Christus leeft!

De ontdekking van de levende Christus is een wonderlijke ervaring Ik wil in dit artikel proberen om die ervaring te beschrijven en te omschrijven. Maar ik heb ook gezocht naar een voorbeeld, waardoor ik deze wonderlijke beleving wat kan verduidelijken.

Het gas springt in de boortoren

Ik dacht toen aan de boortorens, die naar gas zoeken. Het is een perfekte installatie. Alles grijpt precies in elkaar in. Vernuftig uitgedacht. Een prachtige constructie.

Maar zolang men geen gas heeft gevonden, is het een eentonig bedrijf. Uren achter elkaar hoort men het geluid van het boren. Monotoon. Als maar door. Totdat plotseling.... het gas gillend en sissend naar omhoog spuit. Dan is er hoop. Dan weet men dat het boren niet vergeefs was. De aarde laat haar verborgen rijkdom los. De Here toont opnieuw zijn barmhartigheid met ons zondige mensengeslacht in dit geschenk van zijn goedheid, dat wij niet verdiend hadden.

Vergeefse arbeid

Zo kan een mens een prachtige theologie opbouwen over Christus. Hij kan boren in de diepten van de Bijbel. Hij kan door de korst van de oude talen, waarin de Bijbel geschreven is, heendringen. Hij kan het Grieks en het Hebreeuws perfekt beheersen. Hij kan alle lagen van de tijden, waaruit de Bijbel is opgebouwd, doorvorst hebben en allerlei bronnentheoriën op hun waarde hebben getoetst. Maar zolang hij de levende Christus niet heeft ontdekt, is heel zijn wetenschap een doodse constructie. En als hij zo sterft, is zijn arbeid vergeefs geweest. Dan heeft hij een leven achter zich, dat leeg was in de ijdelheid van zijn denken en is zijn hart zonder hoop in de groeve neergedaald.

Als de Geest doorbreekt…...

Maar als dan de dag of het uur komt, dat plotseling de Geest des Heren doorbreekt, dan komt er volle vreugde en bedrijvigheid in ons. Dan worden wij herboren tot een levende hoop. Dan „verheugt gij u met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde, daar gij het einddoel des geloofs bereikt, dat is de zaligheid der zielen" (1 Petr. 1:8).

Dan ineens is de figuur van Christus geen perfekte constructie meer van ons verstand. Dan leeft Hij voor ons. Dan zien wij in Zijn ogen de gloed van zijn oneindige liefde.

IEMAND, die leeft

We weten dan tegelijk dat Christus IEMAND is, een persoon, een eeuwig goddelijk persoon.

Achter, in deze levende gestalte straalt ons een „Ik" tegen, met een volstrekte wil, met een allesbeheersende heilswil. We zien Iemand die ons zalig wil maken, en die deze wil doorzet, dwars door dood en duisternis heen. Want we weten dat, we zien het aan Hem, dat Hij de dood en de duisternis voor ons overwonnen heeft, voor altijd. We weten dat dan Zijn zaligmakende wil niets kan weerstaan en daarom weten we ons voor altijd geborgen in Zijn grote liefde.

HIJ wordt ons middelpunt

Naar deze levende, persoonlijke Heiland gaan dan al onze verlangens uit. Onze vreugde vloeit uit in Hem. Hij wordt ons volstrekte rustpunt. De eeuwige vrede valt op ons neer, de vrede van Zijn oeverloze liefde.

Ik in u en gij in Mij

Wanneer Christus zo voor ons is gaan leven door het geloof, dan begrijpen wij iets van de geheimnisvolle woorden, die Hij telkens bezigt bij zijn afscheidsrede, zoals: „Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem,...." (Joh. 15:5). „ opdat zij in Ons zijn". „....Ik in ben en Gij in Mij" (Joh. 17:21, 23).

Maar hoe moeilijk het is om dit geheim van ons leven in Christus en van het leven van Christus in ons uit te drukken, merken we vooral bij Paulus in Gal. 3:20., Daar stamelt Paulus: „Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof van de Zoon van God, die mij liefgehad heeft en Zichzelf voor mij overgegeven heeft" (SV).

Wij halen dan ons hart op aan Christus. We willen dan wel altijd bij hem zijn, want bij Hem is de heerlijkheid en de rust en de liefde en alles. Ja, vooral de liefde. Dit bedoelt Petrus vast en zeker, wanneer hij schrijft over de „lonuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde". Je kunt die vreugde niet weergeven, die vreugde in de liefde van Christus. Dat een-zijn met Hem. Het is een on-uitsprekelijke vreugde, een vrede vol immense vreugde.

Hebt ook U...... deze onuitsprekelijke vreugde?

Neen, ik bedoel niet in diezelfde graad, als Paulus en Petrus die bezaten. Paulus zegt van zichzelf: „Ik ken een mens in Christus, die veertien jaar geleden, in het lichaam of buiten het lichaam, ik weet het niet, God weet het.... die mens werd weggerukt naar de derde hemel Van die mens weet ik dat hij, met bet lichaam of zonder bet lichaam, ik weet het niet, God weet het, dat hij werd weggerukt naar het paradijs en onzegbare woorden vernam, die geen mens mag uitspreken" (2 Kor. 12:2-5. RKV). Zulk een vervoering wordt niet aan allen geschonken.

Maar iets van deze onuitsprekelijke vreugde moet toch ons aller deel zijn. Christus wil deze vreugde aan ons allen schenken, want het is de vreugde die uit de liefde zelf voortvloeit.

„Zoekt (naar deze onuitsprekelijke vreugde) en gij zult vinden" (Luk. 11:9).

„Vraagt en u zal gegeven worden" (ib.).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen