Mijn bezoek aan ZUID-AFRIKA

Helaas ben ik eerst nu in staat om iets te vertellen over mijn reis naar Zuid-Afrika. Het is moeilijk, als een blad voortdurend een tekort aan kopij heeft, maar het kan ook lastig zijn, als je telkens te kampen hebt met een teveel aan kopij.

Een gemoedelijk volk

Evenals in 1958 mocht ik ook nu weer ondervinden, hoe vriendelijk en gastvrij het Zuidafrikaanse volk is. Men gaat er enorm gemoedelijk met elkaar om. Dat is waarschijnlijk nog een overblijfsel van vroeger, toen Zuid-Afrika voor verreweg het grootste gedeelte uit boeren bestond.

Ik maakte bijvoorbeeld een reüee van de oud-studenten van de universiteit van Potchefstroom. Die werd gehouden in een boerenschuur en natuurlijk bij een knetterend „braaivleis", d.i. een vuur waar men vlees op roostert, dat dan meteen gegeten wordt, een soort pick-nick dus.

Er waren verschillende professoren aanwezig, en ook minister de Klerk. Maar het was één gezellig „klompie" mensen, dat ongedwongen met elkaar „gesels het".

Minister de Klerk maakte ook een praatje met mij. En ik voelde toen: Jc kunt in deze sfeer de Nederlandse aanspreektitel voor een minister: „Excellentie" niet gebruiken. Ik probeerde de moeilijkheid maar te omzeilen. Later hoorde ik, dat men die titel in Zuid-Afrika niet kent en dat men ook een minister gewoon met „mijnheer" aanspreekt.

De resultaten

Wij mochten verschillende abonnees winnen voor de Engelse en Nederlandse editie. En de opbrengst aan koliekten en giften bedroeg ruim 3000 rand, d.i. ruim ƒ 15.000, —. Een prachtig resultaat.

Veel predikanten waren bereid om zitting te nemen in een comité tot steun van ons werk in Zuid-Afrika.

Br. De Berdt moest helaas reeds na zes weken zijn reis onderbreken ten gevolge van een zeer pijnlijk sterfgeval. Na zijn terugkeer in de U.S.A. heeft hij een zware overspanning opgelopen, waardoor hij maanden rust moest houden. Wij bidden dat hij spoedig weer geheel mag hersteld zijn.

Wij blijven buiten de politiek

Zoals u reeds vaak gemerkt hebt, spreken wij ons niet uit over punten die binnen het orthodoxe protestantisme in diskussie zijn, en vanzelfsprekend ook niet over omstreden politieke vraagstukken, zoals bv. de apartheidspolitiek in Zuid-Afrika. Wij menen dat ons blad een mooi stuk waarachtige oecumene bevordert, doordat het gelezen kan worden in allerlei protestantse kringen en omwille van dit grote goed proberen wij ons steeds beperkingen op te leggen. U begrijpt dat dat wel eens niet meevalt en dat de lezers dan toch tussen de regels door onze eigenlijke overtuiging in die betwiste punten kunnen lezen. Maar men zal ons dat, naar wij hopen, niet kwalijk nemen. We streven er naar om zelfs „tussen de regels door" nog onpartijdig te blijven in kwesties die de kern van het Evangelie niet raken.

Wat betreft Zuid-Afrika echter wel twee berichten, die het probleem Reformatie—Rome betreffen. Allereerst dit:

Ingezonden van Pater Engering

Het wordt wel eens voorgesteld alsof er in Zuid-Afrika geen persvrijheid zou zijn. Daarom is het interessant, lijkt mij, als ik u onderstaand stuk laat lezen, dat afgedrukt stond in „Nieuws van Zuid-Afrika":

Geachte redacteur,

De uit Zuid-Afrika verbannen Nederlandse geestelijke van de anglikaanse kerk, eerwaarde heer Dil, beweerde o.a. dat in Zuid-Afrika kerkbladen aan regeringscensuur onderhevig zijn.

Ik ben sinds de laatste twaalf jaar redacteur van „Die Brug", een roomskatholiek maandblad in het Afrikaans. Van enige censuur, in welke vorm ook, is nooit sprake geweest.

In zijn "Book of Common Prayer" leest Eerw. Dil ongetwijfeld nu en dan: "Thou shalt not bear false witness against thy neighbour". Zou hij hieraan eens willen denken?

S. J. Engering, redacteur „Die Brug", postbus 5902, Johannesburg.

Discriminatie van rooms katholieken?

Zuid-Afrika wil zijn immigratiebeleid meer in overeenstemming brengen met de verhouding van de godsdienstige bevolkingsgroepen in het land zelf. Dat was in het verleden niet het geval. Toen was er een overvloed van r.k. immigranten tegenover slechts een gering aantal protestantse immigranten. In 1951 bv. vormde het r.k. gedeelte van het Zuidafrikaanse volk slechts 5.3 % , terwijl langzamerhand meer dan de helft van de immigranten tot de r.k. kerk behoorde. Het gevolg is geweest dat in 1960 de r.k. bevolking reeds gestegen was tot 6.2 %. De Zuidafrikaanse regering wil nu dit enorme verschil tussen de bevolkingsverhoudingen en het percentage r.k. immigranten wat minder groot maken. Onmiddellijk verschenen in verschillende kranten grote koppen: „Discriminatie van rooms-katholieken in Zuid-Afrika". Is dat echter discriminatie te noemen? Ik meen van niet. Onze regering volgt toch immers ook een dergelijk beleid bij de bevolking van onze nieuwe polders. We zouden het toch immers ook onjuist achten, wanneer de regering bv. 90 % van de nieuwe polderbewoners uit protestantse gegadigden of uit rooms katholieke gegadigden zou halen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen