TE SCHERP..?

Sommigen vonden ons arikel 'Lang zal d'ie leven' te scherp. De vraag is:

Was mijn artikel tegen de liefde?

Dat hoeft per se niet. Liefde wil niet alleen zachtheid zeggen. Dezelfde Heere, die zei: „Leert van Mij dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart" (Matth. 11:29), kon ook de farizeeën en wetgeleerden striemen: „Wee u, gij huichelaars…".

Dezelfde Johannes, die voortdurend het gebod van de liefde predikte, schreef ook: „Indien iemand tot u komt en deze leer niet brengt, ontvangt hem niet in huis en zegt tot hem niet: Wees gegroet" (2 Joh. 10).

Dezelfde Paulus, die het hooglied van de liefde dichtte (1 Kor. 13), fulmineert aldus: „Indien iemand een Evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt" (Gal. 1:9).

Dezelfde Heere, die de Zijnen tot het uiterste heeft liefgehad in de kruisdood (Joh. 13:1), zal eenmaal tot hen, die Hem niet wilden aannemen, zeggen: „Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur" (Matth. 25:41).

Dezelfde Heere, die uit liefde Israël verkoos tot Zijn volk, noemt Israël een ioer, en geeft aan Hosea de opdracht om met een hoer te trouwen om aldus uit :e beelden de ontrouw van Israël tegenover de God van het Verbond (Hos. 2).

Elia, de man die een persoonlijke Godsontmoeting mocht hebben, drijft de spot net de Baaispriesters op de berg Karmel (1 Kon. 18:27).

Doe naar uw overtuiging

Moeten wij ons dan niet door deze voorbeelden uit de Bijbel laten aanspreken? Dnze eigen gevoelens, zowel van verontwaardiging als van mildheid, zijn onbe:rouwbaar. Verontwaardiging kan gemakkelijk een uiting zijn van persoonlijke geïrriteerdheid, dus niet van een heilige, maar van een onheilige vleselijke toorn. Mildheid kan ook de uiting zijn van een menselijke zwakheid of van gemakzucht: Laat me met rust; vrede, vrede en er is geen vrede (Jer. 6:14).

Ik heb gemeend op deze manier de alarmklok te moeten luiden, omdat naar mijn overtuiging aldus gesold wordt met het heilige en eeuwige Woord van God. Ik neen dat de Heere dat van mij vroeg. Dat meen ik nog steeds.

Al het andere blijkt toch niet te helpen. De onbijbelse oecumene gaat rustig door. De duidelijkste dwaling wordt in sommige kerken getolereerd.

Men wil niets liever dan de 'dialoog', praten en nog eens praten, maar geen verkonliging met kracht. Men wil niet meer de antithese, de besliste afwijzing van de dwaling, terwijl de Bijbel juist van ons vraagt, dat we ons daar tegenover in alle duidelijkheid opstellen.

Ik moet zeggen dat de briefschrijvers niet twijfelen aan mijn oprechte bedoelingen, Ik wijfel ook niet aan de hunne. Daarom: „ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd" (Rom. 14:5).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen