PROTESTANTS KERKELIJK RECHT

Onlangs vertelde iemand mij:

"Ik kon het niet eens zijn met een bepaald disciplinair besluit van onze synode waarin een wantrouwen omtrent de rechtzinnigheid van een mede-broeder werd uitgesproken en ik had dat aan een broeder-ouderling meegedeeld. En wat deed deze ouderling? Hij pakte de Heidelbergse Catechismus en las mij Zd. 39 over het vijfde gebod voor en hij verweet mij dat ik in strijd met het 5e gebod handelde, omdat ik mij niet aan de kerkelijke overheden wilde onderwerpen.

Toen ik dat verhaal hoorde, stonden mijn oren even te klapperen van verbazing. Ik vroeg mij af: Wat voor verschil is er dan nog tussen deze 'protestantse' kerkopvatting en de leer van de onfeilbare roomse paus met zijn absolute macht over de gewetens?

En eigenlijk is zulk een 'protestantse' kerkdiktatuur nog harder dan die van Rome. Want Rome zou in zulk een geval (wanneer het een kerkdisciplinaire maatregel, dus niet een officieel dogma, betreft en iemand zijn twijfel over de rechtmatigheid daarvan uitspreekt) zeggen dat zo iemand in dat geval slechts een dagelijkse zonde zou hebben gedaan, waardoor hij het tijdelijke vagevuur verdient, waaruit hij echter weer door aflaten vervroegd kan worden verlost.

Maar de protestanten kennen alleen maar een hemel en een hel, en volgens hen - en dat is ook bijbels - verdient elke zonde, ook de geringste (zie Gal. 3:10), de eeuwige hel.

Dat betekent dus dat volgens de mening van die ouderling deze broeder uitsluitend doordat hij de rechtmatigheid van een disciplinaire maatregel van de synode van zijn kerkverband in twijfel trok, de eeuwige hel zou hebben verdiend.

Reeds enkel vanwege deze 'zonde van ongehoorzaamheid aan de synode van dat kerkverband' zou Christus later tegen hem zeggen: "Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur dat de duivel en zijn engelen bereid is" (Mat. 25:41).

Twee opmerkingen wou ik hieraan nog verbinden - al voel ik het gevaar dat ik nu zelf over die ouderling ga oordelen. Maar dat wil ik echt niet. Misschien is deze ouderling diep in zijn hart toch wel een kind van God. Het oordeel daarover laat ik over aan de Heere God.

1. Ik kan mij moeilijk voorstellen - maar nogmaals: wie ben ik? - dat iemand die de Heere Jezus van binnenuit kent als een goede Herder die Zijn leven ook voor hem heeft gegeven, zich zo keihard en wettisch kan opstellen.

Kent hij dan wel de Christus der Schriften, die Zich altijd keerde tegen de Farizeeën en wetgeleerden? Jezus heeft tegen hen gezegd:

"Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeeën, gij geveinsden, want gij vertient de munt en de dille en de komijn en gij laat na het zwaarste der wet, (namelijk) het oordeel en de barmhartigheid en het geloof" (Mat. 23:23).

Als je zelf voortdurend de vergevende barmhartigheid Gods in Christus, op grond van Zijn ontzettende lijden en sterven ervaart, dan moet je toch ook zelf mild worden tegenover anderen. Of niet?

Als je de Heere Jezus persoonlijk kent als de verpersoonlijking van de heilige Wet Gods, dan kun je volgens mij die wet nooit meer losmaken van Hemzelf. Dan zwaai je niet onbewogen met het zwaard van de wet, maar dan spreek je over die wet met diep ontzag van de ene kant, maar tegelijk met het mededogen van Christus Zelf. Of zie ik dat verkeerd?

2. De opwekking in Canada had tot grondbeginsel: "Opwekking is: Gods vinger wijst naar MIJ!". En ik ben het daarmee nog steeds grondig eens

Zolang wij alleen maar met de be schuldigende vinger wijzen naar de R.-K. Kerk of naar de andere protestantse kerken of naar andere leden van onze eigen kerk, zal er nooit een opwekking in Nederland komen.

De goede Herder verafschuwt ondanks Zijn mildheid hen "die bij zichzelf vertrouwden dat zij rechtvaardig waren en de anderen niets achtten" (Lk. 18:9). Met het oog op hen verhaalde Hij de gelijkenis van de farizeeërs en de tollenaars van toen en van NU.

Lezer(es), laten wij toch tot onszelf inkeren. Laat het u door het Woord Gods gezeggen: "Gij zijt die man!" (2 Sam. 12:7).

Dat doet pijn, ik weet het. Maar Jezus is ook de Heelmeester die balsem giet op de wonden die Hij met het mes van het Woord heeft moeten maken, de balsem van Zijn liefde.

Het is pijnlijk, maar tegelijk heerlijk om je door deze goddelijke Chirurg te laten behandelen. Terwijl Hij in je zondige vlees snijdt, ziet Hij je vol vertedering aan en verzekert je dat Hij enkel liefdevolle bedoelingen heeft.

Ga dan toch tot Hem, tot Hem alleen. Als 't u belieft, doe het NU, doe het in de kracht van Gods Woord en van de Heilige Geest, en verheerlijk God door te roemen in de genade die verschenen is in Zijn Zoon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen