Ontmoetingen 23

God heeft mij laten zien dat ik zonder Hem was, zonder Christus, dus zonder hoop (Ef. 2). En dat is het begin geworden van mijn gaan naar Christus toe, naar Gods beloften. Want waar zou ik het anders moeten zoeken?

Als je gezien hebt dat in jezelf geen enkele pleitgrond te vinden is voor Gods welbehagen, maar integendeel alle grond voor Zijn toorn, dan kun je alleen maar pleiten op die éne rechtsgrond: Gods Zoon, Zijn verzoenende lijden en sterven. Zijn gerechtigheid die je om niet wordt toegerekend langs de weg van geloof alleen. Dan kun je je slechts aan Hem toevertrouwen, die gezegd heeft: Ik zal u lerende weg die gij gaan moet; Ik zal u raad geven; Mijn oog zal op u zijn.

En hoe meer ik lees over die goedertierenheid en liefde van God die het verlorene zoekt, des te meer ik verbroken word en bid: Heere Jezus, doe mij toch in U gevonden worden; doe mij toch in U leven, want in U kan ik God behagen en rechtvaardig zijn voor God. Heere Jezus, doe mij als een klimplant groeien aan het kruis, zodat niemand mij daar ooit vandaan kan trekken.

En als ik dat bid, zie ik in mij zoveel boosheden (nijdigheid, haat, jalouzie, ongeloof en noem maar op) dat ik mij volkomen onmachtig voel om uit mijzelf iets goeds voort te brengen. Maar dat drijft mij dan weer uit naar Jezus Christus, want ik weet dat in Hem alles te vinden is wat ik mis en dat Hij mijn zonden verzoent in Zijn dierbaar bloed. In de kringen waar ik vertoef, is men gauw geneigd om het bovenstaande als'te licht' af te keuren, hoewel ik meen dat die gedachten bijbels zijn en ik er veel dichter door tot God ben gebracht.

Maar vaak overvalt mij nog een enorme angst en bestormen de vragen mij: Zit ik wel op de goede weg? Als ik maar niet verloren ga! Dan is mijn verzuchting: O God, wat is toch Waarheid, wat is toch de goede weg?

Ik wil zo graag geestelijk groeien en toenemen in de kennis van Jezus Christus en steeds inniger met Hem verbonden worden.

ANTWOORD:

Ook voor mij is de Bijbel mijn enige houvast. Jarenlang werd ik gekweld door angsten voor een god zoals mensen die mij voorhielden, een gruwelijke afgod, de god die ze met hun onverwerkte agressieve driften projekteerden op het witte doek van hun fantasie, een bulderende boeman waarvoor ik sidderend wegkroop.

Maar God openbaarde mij door Zijn Woord en Geest wie Hij werkelijk is: "God is liefde" (1 Joh. 4:8,16). Hoe kan men nog twijfelen aan die liefde Gods, wanneer men in de Bijbel leest dat God zozeer de schuldige wereld lief heeft gehad, dat Hij Zijn onschuldige Zoon gegeven heeft, opdat wij, door egoïsme verziekte mensen, gered zouden worden en zouden mogen binnen treden in de heerlijkheid van Gods eeuwige liefde?

Ga rustig door met het vertrouwen op het Woord van God en laat u niet verontrusten door mensen, die met hun eigen woord een god schilderen, die totaal het tegenovergestelde is van de God van de Bijbel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen