“Maar als ik het zeg, en ik geloof het niet echt?”

Verheugd zijn we als we na een lange periode een broeder ontmoeten die we een aantal jaren geleden op de markt in Den Bosch voor het eerst het Evangelie hebben mogen vertellen en bij de Heere Jezus hebben mogen brengen. Het is mooi om te zien hoe de man is gegroeid in zijn geloof en met vrijmoedigheid het Evangelie komt helpen doorgeven.

Eenheid

Zoals zo vaak in Den Bosch treffen we het met het weer. Deze dag zal de eerste mooie voorjaarsdag van dit jaar gaan worden. Temperaturen tot 25 graden worden voorspeld. We drinken in de bus koffi e en lezen een Bijbelgedeelte, Efeze 3:17-19: “Opdat Christus door het geloof in uw harten wone, en gij in de liefde geworteld en gegrond zijt; Opdat gij ten volle kondet begrijpen met al de heiligen, welke de breedte, en lengte, en diepte, en hoogte zij, En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods.”

Terwijl we hier samen over nadenken, komen we tot de conclusie dat de gelovigen, naast de Bijbel en Gods Geest, ook elkaar nodig hebben om opgebouwd te worden in de kennis van Christus. De kracht van het Lichaam van Christus is zijn eenheid. Ondanks de gebrokenheid van de kerk mogen we toch dankbaar zijn dat we vandaag met mensen uit verschillende kerken bij elkaar zijn om samen te strijden in Zijn Koninkrijk. Daarna draagt een van de medewerkers het werk van deze dag in gebed op aan de Heere. We bidden voor de kerken in Den Bosch en vragen om bescherming en Gods zegen, opdat we ook vandaag weer het Evangelie mogen verspreiden.

Daarna zetten we onze Bijbelkraam op, richten hem in en verspreiden ons op het plein om de mensen aan te spreken. Al snel ontstaan er gesprekken en komen medewerkers met geïnteresseerden naar de kraam om hun een evangelisatiebijbel te overhandigen.

Vrijmoedigheid

Vandaag bevestigen de vele ontmoetingen, opnieuw het grote belang van het opzoeken van mensen waar ze zijn: op de straat. Fijn dat via stichting In de Rechte Straat de mogelijkheid wordt geboden om in deze rooms-katholieke stad aanwezig te zijn. Maar het is vooral ook mooi om te zien dat er broeders en zusters van ver weg zijn gekomen om de kerken in deze stad te ondersteunen.

Als ik merk hoe deze gemotiveerde christenen, zonder speciale opleiding hiertoe, het Evangelie met vrijmoedigheid en zelfverloochening uitdragen, dan is hiervoor maar één reden te bedenken: ze zijn bij Jezus geweest. Ze hebben Hem ontmoet en kunnen niet meer van Hem zwijgen. Ze zijn geraakt door de liefde van God en willen vanuit Zijn liefde die liefde ook weer doorgeven.

Jongeren

Veel groepen jongeren zijn vandaag in de stad aanwezig. Op een afstandje zie ik regelmatig onze medewerkers met een groep van deze jongeren praten. Als ik zie hoe geïnteresseerd ze luisteren en dat na afl oop van het gesprek een aantal jongeren uit zo’n groep interesse toont in de Bijbel en hier ook om vraagt, ben ik dankbaar dat we hun het Evangelie nader kunnen uitleggen. De meesten zijn ooit rooms-katholiek gedoopt, maar weten niet wat het christelijk geloof precies inhoudt. Wat laat de Rooms-Katholieke Kerk hier toch veel liggen. Alhoewel, er zijn ontwikkelingen op dit terrein. In april riep paus Franciscus gelovigen wereldwijd op om naar de pleinen te trekken en daar Christus te verkondigen. “Wij moeten niet bang zijn om christen te zijn en als christen te leven. Wij beschikken over de moed om op weg te gaan en de verrezen Christus te verkondigen.” De Kerk is bestemd om “erop uit te gaan”, mensen aan te spreken en hun de blijde Boodschap te verkondigen. “Ik nodig allen uit om de Boodschap te brengen naar elk milieu , met zachtheid en respect. Ga naar de pleinen en verkondig Jezus Christus, onze Verlosser”, aldus de paus. Toen ik dit hoorde, dacht ik: Wat zou het mooi zijn als de synodes van de protestantse kerken deze uitspraak zouden overnemen.

Ontmoetingen

Tegen 15.30 uur –we willen eigenlijk gaan inpakken– komt er nog een grote groep jongeren naar onze stand. Al snel willen ze alles over God, de duivel en goede en slechte geesten weten. Je verbaast je er soms over waar deze wereldse jongeren nog over nadenken. We proberen, zo goed en zo kwaad als het kan, hun vragen te beantwoorden en vertellen hun het Evangelie. Als snel wordt in het gesprek voor deze jongeren duidelijk dat ook zij vergeving van hun zonden nodig hebben. We vertellen hun dat ze, zoals ze nu leven, niet voor God kunnen verschijnen. Dat God hen oproept om tot Christus te gaan, om hun zonden te belijden en te laten, en om vergeving te ontvangen. De boodschap lijkt te landen. Een van de meisjes zegt op een gegeven moment: “Maar als ik het dan wel met mijn mond zeg, en ik geloof het niet echt, hoe noem je dat dan?”

“Dat noemen we schijnheilig”, antwoord ik prompt. “O, komt daar dat woord vandaan?” zegt het meisje. Ik leg haar vervolgens uit dat wij het geloof in het hart niet kunnen werken. “Dit kan God alleen. Als je nu het Evangelie hoort en je kunt het niet vatten, ga ermee naar God, zeg dit tegen Hem, vertel Hem al je twijfels en ongeloof. Hij kan het geloof uiteindelijk door Zijn Geest in jouw hart werken.” De jongeren nemen een evangelisatiebijbel mee en met heel wat stof tot nadenken vertrekt de groep. We sluiten af en dragen het werk van deze dag en alle ontmoetingen in gebed aan de Heere op. Het is Zijn werk, en Zijn Woord zal, ook nu weer, doen wat Hem behaagt. We pakken de bus in en vertrekken, wat later dan gepland, uit Den Bosch.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen