Roep Hem er bij!

Hij zal u alles leren (Joh. 14 : 25).

Wij mogen de Heilige Geest er voor alles bij roepen. Want Jezus heeft Hem de naam gegeven van „Parakleet", d.i. „de erbij geroepene".

Als wij de H. Geest voor iets erbij roepen, dan zal Hij zeker komen. Jezus heeft ons dat beloofd. En bovendien, de H. Geest zelf doet niets liever dan ons in alles helpen.

De H. Geest wil ons onderrichten

Het eerste wat de H. Geest vcor ons wil doen, is onderricht geven in Bijbelkennis. De Bijbel is het "Woord van Christus, die op Zijn beurt in dat Woord de heerlijkheid des Vaders laat zien.

Daarom wil de H. Geest graag ons de diepten van dit rijke Woord ontvouwen, omdat wij daardoor vanzelf komen tot de aanbidding van de heerlijkheid des Vaders en des Zoons.

De H. Geest is geen professor in de filosofie

Als Jezus van de H. Geest zegt: „Hij zal u alles leren", dan moeten we dat natuurlijk verstaan in deze zin: „alles wat u tot heil strekt".

We moeten niet van de Hl Geest verwachten, dat Hij ons een college geeft in de filosofie.

„Want aan ons heeft God het door de Geest geopenbaard. De Geest doorgrondt alles, zelfs de diepste geheimen van God Welnu, wij hebben niet de Geest van de wereld ontvangen, maar de Geest die van God. komt, o p d a t w i j zouden weten wat ons door Gods genade is geschonken. Daarover spreken wij dan ook, niet in termen ontleend aan menselijke wijsheid, maar onderricht door de Geest, geestelijke dingen uitdrukkend in de taal van de Geest" (1 Kor, 2:10, 12, 13. RKV).

Het is daarom dwaas, wanneer men zou menen dat de r.k. leer over de transsubstantiatie of een protestantse leer over infra- of supralapsarisme voort zouden zijn gekomen uit een onderricht van de H. Geest.

God spreekt tot ons in de Bijbel

Het eerste wat de H. Geest ons laat zien, is dat de Bijbel een boek is, waarin God zelf tot ons spreekt.

Hij doet dat niet door allerlei argumenten aan te dragen om daarmee ons verstand te overtuigen. Wanneer ons hoofd volgestopt is met allerlei waarheden, is daardoor ons hart nog niet veranderd. Wij zijn dan evengoed nog dood in misdaden en ongerechtigheden. Maar de H. Geest wil dat wij wedergeboren worden, dat wij in ons 'het leven van Christus ontvangen, Zijn goddelijke, eeuwige leven. Ons hart moet ontdekken, dat de Here in de Bijbel tot ons spreekt. Dat is een heel aparte gewaarwording.

Een overweldigende ervaring

Ik kan me nog goed herinneren, dat ik in de Kapel in 't Zand in Roermond een boekje kocht, waarin de Evangelicen de Handelingen van de Apostelen stonden afgedrukt. Toen ik het ging lezen, viel het me erg tegen. Ik vond het zo simpel. „En toen deden ze dit en toen deden ze dat". Ik was toen zeventien jaar. Het was in het vijfde jaar van mijn seminarietijd.Ik had al heel wat retraites en andere geestelijke oefeningen achter cle rug, maar ik 'had nog niets geproefd van de heerlijkheid van de Here, die in de Schrift tot ons spreekt. Trouwens niemand had ons daar op gewezen.

Ongeveer een jaar voor mijn priesterwijding kwam dat als een overweldigende ervaring over mij. Ik kon toen in de meditatie soms een half uur lang alleen maar stil zijn voor die gedachte dat in de tekst die ik gelezen had, God zelf tot mij sprak, tot m ij! Het was alsof ik door dat heilige Woord direkt kontakt had met Hem zelf. Ik ervoer dat Woord als geladen met een eeuwige kracht. Ik kon dan mijn aandacht bijna niet meer geven aan w a t God in die tekst tot mij zei. Het feit dat Hij daarin tot mij wilde spreken, was gedurende dat hele halve uur een voortdurende bron van aanbiddende verwondering. Het vervulde mij met diep ontzag voor de heilige aanwezigheid van God in Zijn Woord, En in dit heldere licht van Gods majesteit zag ik des te meer de duisternis van mijn zondig bestaan. Er was wel een zekere genieting van Gods nabijzijn, maar de ware vrede kende ik toen nog niet, omdat ik nog niet de bevrijdende belofte van Christus begrepen had.

Lezer, hebt ook u iets daarvan ervaren? Kan het ook in u stil zijn, enkel omdat in de Bijbel God tot u spreekt? Dan is de H . Geest in u bezig, en Hij wil Zijn werk aan u voltooien.

„...... opdat wij zouden' weten wat ons door genade is geschonken" (1 Kor. 2: 12 RKV).

Maar wanneer de H. Geest dan door het Woord Gods nieuwe mensen van ons heeft gemaakt, die wedergeboren zijn, zodat we kinderen Gods zijn geworden, dan laat die Geest ons steeds meer de heiligheid Gods zien en Zijn barmhartigheid.

Gods heiligheid, opdat wij daardoor onszelf zouden reinigen in verootmoediging en schuldbesef. Dat klare licht van Gods glorie, dat de Geest over onze zielen doet stralen, werkt louterend, uitzuiverend.

Gods barmhartigheid, opdat wij daardoor zoude„ groeien in geloof, vertrouwen liefde en dankbaarheid.

En zo is er dat innige „'heen en weer" tussen God en ons, die verborgen omgang, waarover psalm 25 spreekt. Dan ervaren wij de God der vertroosting, dan „ proeven" wij dat de Here goedertieren is" (1 Petr. 2: 3). Dan kun je soms bijna niet loskomen van die Bijbel. Hij is dan als een magneet voor je, geladen met goddelijke aantrekkingskracht.

Luisteren als een kird

Maar daarvoor is nodig dat wij „ons bekeren en worden als de kinderen, want anders zullen wij het Koninkrijk der hemelen voorzeker niet binnengaan" (Zie Mat. 1: 3). Ja zelfs, „tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien" (Joh. 3: 3).

Natuurlijk betekent dat niet, dat we ons intellektuele peil zouden moeten laten zakken tot dat van een kind. Maar het betekent wel, dat wij als 'het kind op anderen, op de Ander, Jezus Christus, moeten vertrouwen en niet op onszelf. Niet op onze wilsprestaties, niet op de resultaten van ons redenerend verstand, niet op een of andere capaciteit van ons.

Worden als een kind en zich bekeren is eigenlijk hetzelfde. Het betekent: erkennen dat we uit onszelf verloren zijn, overgeleverd aan een eeuwige ellende. Het betekent tegelijk: zich omkeren naar Jezus Christus en van Hem alles verwachten.

De H. Geest en de eenheid

Alleen de H. Geest bewerkt de waarachtige eenheid onder de christenen. Elke andere eenheid is uit de wereld. Ze is dan het resultaat van gespreksdiplomatie, van meer of minder slimme kerkpolitiek.

De H. Geest echter bindt ons samen in de liefde tot de ene Here en Heiland. Dit is een eenheid die voortkomt uit onze diepste persoonlijkheid, uit ons veranderde hart, en niet uit een vergelijk tussen allerlei theologische begrippen en stellingen.

Wanneer de theologen veel meer in ootmoed des harten aan elkander lieten zien, wat Jezus voor hen betekent, wanneer zij het meer aan elkaar zouden merken aoe zij de ene Here liefhebben en alles alleen van Hem verwachten, dan zou er zeker heel wat minder kerkelijk en onderling getwist zijn.

„Want door ééngeest zijn wij allen totéénlichaam gedoopt, hetzij Joden, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen zijn wij metéénGeest gedrenkt" (1 Kor. 12: 13).

Roep de Parakleet erbij!

O laten wij dan bidden, dat de Here ons leeg maakt van onszelf. Roep de H. Geest ook daarvoor erbij. Hij zal ons dan overtuigen van zonde en van ongerechtigheid, zodat we een afkeer krijgen van onszelf en geen zin meer hebben om op ons zelf te bouwen.

Roep de H. Geest erbij, als u de Bijbel gaat lezen. Hij staat klaar om u alles te leren. Hij zal u wondere dingen verkondigen, dingen die een mensentong niet vermag uit te spreken. Hij zal Gods Woord voor u tot leven wekken, zodat het voedsel wordt voor uw ziel. Hij zal u vullen met zijn vuur, met de gloed van Christus, met Gods eeuwige vrede.

RECTIFICATIE

In ons vorige nummer schreven wij op pag. 8:

„De Volkskrant schreef: „In grote lijnen is „De Pelgrim van Serafian" ongetwijfeld met de waarheid in overeenstemming, al kan het in details wellicht correctie behoeven. Prof. Berkouwer gaf echter in Trouw als zijn mening te kennen dat het boek in grote lijnen onjuist zou zijn".

Zoals u merkt, heb ik uit het hoofd geciteerd. Het blijkt nu weer eens opnieuw, hoe gevaarlijk dat is. Ik heb nog wel enige tijd gezocht naar dat artikel in Trouw, maar kon het niet meer vinden. Bovendien had ik haast om het nummer op tijd te doen verschijnen,terwijl ik toch vanwege de aktualiteit de kopij pas na de sluiting van de derde zitting op 21 november kon beëindigen.

Prof . Berkouwer heeft n.l. onder de titel: „Beslissende fase van Concilie nabij — Heeft paus Paulus de weg van zijn voorganger verlaten?" o.a. dit geschreven:

„Ik ben van mening dat men zich voorlopig beter van een definitief oordeel kan onthouden, nu zoveel niet te controleren valt en eventuele onjuiste details zulk een grote rol kunnen spelen in het TOTALE beeld. Als de analyse juist zou zijn, dan is het duidelijk, dat in de komende fase van het concilie zeer ingrijpende beslissingen zullen vallen. Maar men trekke — al onderschat ik de oordeelvelling van „De Volkskrant" allerminst — er niet te spoedig conclusies uit en bedenke, dat er in ieder geval een voortzetting van het concilie komt met al die thema's van tot nu toe, ook van het discussiepunt uit 1962 (de bronnen van de Openbaring, waarop allerlei spanningen zich nog al explosief ontlaadden, ook de stukken over de kerk, over Israꪬ over godsdienstvrijheid en over de oecumene".

Gaarne bied ik mijn verontschuldigingen aan voor deze onjuiste wergave van de zienswijze van prof. Berkouwer. Ik heb eruit geleerd om nog minder op mijn geheugen te vertrouwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen