Jij hebt je kind vermoord!

Ik ben het geheel met Jean Brepsant eens: wanneer iemand waarachtig tot zondebesef is gekomen, kan hij nooit echte rust vinden door de biecht. Ik heb dat zelf ook ondervonden in mijn biechtpraktijk. EÉn geval vooral is mij bijgebleven. Een moeder die haar zwangerschap had laten onderbreken, omdat ze geen kind meer erbij wilde hebben. Zij beschouwde dat terecht als moord. Ze had met veel berouw gebiecht, maar altijd bleef haar geweten haar aanklagen: Je bent een moordenares, de moordenares van je eigen kind!

Elke week kwam ze opnieuw hetzelfde bij mij biechten. Overeenkomstig de r.k. leer zei ik dan: „Maar u hoeft die zonde niet telkens opnieuw te biechten." Dat hielp echter niet. Ze was ook niet tevreden, wanneer ik maar enkele wees-gegroetjes als boetedoening opgaf. Ze smeekte om een zwaardere straf.

Arme moeder! Zeker, uw zonde is vreselijk, maar tegenover de heiligheid Gods is ook ons leven vreselijk en doortrokken van misdadigheid. Ook wij kunnen geen rust vinden, wanneer wij de zwaarte van onze schuld gezien hebben, tenzij schreiend aan de voeten van Christus. En alleen als Hij zegt: „Ga in vrede, uw zonden zijn vergeven", alleen dan zullen wij rust vinden. Laten wij allen met volle vrijmoedigheid tot Jezus gaan!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen