Lectio Brevis Redactoris

Uit de pers

In een ingezonden stuk in „De Woudklank" van 26 febr. l.l., richt pater B. Leminens een felle aanval tegen ds. Hegger. Pater L. schrijft aldus: „De publicaties (van ds. H.) demonstreren op sommige punt en onwetendheid (?) met de katholieke theologie (nota bene bij een ex-priester!) maar over de gehele linie 'n ziekelijke aut eur, die met veel bravour bout wil snijden, maar in alle fanatisme alleen zijn eigen vingers raakt..... Het zou voor de katholieken toch eenvoudig zijn een ex-dominee, nu priester, op tourné te laten gaan, die heel wat begaafder is".

Het is bedroevend te moeten constateren, dat ook bier in het noorden de rooms-katholieken een aanval op de persoon van ds. Hegger zijn begonnen. Wij hadden gedacht dat zij in deze streken, die overwegend protestant zijn, meer respect zouden tonen voor de worsteling van een mens naar het reformatorische Evangelie. Bovendien, verlagen wij ons niet, wanneer wij op de argument en van een tegenstander antwoorden met een aanval op zijn persoon? En is dat dan niet een teken dat we eigenlijk geen antwoord terug hebben? Bewijst de aanval op de persoon van een ander niet dat wij ongelijk hebben?

De bewering dat ds. Hegger de rooms-katholieke leer niet juist zou weergeven lijkt ons een onverantwoorde aanklacht, daar de schrijver dit met geen enkel argument aantoont .

Dat pater L. met meer begaafde ex-dominee's zou kunnen werken lijkt ons een povere propagandapoging. Laat pater L. dan eens de namen noemen van de priesters die dominee zijn geweest. Wij kennen er geen in Nederland. Het heeft ons als protestanten getroffen, dat ds. H. in zijn getuigenis nooit personen aanvalt, doch telkens zijn verdriet uitspreekt over de onbijbelse leer van de rooms-katholieke kerk. Hij is gloedvol getuige van de rijkdom die hij gevonden heeft in Gods Woord. Over deze rijkdom zal hij ook spreken zaterdag en zondag a.s. in het Beursgebouw te Leeuwarden.

ds. J. Hamers in het Friesch Dagblad

Naar wij later vernamen beweert Pater Lemmens, dat hij dit stukje niet geschreven heeft. Wij hebben ons daarom in verbinding gesteld met de drukkerij van de „Woudklank". Men deelde ons daar mede, dat Pater L. eerst gevraagd had of hij een ingezonden stuk mocht plaatsen. Eveneens, dat Pater L. dit stuk later zelf heeft gebracht. Het oordeel laten wij nu verder aan de lezers.

ZUURTJES EN KRAKELINGEN

Naast de bittere beoordelingen van de r.k. bladen van „Moeder ik klaag u aan" — hetgeen niet anders te verwachten was —, is er nu ook felle kritiek van een protestants blad op dit boek gekomen, n.l. van ds H.B. Meyboom in „De Protestant" van 17 jan. 1959, die meende het te moeten „kraken".

Het is goed voor een schrijver, wanneer hij ook kritiek op zijn publikaties krijgt, anders wordt hij te gauw over het paard getild.

Toch had ik deze felle kritiek niet verwacht van een blad, dat in hetzelfde nummer op p. 2 zegt, dat het niet alleen een blad wil zijn van bezinning en gesprek met Rome, maar ook van strijd tegen Rome. Maar onze aardse berekeningen falen wel eens meer.

Jammer vind ik echter, dat de recensent mij beweringen in de schoenen gaat schuiven, die ik in mijn boek allerminst heb gedaan. Zo zegt ds. M.: „dat de schrijver alleen zijn wijze van benaderen van de r.k. kerk en christenen de juiste vindt". Dat is beslist niet waar. Ik heb gewaarschuwd voor de gevaren, die aan de gespreksmethode verbonden zijn, maar ik heb deze methode niet zonder meer afgekeurd.

Bovendien, mijn volgend boekje: „Onder hetzelfde Kruis" volgt ook deze gespreksmethode. En intussen ben ik bezig aan een vierde boekje, dat weer een andere methode volgt, n.l. de louter positieve methode. Dat zijn dus al vier methodes, die ik in mijn boeken gevolgd heb: de methode van het getuigenis in „Mijn weg naar het Licht"; van de profetische aanklacht in: „Moeder, ik klaag u aan"; van het gesprek in: „Onder hetzelfde Kruis"; van de louter positieve evangelische verkondiging in mijn vierde hoekje. Ik ben overtuigd, dat er nog meer methodes zijn. Gods Geest laat Zich nu eenmaal niet binden aan menselijke schema's.

Ds M. zegt, dat mijn boek te zeer ik-gebonden is. Het is mogelijk. Maar ook recensies kunnen ik-gebonden zijn.

Elk zijn gedacht, zeggen ze in Vlaanderen.

PUBLICATIES VAN DE REDAKTEUREN

Van „Mijn weg naar het Licht" is de achtste druk verschenen, 22ste tot 23ste duizendtal. De eerste druk van de Z.-Afrikaanse editie is ook uitverkocht. De Amerikaanse uitgave ondervond enige stagnatie. De uitgever schreef mij, dat hij een eerste proeve van vertaling had moeten afkeuren.

De ex-priester Pf. P. Heinemann van Frankfurt am Main, heeft het reeds in het Duits vertaald.

In oktober 1958 verscheen de tweede druk van „Moeder, ik klaag u aan", 7de tot 12de duizendtal. Dit hoek is eveneens verschenen in het Z.-Afrikaans. Ter perse is een derde boekje van ds. Hegger: „Onder hetzelfde Kruis". Dit hoekje gaat uit van de eenheid, die er is tussen protestanten en r. katholieken, vandaar de titel. Het verschijnt bij uitgever T. Wever, Franeker.

„Vermoorden leven onder ons" door M. de Craene is bijna uitverkocht. Nog enkel eexemplaren kunnen bij de schrijver besteld worden door overschrijving van f 5.90 op giro 970745 van M. De Craene te Oosterbeek.

„Mijn weg naar het lied" van Rev. W.M.A. Kuin zit al in de grondverf en enkele deuren zijn al gevernist. Neen, dat het ni et opschoot, was niet omdat br. Kuin er lak aan had, maar omdat zijn drukke werk, vooral met ons blad, hem dat verhinderde. Dit zij tot troost gezegd aan de velen, die mij vroegen of het boek al was uitgegeven.

O KRINKELENDE WINK'LENDE WIJ-WATERDING

Pater E. had mij uitgenodigd om een artikel voor zijn blad te schrijven. Nu hij het publieke debat met mij niet aandurfde, moest hij toch wel iets doen om zijn figuur te redden.

Dat artikel is in het januarinummer opgenomen. Ik had daarin de vraag gesteld: „Waarom suggereer u aan u lesers dat ek nie uit gewetensoortuiging uitgetree het nie, maar wel om te kan trou?.... Waarom noem u mij met veragting: „hierdie getroude"? Is die huwelijk dan nie heilig nie?"

Pater E. antwoord daarop: „Wij suggereren ni ets over de motieven die tot de overgang van de schrijver hebben bijgedragen, zie ons Kerstnummer.

Er wordt slechts gezegd, dat hij een getrouwde man is. Moeten we dan zeggen, dat hij een ongetrouwde man is, of wat?"

Neen, pater, dat hoeft U niet te zeggen, dat ik niet getrouwd ben. Maar waarom zegt U, dat ik wel getrouwd ben? Wat heeft mijn huwelijk te maken met een theologische discussie? Ik ga toch ook niet zo maar van U zeggen, dat U een pukkel op Uw neus hebt. Dergelijke opmerkingen zijn in zulk een dispuut volkomen zinloos.

Ook kan ik mij niet voorstellen, dat ik zo'n vriendje van U ben, dat U zo maar gratis mijn huwelijksaankondiging in uw blad opneemt. Daarom is het voor iedereen duidelijk, dat U daarmee iets hebt willen suggereren en een smet op mijn karakter hebt willen werpen. U hebt willen suggereren, dat het bij mij alleen maar om de vrouw te doen was.

Ik was thuis niet de leukste, maar desondanks geloof ik, dat pat er Engering het kan savoureren, dat bij het lezen van bovenvermel de uitvlucht de volgende variant van een gedicht van Guido Gazelle mij te binnen schoot:

„O krinklende, winklende wijwaterding 1)

met uw zwart e kabotseke aan".

1) Voor protestantse lezers: Wijwater komt van „gewijd water". Zulk water moet met een korreltje zout worden genomen. Het zout drukt uit, dat dit wijwater de mens voor het bederf wil bewaren. Ook wordt er de duivelbezwering over uitgesproken. Het wijwater wordt veel gebruikt in de r.-k. kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen