In memoriam prof. dr. J. A. Schep

U hebt het in de pers kunnen lezen dat prof. Schep, onze vertegenwoordiger in Australië, wiens naam en adres altijd op de laatste bladzijde van onze Nederlandse en Engelse uitgave prijkte, door de Heere werd weggenomen van deze aarde om binnen te gaan in Zijn heerlijkheid. Hij is met zijn auto op een onbewaakte overweg tegen een trein gereden en was op slag dood.

Prof. Schep was een enorm energieke persoonlijkheid. Hij doorleefde alles heel diep en heel persoonlijk. Daardoor prikkelde hij wel eens mensen, die hem niet meteen konden volgen in zijn verrassende speurtochten door Gods Woord.

U weet misschien dat prof. Schep de laatste jaren gegrepen was door de Pinksterboodschap. Hij heeft zijn opvattingen daarover neergelegd in zijn boekje: „Geestesdoop en tongentaal". Volgens S. wordt in de kerken veel te weinig de aandacht gevestigd op de persoon en het werk van de Heilige Geest. Het leven van veel kerkmensen, ook van predikanten, is vaak zo vlak, zo wereldgelijkvormig, zo klaagde hij. Maar er is toch immers „kracht van omhoog", beloofd door Jezus Zelf, beloofd in de vorm van een vervulling met de Heilige Geest.

De Reformed Churches van Australië hebben gemeend in die boodschap van S. te moeten beluisteren een onbijbels onderscheid tussen eerste- en tweederangschristenen. Ze hebben een uitspraak daarover gedaan en S. vond dat daardoor zijn vrijheid om te spreken over zijn overtuiging te zeer aan banden werd gelegd en verliet daarom de kerk. Dat heeft bij hem heel veel verdriet veroorzaakt. Hij heeft zich nooit helemaal thuis kunnen voelen bij de Pentecostals. In een brief van 13 dec. 1971 schreef hij mij:

„Mijn kontakten met Pentecostals zijn in vele opzichten zeer teleurstellend. Wat een extremisme, drijverij, onbijbelse theorieën zoals arminiamisme enz. De meest gematigde groep is die van de Assemblies of God. Maar ook zij vragen, wil je lid worden, dat je als fundamentele waarheden aanvaardt dat het onmisbare teken van de Geestesdoop de tongentaai is en dat na Jezus' tweede komst het duizendjarig rijk volgt. En toch hebben de Pentecostals het eerst gezien, wat er aan de kerk ontbrak: de Geest in Zijn volheid. Mijn hart rust in het blijde weten: Het is de zaak van Christus. Hij zal dwars door deze chaos heen zich een ware Bruid toebereiden en ik vertrouw dat Zijn komst nabij is. Eerst nog de verdrukking in de nu nog vrije westerse wereld en dan de grote Verlossing. Kom, Heere Jezus! Wat jammer dat we niet eens praten kunnen. Met toebidding van Gods zegen voor Kerstmis en het Nieuwe jaar, je broeder in de Heiland,

Jan.

Kom, Heere Jezus! Die bede is nu in zijn leven vervuld. De Heere heeft de vermoeide strijder tot zich geroepen. Het is wel een groot verdriet voor zijn vrouw Corrie, maar toch ook weer een vertroosting te mogen weten dat je man nu bij de Heere vertoeft.

Wat prof. Schep schreef over de Pentecostals gaat ook op voor heel wat protestanten en protestantse kerken. Wat is er ook onder ons vaak niet een kerkelijk en dogmatisch extremisme, waardoor medebroeders en zusters uitgestoten en verbitterd worden.

Moge de Heere ons allen genadig zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen