Aktie van Paulus VI voor heilige plaatsen

Naar aanleiding van de aktie van Paulus VI voor internationalisatie van de „heilige plaatsen", stelt ds Gerssen in „Kerk en Israël" (juli-aug.) deze vragen:

Waarom heeft het Vaticaan nooit stappen ondernomen om voor de Joden vrije toegang te verkrijgen tot hun heilige plaatsen die zich op Jordaans gebied bevonden? In de oude toestand was het immers juist aan de Joden niet toegestaan hun Klaagmuur te bezoeken of Bethlehem, de stad van David of de graven van de aartsvaders te Hebron. Bovendien: is er reden om juist nu deze gebieden door Israël bezet zijn, bezorgd te worden en deze zorg wereldkundig te maken? De rooms-katholieken hebben vele heilige plaatsen in het land, dat voor de 5e juni reeds tot Israël behoorde. Heeft men daar onaangename ervaringen mee? Is het voorgekomen, dat pelgrims bv. in Nazareth gehinderd werden?

Ik meen te weten, dat de bouw van de imposante kerk van de Annunciatie te Nazareth zelfs door de Israëlische regering wordt gesubsidieerd. De motieven daarvoor zullen wel niet uitsluitend religieus zijn. Maar het feit ligt er, dat in Israël alle heilige plaatsen voor iedereen toegankelijk waren. Ik vraag mij daarom af waarom deze kwestie juist na de bezetting van Jeruzalem door Israël actueel geworden is, zozeer dat daarvoor diplomatieke stappen moeten worden ondernomen.

Intussen moet worden opgemerkt, dat het hele probleem van de „heilige plaatsen" ons als protestantse christenen maar zeer matig interesseert. Het is zeer de vraag of de religieuze praktijk op deze plaatsen overeenstemt met de aard van het bijbelse geloof of dat deze er veeleer een perversie van geworden is. Degenen, die deze plaatsen bezochten zijn daar zeker niet in hun geloof gesterkt. Dat bezoek was voor hen veeleer een pijnlijke en beschamende ervaring. De Bijbel zegt al: „Hij is hier niet, want Hij is opgestaan". En daarmee stuurt God zijn kinderen de wereld in. Als men toch van een heilige plaats wiil spreken dan is dat juist de wereld als het terrein waarop de daden Gods geschieden en dat bestemd is voor zijn koninkrijk. Om „in geest en waarheid" te aanbidden moeten wij niet terug willen gaan naar plaatsen waarvan beweerd wordt, dat daar het ÉÉn of het ander zou zijn geschied, maar moeten wij vooruit willen, ons uitstrekkende naar de toekomst des Heren. In zo sterke mate aan „heilige" plaatsen gehecht te zijn roept het gevaar op van de superstitie. En maakt onontvankelijk voor de boodschap van de profeten van Israël: het Rijk van Gods vrede en gerechtigheid in deze ganse wereld. Bezorgdheid over dit gevaar voor Joden en christenen hadden wij in de pauselijke stappen liever gehoord.

NASCHRIFT: Wij zouden weer eens opnieuw aan de paus de vraag willen stellen: Waarom weigert u nog steeds om de staat Israël te erkennen, terwijl u wèl drukke politieke betrekkingen onderhoudt met de arabische en mohammedaanse staten?

VIETNAMESE EX PRIESTER OP DE WARTBURG

Wij hebben reeds ex-priesters van allerlei nationaliteiten op de Wartburg geherbergd: Nederlanders, Belgen, Fransen, Duitsers, Spanjaarden, Italianen, een Tsjecho-Slowaak, een Yugoslaaf, een Columbiaan, een Argentijn, een Noordamerikaan en een Libanees. Thans is er weer 'n nieuwe nationaliteit bijgekomen: de Vietnamese ex-priester pater redemptorist, Tran Ngoe Lan. Hij wil graag zendeling worden in Vietnam en de stichting heeft goedgevonden, dat hij theologie gaat studeren aan de theologische fakulteit van de Eglise ReformÉe in Montpellier.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen