Als de Heere roept voor werk in Zijn dienst

Diepe wegen

Prachtig kan het klinken als iemand zegt dat hij of zij in het geestelijke leven 'diepe wegen' heeft moeten gaan. Heel gemakkelijk kan een gevoel van diep ontzag en een beetje jaloersheid de ander besluipen. Zo van: "Die heeft nog eens wat mee gemaakt!" Er zijn ook mensen die 'diepe wegen' gaan zonder dat de ander die naast hem woont beseft wat er in dat leven omgaat. Ik doel dan met name op de worsteling die in het leven van een jong mens kan wakker worden als hij of zij de Heere lief krijgt. Dat brengt op zichzelf al zoveel vragen en worstelingen mee; de strijd tegen de zonde, het vechten tegen mijn eigen ik, het zoeken te leven tot eer van God, pijn over de zonde die toch telkens weer cle kop opsteekt……

Maar die wegen kunnen nog veel dieper worden als daarbij in het hart een verlangen geboren wordt om ook anderen van de dienst van de Heere te gaan vertellen. Vooral bij jongeren kan dit zo'n heel brandend verlangen zijn. Vaak beseffen ouders niet hoe diep de worsteling van hun kind op dit terrein kan zijn.

Met een kluitje……

Maar al te vaak worden jonge mensen die hierover vragen stellen met een kluitje in het riet gestuurd. Ook kerken en gemeenten maken zich vaak schuldig aan het onderschatten van deze worstelingen bij hun jonge gemeenteleden. Hierdoor is heel veel geleden en bij veel jonge mensen is nameloze schade aangericht voor hun verdere leven. Niet zelden heeft het zelfs geleid tot diepe psychische problemen. Het zou goed zijn als predikanten, voorgangers en kerkenraden in deze zaak beter thuis zouden zijn om hun mensen te kunnen helpen in plaats van af te stoten. Ik zou deze mensen met klem op willen roepen om eens terug te denken aan hun eigen worsteltijd, toen de Heere u riep en u ook niet goed weg wist met deze dingen. Heel menselijk gesproken zullen we moeten constateren dat veel jonge krachten in de kerk verloren gaan, omdat er niet goed mee wordt omgegaan. En dat is niet alleen heel jammer, maar ook tot schade voor de kerk.

Gewoon of bijzonder

Als we in ons leven in deze worsteling terechtkomen, dan denk ik dat we ons in de eerste plaats moeten realiseren dat het heel gewoon is dat iemand die de Heere lief krijgt ook verlangen krijgt om Hem groot te maken en over Hem te spreken. Dat behoort tot de levensuitingen van het nieuwe leven. Daardoor wordt het vaak ook veel moeilijker om goed met de vragen om te gaan en de vragen helder te krijgen. Ik zeg dit vrijwel altijd tegen iedere jongen of meisje die mij met deze vraag benadert. Het gevaar wordt anders namelijk groot dat we alleen nog verder gaan met deze vraag en dat de persoonlijke dienst van de Heere op de achtergrond geraakt. En dat is niet goed. Eerst blijft de persoonlijke omgang met de Heere staan. Juist in de weg van de 'omgang met de Heere' wordt door Hem vaak het duidelijke antwoord in het hart gegeven. Het is en blijft een zaak tussen 'jou en de Heere'. Een zaak die de ene keer in diepe afhankelijkheid aan Hem verbindt en de andere keer in diepe vertwijfeling doet uitroepen: "Heere hoe moet het verder?" De Heere wil ons niet in een doolhof opsluiten. De Heere wil niet dat we ons leven lang blijven worstelen met deze vragen zonder ooit antwoord te hebben. Deze vraag in ons hart vraagt om 'behandeling' en om 'overgave'.

Behandeling……

In Genesis 3:9 staat: "En God riep Adam en zei tot hem: Waar zijt gij?" In zo'n geval is het niet moeilijk; God riep! En wat denk je van Paulus van Tarsen in Handelingen 9:4? "Saul, Saul, wat vervolgt gij Mij?" Heel anders wordt het als we lezen van Samuël (1 Sam. 3). Hij wordt als jongen door de Heere geroepen tot Zijn dienstwerk. Maar Samuël kent de stem van de Heere nog niet. Hij heeft nog geen ervaring met Gods roepen tot een mens. J e ziet hem als het ware worstelen met deze zaak. "Samuël, Samuël"… maar hij weet niet dat het de Heere is en hij gaat naar de oude Eli. En wat die man dan ook voor fouten heeft in zijn leven. En hoeveel zonde hij ook toelaat bij zijn zonen, als Samuël in die nacht elke keer opnieuw bij hem komt, dan weet hij wat er gebeurt. Hij herinnert zich iets. Iets van een vroegere gloed komt even terug in zijn bestaan…. "De Heere roept Samuël!" Ik voel de siddering in het hart van de oude man. De Heere roept! Dat gebeurt nog! Dat gebeurt hier, bij ons! De oude Eli heeft een goede raad voor de jonge Samuël: "Ga naar je bed, ga rustig liggen en als de Heere weer roept, geef dan antwoord". Dat is behandeling! In warme liefde en vast geloof de ander trachten te helpen.

Overgave……

"Ja, maar…", hoor ik iemand zeggen. "Dit is iets heel anders. Hier wordt Samuël geroepen voor een heel bijzondere taak in Gods dienst. Dit was vroeger." Mijn lieve lezer, de Heere is gisteren en heden Dezelfde. Bij Hem is geen verandering. Zoals Hij toen riep, zo roept Hij ook nu nog. Zoals Hij in het Oude Testament mensen riep tot Zijn dienst, zo doet Hij het ook nu nog. Samuël was ook een gewone jongen en David ook. Zij stonden beiden met bevend hart toen de Heere hen riep. Zij werden beiden in behandeling genomen door een ervaren kind van God. En zij gaven zich over aan de Heere. Kijk nog even mee bij Samuël (1 Sam. 3:10). Daar ligt hij weer in zijn bed… en de Heere komt opnieuw. Let op de stille eenvoud in dit vers. Geen geweldige houding van Samuël, ook geen alles overrompelende verschijning van de Heere. De Heere riep opnieuw! En de jonge Samuël hij geeft stil antwoord: "Spreek, want Uw knecht hoort". Jonge mensen als je met deze vragen worstelt, zeg het Samuël maar na. Geef je maar over aan de Heere zoals hij het doet. Dan spreekt de Heere tot Samuël en tot de morgen toe denkt hij na over datgene dat de Heere gezegd heeft. Ingrijpend! Diep ontroerend! Maar heel menselijk! De Heere doet het niet altijd zo. Het kan ook op allerlei andere wijzen zijn dat de Heere ons wil afzonderen voor Zijn dienst. Laten we de Heere daarin vrij laten. Maar duidelijk moet zijn dat de Heere ook vandaag mensen roept tot Zijn dienst. En ik ben er van overtuigd dat Hij juist in onze tijd veel jongeren roept. De zaak van Koning Jezus heeft haast. De wereld wordt al driester en de zonde gaat meer en meer vrij spel krijgen. De oordelen gaan over de aarde. Alles wijst naar het einde. En juist in deze tijd wil de Heere Zijn Evangelie doen verkondigen.

Aandacht gevraagd…

Dit onderwerp vraagt heel dringend om de aandacht van predikanten en kerkenraden. Het gaat om onze jonge mensen, de gemeente van de toekomst. Vaak worden we zo opgeëist door allerlei zaken die eigenlijk helemaal niet direct het Koninkrijk betreffen. Er wordt wat afgeworsteld op dit terrein! Vaak is er veel te weinig tijd om met jonge mensen hierover in vertrouwelijk gesprek te gaan. Het is nodig dat we hier tijd voor vrijmaken. Dat zal de gemeenten ten goede komen. Jongeren zien rondom zich vanuit de evangelische gemeenten velen op pad gaan met de boodschap van het Evangelie en zij krijgen vaak niet eens antwoord op hun persoonlijke worsteling. In ons volgende nummer hoop ik terug te komen op de vraag:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen