Aniano Pena naar Canada

11 juni 1963

Het was een vreugdedag voor Aniano. Hij had een jaar lang op een visum moeren wachten. Eerst had hij een studievisum aangevraagd voor Amerika. Alles was geregeld. Het Conversion Center van Philadelphia zou hem opvangen en hij zou studeren aan het Faith Seminary van Mc Intire. Maar na vijf maanden werd hem medegedeeld, dat hij dit visum niet zou krijgen.

Toen hebben we een verblijfsvisum voor Canada aangevraagd en dat werd hem na een half jaar toegestaan. En zo vertrok hij dan op 11 juni.

In het jaar dat Aniano op de Wartburg verbleef, heeft hij theologie gestudeerd en daarnaast Engels. Maar de Wartburg is geen theologische fakulteit en ook is onze bibliotheek nog maar beperkt. Ideaal was dat dus niet. Vandaar dan ook de grote vreugde voor Aniano, nu hij eindelijk definitief aan zijn toekomst kan werken.

Ons Canadese Comité was meteen aktief. En terwijl ik dit schrijf, verblijft Aniano al in het gezellige huis van het vriendelijke en gastvrije echtpaar, Roel en Anny Wijmenga-Hoorntje, in Brampton Ontario.

Het was voor Aniano en voor ons ook een afscheidsdag en. . . . scheiden doet lijden. Dat is nu eenmaal zo in dit werk. Je geeft je helemaal aan de mensen, die je verder mag helpen. Maar daardoor ontstaat ook een hechte vriendschap. En dan worden die banden toch telkens weer doorgesneden en zie je elkaar misschien nooit meer terug in het leven. . .

Een brief werd onderschept

Aniano heeft spannende dagen doorgemaakt, vlak voor zijn vlucht uit Spanje. Hij had n.1. aan een predikant van Bilbao geschreven en gezegd dat hij voornemens was om in mei 1962 de r.k. kerk te verlaten.

Deze brief werd echter door een priester aldaar onderschept. Hij bezocht Aniano en beweerde, dat hij erg bevriend was met deze predikant van Bilbao en dat die hem de brief gegeven had, omdat hij er geen raad mee wist.

In deze uiterste nood zei Aniano, dat hij helemaal niet meer van plan was om de r.k. kerk te verlaten, dat hij die brief had geschreven in een moment van moedeloosheid, maar van zijn besluit was teruggekomen. Op grond van deze verklaring liet die priester hem met rust en beloofde het voorval niet aan de overste aan te brengen.

Ik weet, dat sommige protestanten hard over deze noodleugen zullen oordelen. Zij vergeten echter: Wie uwer zonder zonde is, werpe de eerste steen. Aniano schrijft in zijn getuigenis, dat hij toen ook nog niet de waarachtige ontmoeting met Christus had gehad.

Ontmoeting met Christus

Die ontmoeting met Christus beschrijft Aniano in zijn getuigenis aldus: "Ik zat in de nachttrein van Bilbao naar Madrid. Mijn ogen verloren zich in het duister van de nacht. Maar de ogen van mijn ziel zagen toen Jezus Christus, die aan mij voorbijging, Christus die mij iets vroeg, Christus die mij meer dan ooit naderbij kwam. Ik zag mijzelf, duisternis, ellende en zonde. Maar Christus mijn bewaker, Christus de trouwe vriend. En in een moment vtan herkenning en van dankbaarheid.… wierp ik mij in zijn armen. Ik zei „ja" op deze overgave in de liefde die Hij van mij vroeg. En mijn hart riep het uit: Jezus, ik heb u lief. Maar ik heb niets om U te geven. Gij weet wie en wat ik ben: zonde en verderf.

Het enige dat ik kan doen, is voor altijd uit te roepen: Dank u wel, Here, voor de gave van uw verlossing. Ja, ik aanvaard u als mijn enige, volkomen en persoonlijke Zaligmaker. Zend uw Heilige Geest, opdat Die mij geheel en al vervulle! Heb dank, Here, dat Gij naar deze zondige mens hebt willen omzien". Het is moeilijk om dit alles volledig te beschrijven. Het was als een tweespraak van de liefde, als een lang en innig gebed. …"

Een paar data uit zijn getuigenis

Aniano werd geboren op 29 februari 1932 in een dorpje ten noorden van Burgos. Hij is dus een schrikkeljaarskind. Desondanks hebben wij dit jaar op 28 februari zijn verjaardag in de Wartburg gevierd.

„Toen ik 12 jaar was, kwam een pater Oblaat in ons dorp om jongens te ronselen voor hun seminarie. Ik had daar wel zin in om „student" te worden. Het studiegeld, wat zij vroegen, was niet veel en zodoende vonden mijn ouders het ook goed".

„Op 8 juli mijn eerste mis in mijn geboorteplaats. Twee dagen was er feest, waaraan heel het dorp meedeed, want ik was de eerste priester van het dorp. Vuurpijlen. . . . muziek. . . . bloemen. . . . spelen. . . . vrolijkheid".

„Ik had gevraagd of ik naar de zending mocht, maar werd benoemd als leraar. Later kapelaan in Bajadoz".

„Ik had reeds de brief gepost aan mijn overste, waarin ik mijn uittreden uit de r.k. kerk had medegedeeld. Hij zou hem de volgende dag 9 mei om 4,30 krijgen. Inderdaad was dat wat overijld geweest. Want de Spaanse grond brandde nu onder mijn voeten.

De predikant en ik besloten, dat ik nu zo spoedig mogelijk Spanje zou verlaten. Want het was mogelijk dat de overste de politie er in zou mengen en dan zou deze de Spaans grenzen voor mij kunnen sluiten. De volgende dag. . . . om 3.30 uur maakte het vliegtuig van de K.L.M. zich los van de grond en zette rechtstreeks koers naar Amsterdam. Ik was gered."

Ik zing van zijn goedertierenheid

Zo juist krijgen wij de eerste brief van Ananio, verzonden vanuit Quebec, de eerste haven, waar de Rijndam zal aandoen. (Daarna volgt de ontscheping m Montreal, waar Ananio de trein zal nemen naar Toronto. Daar zal Roel Wij menga hem opvangen en meenemen naar Brampton).

Het is een lange brief over zijn ervaringen op de boot. Aan het slot:

„Ik wil eindigen met uitdrukking te geven aan de grote vreugde vanwege het feit, dat ik nu op weg ben naar Canada, waar ik mijn leven hoop te kunnen ontplooiien overeenkomstig de wil van de Here.

Ik zou wel een loflied van dankbaarheid willen zingen tot de Here, die alle gebeurtenissen in mijn leven zo wonderbaar gericht heeft. HIJ is het geweest, die weer eens tot mij genaderd is als een barmhartige Vader, een Vader met een hart vol onmetelijke, oneindige goedheid voor zijn kinderen. Zijn macht is groot en is verre verheven boven de machten en boven de intrigues van mensen. Het is waar: Zijn liefde kent geen grenzen.

Moge alles strekken tot Zijn eer en tot grootmaking van Zijn Zoon, Jezus Christus! Met de Psalmist zing ik: „Laten wij zingen tot de Here, want Hij is goed, want zijn barmhartigheid is oneindig".

En tenslotte mijn zegewensen en gebeden voor het werk „In De Rechte Straat". Ik zie zo duidelijk de hand van God in dit prachtige initiatief. Mijn leven lang zal ik de mooiste herinnering bewaren aan mijn verblijf in d.e Wartburg, herinneringen van grote dankbaarheid jegens de stichting „In De Rechte Straat" en jegens allen die dit werk steunen met hun gebed en hun offers. Mogen de zegeningen uit de hoge overvloedig over u allen neerdalen."

w.g. Aniano Peña.

Hartelijke ontvangst in Canada

Weer twee dagen later kregen we al een brief van Ananio uit Brampton met de hiernaast afgedrukte snelfoto, waarop het echtpaar Wijmenga Hoorntje, dhr. Hoorntje, vader van mevr. Wijmenga en Ananio. Aniano schreef:

,,Gisteren, zaterdag, ben ik op voorspoedige wijze in Brampton aangekomen.

In Toronto stonden ds Jonker (predikant van de Chr. Ref. Church van Brampton. Red.) en mr. Wijmenga mij op te watchen.

Het was een buitengewoon bartelijke ontvnagst en ongeveer middernacht kwamen we in Brampton.

Ik ben uitermate enthousiast over de vriendelijkheid en de goedheid, waarmee ik hier omringd word door de familie Wijmenga. Het zijn Nederlanders,ofschoon ze zo ver van hun vaderland wonen

In de eenheid der gebeden voor het aanschijn van de Here,

w.g Aniano Peña de uwe in Christus,

De Apocriefe boeken

Door Dr. E. Smilde, uitg. W. de Zw. stichting, postbus 166, Den Haag. Een zeer mooie studie over de apocriefen van het Oude Testament. Bedoeld als populaire brochure, maar men proeft telkens de gedegen studie, die achter deze populaire schrijftrant staat.

Een paar bemerkingen: Dr. Smilde zegt, dat „de r.k. kerk inzake de omvang der H. Schrift geen scherpe grenzen trekt". Dit acht ik beslist onjuist. Er zal geen enkele r.k. theoloog zijn, die het mogelijk acht, dat de op het concilie van Trente vastgestelde lijst van canonische boeken nog ooit zou gewijzigd worden. De apocriefe boeken worden door de r.k. kerk „deuterocanonisch" genoemd.Dat wil slechts zeggen, dat ze pas later in de canon zijn opgenomen, maar principieel hebben deze boeken dezelfde canonische waarde als al de andere boeken van de Bijbel.

En vervolgens verwonderde het mij, dat dr. Smilde helemaal niet Kom. 3:1 2 behandelt als argument tegen Rome. Volgens ons is dat juist het meest afdoende antwoord. Zie in dit nummer p. 11-12.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen