Kan een protestantse kerk een afvaardiging zenden naar een bisschopswijding?

Geachte Broeder Hegger,

Er is een situatie in onze kerk ontstaan, die mij noopt het advies te vragen van een ter zake deskundige. Die situatie is aldus:

De voorzitter van de Baptisten Unie van Victoria ontving een uitnodiging om onze kerk te vertegenwoordigen bij de wijding van de nieuwe r.k. aartsbisschop, dr. J. Knox. In de tekst is sprake van de „Liturgical ceremony".

Hij meende dat het in geweten niet verantwoord zou zijn om deze uitnodiging te aanvaarden, voornamelijk omdac hij geen morele steun wenste te geven aan een plechtigheid die hij als zodanig voor onschriftuurlijk houdt.

Enkele predikanten menen echter dat deze weigering onjuist is geweest en de zaak zal besproken worden op de vergadering van de eerstkomende partikuliere synode. Daar deze kwestie voor onze kerken van het grootste belang is, zouden we gaarne van u enige dokumentatie hieromtrent ontvangen.

Rev. P. L. A.

Camberwell (Australië)

ONS ANTWOORD :

Ik ben het geheel en al met deze voorzitter van de Baptisten Unie eens, dat hij. deze uitnodiging niet kon aannemen. Wel is het goed om in de brief waarin men die weigering mededeelt, duidelijk te laten uitkomen dat die weigering beslist niet uit vijandigheid of zelfs maar uit onvriendelijke gezindheid voortkomt, maar uitsluitend gegrond is op onze gewetensovertuiging. Elke r.katholiek zal daar respekt voor hebben, want ook in de r.k. kerk wordt geleerd dat niemand tegen zijn geweten in mag handelen.

Het Concilie over de bisschoppen

„De betekenis van de bisschopswijding kunnen we het beste halen uit de dokumenten van het tweede Vatikaanse concilie, want daarin heeft de r.k. kerk zich nog maar pas geleden officieel uitgesproken.

In de „Dogmatische Constitutie over de Kerk" (vert. Kath. Archief) heeft de r.k. kerk het volgende over de aard van het bisschopsambt gezegd:

„De Bisschoppen zijn krachtens goddelijke instelling in de plaats van de Apostelen getreden, alst herders van de Kerk: wie hen aanhoort, hoort Christus aan, en wie hen versmaadt, versmaadt Christus en Degene door wie Christus gezonden werd" (no. 20). „In de bisschoppen dus, die door priesters en diakens worden bijgestaan, is de Heer Jezus Christus, de Opperpriester, te midden van de gelovigen aanwezig". „Door de bisschopswijding wordt de volheid van het wijd'ingssakrament verleend, een volheid die (—) het hogepriesterschap en de samenvatting van het gewijde ambt wordt genoemd" (no. 21).

„Tot lid van 'het Corps van de Bisschoppen wordt iemand aangesteld krachtens de sakramentele wijding". „Dit Corps nu (—) staat eveneens (—) als subjekt van de hoogste en volledige macht over de gehele Kerk, doch kan deze macht niet uitoefenen zonder instemming van de ^aus van Rome" (no 22).

„De geschreven of overgeleverde Openbaring wordt door de wettige opvolging van de Bisschoppen, en op de eerste plaats door de zorg van de Paus van Rome, onverminderd doorgegeven en onder voorlichting van de Geest der waarheid in de Kerk heilig bewaard en getrouw uitgelegd" (nr. 25).

„De Bisschop, met de volheid van het wijdingssakrament bekleed, is de uitdeler van de genade van het hogepriesterschap voornamelijk in de Eucharistie (= het misoffer. H.J.H.) die hij opdraagt of doet opdragen en waardoor de Kerk onophoudelijk leeft en groeit." „Elke wettige viering van de Eucharistie staat onder leiding van de Bisschop" (nr. 26).

Verloochening van protestantse overtuiging

Hoe kan nu een protestantse kerk zich officieel laten vertegenwoordigen bij de wijding van een bisschop, waarin de r.k. kerk belijdt:

dat de bissthop het hogepriesterlijk ambt van Christus op aarde voortzet; dat hij het enige offer van Christus telkens opnieuw opdraagt en doet opdragen door de door hem gewijde priesters; dat de protestantse vieringen van het Avondmaal onwettig zijn, omdat ze niet staan onder leiding van de bisschop; dat de bisschoppen zolang zij in gemeenschap staan met de paus, de goddelijke openbaring 'heilig bewaren en getrouw uitleggen, - wat dus inhoudt, dat de protestantse kerken die openbaring niet heilig bewaren en niet getrouw uitleggen, omdat zij het gezag van de paus niet willen erkennen. Dan verloochent men toch — niet met woorden maar wel door de daad van deze officiële afvaardiging — de eigen protestantse overtuiging. Hoe kan een kerk dan nog het negende gebod prediken?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen