OPROEP TOT INKEER

Op 6 oktober werd in de Joriskerk van Amersfoort een samenkomst gehouden onder het thema „inkeer en verootmoediging".

Ik was erg blij met de sfeer en de geest van de toespraken en gebeden.

Al vaker had ik dergelijke „verootmoedigingssamenkomsten" meegemaakt, maar dan had ik telkens het gevoel alsof van onder de dekmantel van het mooie woord „verootmoediging" de beschuldigende vinger naar voren kwam, die bijna uitsluitend wees naar de anderen, de boze wereld.

Dat was thans beslist niet het geval. Men zocht op 6 oktober de schuld allereerstbij onszelf, de christenen, die zozeer begenadigd zijn o.a. omdat wij van God de Bijbel én het geloof in de Bijbel als Woord van God hebben ontvangen.

Wèl is het nodig dat het niet bij verootmoedigingssamenkomsten blijft. Het besef van zondigheid moet in ons aller hart persoonlijk doordringen. Wij moeten elk voor zich gaan schreien om onze schuld. Dan zal de Heere ons zeker genadig zijn, want dat heeft Hij beloofd (o.a. 2 Kron. 7:14).

De echte verootmoediging is een genade. We moeten daar dus om bidden. Het is te hopen dat overal gebedsgroepen ontstaan, waar men met elkaar smeekt om de genade van de verootmoediging.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen