Een nieuwe les van een oude pomp

Een oude pomp gaf mij een les… Op de boerderij van mijn grootvader stond een oude pomp. Om daar water uit te krijgen moest je de zwengel heen en weer halen. Op een dag probeerde ik dat eens, maar hoe ik ook zwengelde, er kwam geen enkele druppel uit…

Daar stond ik… Een vreselijk lawaai… een rood hoofd van schaamte omdat me niet gelukte wat ik mijn grootvader zo vaak had zien doen…

Mijn grootvader hoorde mij bezig en kwam naar me toe met een emmer water. Deze goot hij leeg in de pomp…

Ik verbaasde me grotelijks en vond het maar een gro te verkwisting van water. Maar toen ik op aanraden van mijn grootvader-boer nu weer ging pompen, was het lawaai weg en reeds na enkele slagen kwam er een volle straal water uit de pomp…! Een straal die zelfs niet ophield toen de hele grote ijzeren bak, die onder de pomp stond, al lang vol was. Het vee kon drinken. Er was water in overvloed! Hier moest ik aan denken toen er weer eens geklaagd werd over liefdeloosheid onder elkaar…

Het helpt niks al klagen we erover! Het helpt ook niet of je het al zegt of een ander erover vermaant.

Wil je liefde oproepen, dan zul je eerst zelf liefde moeten geven, net zoals die boer eerst een beetje water in die pomp deed.

Misschien ook een les voor u…? Om te onthouden en om door te geven…?

"Kinderen speelden verstoppertje. Paultje was goed weggekropen. Niemand zocht hem op. Huilend ging het ventje naar zijn opa en vertelde hem de reden van zijn verdriet: Hij wilde opgezocht worden… De Heere wil ook gezocht worden!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen