Over-de-top feestjes en andere gespreksonderwerpen

Natalia: Inmiddels woon ik zo’n drie jaar in Italië, en in de afgelopen jaren heb ik een heleboel Italiaanse gewoontes overgenomen. Uiteraard drink ik een espresso na de lunch, en natúúrlijk eet ik minimaal één keer per week pizza. Die aspecten van het Italiaanse leven zijn simpelweg onderdeel geworden van mijn nieuwe normaal. Toch blijven er een hoop andere gewoontes die me een blijvend gevoel van buitenlander-zijn bezorgen. Nu ik steeds verder integreer in de Italiaanse samenleving, word ik ook vaker uitgenodigd voor speciale gelegenheden en feestdagen. En juist op die momenten is de clash tussen mijn ‘nieuwe normaal’ en het ‘buitenstaander-zijn’ wel erg sterk op de voorgrond …

Een voorbeeld. Het blijft me verbazen hoe de roomskatholieke tradities alomtegenwoordig zijn in de Italiaanse cultuur en samenleving, zonder dat ze, in mijn beleving, enige spirituele betekenis hebben. Toen ik mijn collega’s hiernaar vroeg, kwam ik er achter dat ze bijna allemaal gedoopt zijn als baby, hun eerste communie aflegden en soms zelfs de bevestiging van het doopsel in de kerk deden. Maar, ondanks dat ze zichzelf christen noemen, gaan ze nooit naar de kerk en praten ze nooit over God.

Nu april voor de deur staat, zijn de feestelijkheden rondom de eerste communie niet te missen. Italiaanse kinderen leren de katholieke gebeden en antwoorden uit hun hoofd, om zich voor te bereiden op het sacrament. En op de grote dag van de eerste communie verzamelen ze samen met hun familie bij de lokale kerk, netjes gekleed in het wit. In sommige regio’s in Italië is de eerste communie bijna nét zo’n groot feest als een bruiloft. Een vriendin vertelde me hoe in haar geboortestad Napels kleine meisjes gekleed in chique witte jurken de stad rond werden gereden in paard-en-wagen.

Nu bestudeerden wij een aantal weken geleden de Heidelbergse Catechismus in de kerk, in het bijzonder het gedeelte over de heilige sacramenten. Die bespreking riep bij mij deze vragen op: wanneer Italiaanse families zich verzamelen voor de doop van een nieuw familielid, weten zij dan ook wat dat sacrament betekent? En als het weer tijd is om zo’n groot communiefeest bij te wonen, hoe denken de aanwezigen dan over de betekenis van Jezus’ vlees en bloed? Kortom: wat een mogelijkheden om het gesprek aan te gaan met mijn rooms-katholieke landgenoten!

De vriendinnen Natalia (uit Colombia) en Anne (uit Nederland) wonen sinds een aantal jaar in Italië. Ze kennen elkaar van de Chiesa Riformata Filadelfia in Milaan. Samen bespreken zij de bijzondere, leuke, verbazende en gekke dingen die ze tegenkomen in het dagelijkse Italiaanse leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen