MANAGUA, WAAROM, O WAAROM

Even beefde de aarde

Als ik die morgen met ds Benjamin Cortes naar twee projekten rijd, zijn verschillende straten afgezet. Grote bulldozers zijn bezig om de enorme hoeveelheden slip en rommel weg te ruimen.

Maar … die straten, waar nog huizen staan, bevinden zich verder op. Want naar het meer toe is alles verwoest. Enorm treurig is dat, als je door die straten rijdt met de trottoirs aan weerszijden, maar zonder huizen, als een stad die gebombardeerd werd en waar men daarna het puin heeft geruimd.

Er zijn zeven aardbreuken vanaf het meer naar de stad. Het heeft geen zin meer daar opnieuw huizen te bouwen.

Ik zag nog enkele hoge gebouwen staan en dacht: die zijn zeker weer gerestaureerd, maar toen ik dichterbij kwam, zag ik de scheuren. Ze stonden daar als een lijk te treuren op de verwoeste vlakte.

Op 23 december 1972 is het gebeurd. Slechts enkele seconden beefde de aarde en toen stortte alles in één: ongeveer 10.000 doden en 50.000 huizen totaal verwoest. Ds Cortés vertelt: „Wat was dat een droevige kerstmis. We waren steeds maar bezig de doden uit het puin vandaan te halen. Ook mijn eigen broer is omgekomen." Als je dat alles op je laat inwerken, komt vanzelf de vraag naar boven: Waarom? Wanneer mensen verschrikkelijk veel leed over elkander brengen, dan kun je heel duidelijk de schuld bij de mensen aanwijzen.

Maar hier? De inwoners van Managua waren heus niet slechter dan andere mensen op de wereld. Waarom heeft God dan die aardbeving laten komen? Hij had het toch kunnen verhinderen. Waarom die 10.000 doden? Zo maar ineens, twee dagen vóór de herdenking van de geboorte van Christus in Bethlehem!

Het is goed om, wanneer zulke vragen ons gaan kwellen, weer eens het boek Job te lezen. De rechtvaardige J o b heeft immers ook zo intens geworsteld met het probleem van het lijden.

En vervolgens is het goed om dan eens in gedachten op Golgotha te gaan staan voor het kruis, waaraan Gods Zoon hangt dood te bloeden. Vanuit dat kruis klinkt er ook een waarom naar omhoog: „Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?".

En dan kunnen we ootmoedig, maar nog niet ten volle begrijpend, rusten in Hem, in God wiens wegen onnaspeurlijk en wiens raadsbesluiten ondoorgrondelijk zijn. Dan buigen we ons hoofd en zeggen: „Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid tot in eeuwigheid".

Het hart werd weggesneden

Ds Benjamin Cortés zegt, dat in deze kleine staten van Centraal Amerika de bewoners steeds meer naar de hoofdstad trekken. Daardoor blijft het achterland vaak zo zeer onderontwikkeld. Het hart van het hele land klopt dan uitsluitend in de hoofdstad. Maar wat een ramp is het dan, wanneer de kern van die hoofdstad verwoest wordt zoals met Managua is gebeurd. Dan is het alsof het hart, maar evengoed het hoofd uit het land is weggesneden. Het zal jaren duren, voordat zo'n land er weer een beetje bovenop is gekomen.

Het is te begrijpen, dat in Managua voortdurend geruchten over aardbevingen opduiken. De krant van Managua van 24 mei schreef echter geruststellend:

„Geruchten over nieuwe aardbevingen missen wetenschappelijke grond".

De krant zegt, dat de redaktie zich verplicht voelde de wetenschap in te schakelen om hen, die op onverantwoorde wijze die geruchten verspreiden, de mond te snoeren.

„We hebben eerst een bezoek gebracht aan Ir. N. Cardoze, de vice-minister van de Publieke Werken. We vroegen hem: Hoe vaak beeft de aarde dagelijks in ons land.

Cardoze: Het seismografisch instituut registreert dagelijks twee tot tien aardschokken in ons land, maar die zijn voor de bevolking niet waarneembaar. Novedades: Betekenen die schokken een gevaar?

Cardoze: Praktisch niet. Daardoor komt energie los. Het zou pas gevaarlijk worden, wanneer die aardenergie geen uitweg meer zou vinden.

Novedades sprak ook met de direkteur van het seismografisch instituut, Ir. A. Agurto.

Novedades: Waarom kunnen die aardschokken van elke dag door ons niet worden waargenomen?

Agurto: omdat het centrum daarvan heel diep in de aarde ligt, nl. op ongeveer honderd kilometer diepte.

De aardbeving is een gebeuren, waar de Bijbel zich ook vaker mee bezig houdt. Christus noemt het tekenen van de eindtijd, wanneer de aardbevingen in steeds grotere omvang en sterkte zich voordoen. Aardbevingen herinneren ons eraan, dat de elementen der aarde eenmaal totaal zullen geschokt worden en brandend zullen vergaan. Als we horen van aardbevingen, laten we dan onze hoofden omhoog heffen naar Christus, die eenmaal wederkeren zal. Hij is onze enige> maar dan ook onze volstrekte hoop, ook temidden van de meest schokkende gebeurtenissen, die zich aan ons opdringen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen