaald in een zekere plaats, of aan zekere personen, maar zij is verspreid en verstrooid door de gehele wereld; nochtans te zamen gevoegd en verenigd zijnde met hart en wil in eenzelfde Geest, door de kracht des geloofs.

Het was voor mij een les: het gaat zo God het wil!

Hans Keuken, penningmeester

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen