REACTIE OP ONTMOETINGEN 51

De brief van de persoon in Ontmoetingen mei 1990 kon ikzelf geschreven hebben. Ook in onze kerk nam de kenmerken-prediking een grote, misschien wel de grootste plaats in. Daardoor werd ik - hoewel de predikant dat zeker niet bedoeld zal hebben -voortdurend op mezelf teruggeworpen en ging ik mijn zaligheid in mezelf zoeken. Maar eens zag ik het volkomen duidelijk dat mijn (ons) behoud alleen ligt in het verzoenende bloed van Christus. Alleen Gods genade kan en zal ons redden uit het verderf waarin wij, mensen, onszelf hebben gestort.

De Bijbel roept ons op om volledig af te zien van onszelf en enkel op te zien naar Christus, die ons kocht met Zijn dierbaar bloed. Niets daarnaast, niets daarbij! Wanneer we enkel opzien naar Jezus, verdwijnt alle geredeneer en gepraat.

Nee, het gaat niet zo maar vanzelf, als het aan óns zou liggen. Maar het ligt aan Hem. En Hij heeft er geen enkele moeite mee om de grootste zondaar zo maar ineens rein te wassen van alle zonde en misdaad. In Zijn bloed ligt die oneindige kracht. Hem zij alle eer tot in de eeuwen der eeuwen! Amen!

Maar satan zit niet stil. Hij probeert ons aan het twijfelen te brengen, opdat wij ermee zouden ophouden alleen te roemen in Christus. Al vanaf het paradijs is hij jaloers op hen die in een vreugdevol geloof enkel op God bouwen. Maar eens zal Christus de satan die ons heel ons leven lang probeert te verstrikken in zijn geharrewar, voor altijd binden. Christus is de Eind-Overwinnaar. Heerlijk om dat door het geloof met zekerheid te mogen weten!

ANTWOORD

Waarschijnlijk ervaart u hetzelfde: Vaak komt mijn vroegere ongeloof als een schuld op mij over.

Zeker, ik mag als Paulus zeggen: "Ik heb het onwetend gedaan in (mijn) ongelovig heid" (1 Tim. 1:13). Ik hoorde als rooms- katholiek nooit het Evangelie van de zaligmaking door genade en geloof in Christus alleen. Maar … ik had dat Evangelie wèl in mijn Bijbel kunnen vinden.

Zo had ook u dat Evangelie in de Bijbel kunnen beluisteren, ofschoon u, mede door een eenzijdige prediking, tot op zekere hoogte net als Paulus een onwetende was. Maar net als Paulus zeggen u en ik: Het was toch door mijn ongelovigheid dat ik niet kwam tot die onvoorwaardelijke overgave in vertrouwen aan Christus alleen.

Maar dan is er telkens weer dat vriendelijke aangezicht van onze hemelse Vader, dat ons in Christus verschijnt. Hij glimlacht ons in liefde toe en glimlacht tegelijk onze schuld weg. Hij verzekert ons ervan: al je schuld is weggewist door het bloed van Mijn Zoon; je bent nu voor eeuwig van Mij.

Wat kun je dan dankbaar zijn! Dan zie ik diezelfde God hoe Hij in het verleden geduldig, als de vader van de verloren zoon, op mij wachtte. Hij wachtte op de tijd, die Hijzelf had gesteld, de tedere tijd van Zijn ontferming, van de omhelzing, van de kus van de verzoening, van de ring om de vinger en de feestmaaltijd met het gemeste kalf, kortom van de eenheid van het kind met de Vader der barmhartigheid. Gods Naam zij geprezen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen