Eén plant met Hem

Als we één plant met Hem zijn geworden, dan zijn we met Hem gekruisigd en opgewekt en in de hemel gezet, zo schrijft Paulus in de Romeinenbrief. Grote woorden; we kunnen er niet bij. Mijn ik gekruisigd? Het is helaas nog zo springlevend in mij. Ik een nieuwe schepping? Op de conferentie werd dieper ingegaan op deze vragen.

Met Hem gestorven

Ds. L.A. den Butter sprak vanuit Romeinen 6 over het deelthema “Met Christus gestorven”. God heeft in Zijn verkiezing zondaren aan de Zoon gegeven. Met een onverbrekelijke band zijn zij met Hem verbonden. Met Christus stonden zij voor Pilatus, met Hem zijn zij veroordeeld, met Hem zijn zij aan het kruis genageld, met Hem zijn zij gestorven, met Hem zijn zij opgestaan, met Hem zijn zij naar de hemel gevaren. Zoals God naar Zijn Zoon kijkt, zo ziet Hij allen die in geloof aan Hem verbonden zijn: “Ik zie geen zonden meer in Mijn Jakob en geen ongerechtigheid in Mijn Israël.” Dit is onze staat, we zíjn met Hem gestorven! Het ligt zo vast in Hem. Tegelijkertijd ligt Zijn Jakob echter nog wel op de knieën om zijn zonden te belijden. “Dit wetend dat onze oude mens met Hem gekruisigd ís”, maar direct daarachter staat: “opdat het lichaam der zonde te niet gedaan wórde” (Rom. 6:6 en Heidelbergse Catechismus zondag 23). Zijn en worden, dat is het leven van een christen. De zonde is zo diep in ons geworteld dat het onze kracht te boven gaat daartegen te strijden, maar de Geest is bij machte om toe te passen wat we in Christus hebben en ons leven te vernieuwen naar Zijn beeld. Vol van gedachten én jubel was ons hart. Het werd weer zo duidelijk: wie we zíjn in Christus. Al beleven we het anders, toch ligt het vast in Hem. Wie zal Hem dan niet loven?!

Met Hem opgestaan

Zo’n rijke avond smaakt naar meer. Ds. K. ten Klooster nam ons zaterdagochtend mee vanuit Gal. 2:20 naar het grote belang van het heilsfeit van de opstanding van Christus. Het is Gods amen op de uitroep van Christus: “Het is volbracht.” Christus heeft nu de handen vrij om uit Zijn volheid uit te delen. In Zijn opstanding is mijn schuld weggenomen, de laatste vijand, de dood, overwonnen! Hij is, voor allen die de hand op het Lam hebben leren leggen, een doorgang tot het eeuwige leven. Er gaat opstandingskracht van Hem uit, die kracht werkt het nieuwe leven in ons. Gal. 2:20 is een geloofsbelijdenis waaruit we leven en handelen; niet ik, maar Christus! Het is de continue strijd; Hij moet wassen en ik sterven. Op deze wijze laten we op aarde een antithese zien in vreemdelingschap. Zo leven in geloof, maar ook in de liefde. De liefde van Hem, Die ons heeft liefgehad, liefgehad tot het einde. Hoewel de deelnemers aan de conferentie lid zijn van verschillende kerken, ervaren ze deze dagen de gemeenschap van de heiligen: één zijn in het geloof en in de lofprijzing van onze Heere en Zaligmaker.

Met Hem in de hemel gezet

Zaterdagavond was het laatste deelthema, “Met Christus gezet in de hemel”, aan de orde. Ds. J.C. de Groot liet ons zien dat de woorden “in Christus” en “in de hemel” opvallend vaak voorkomen in Efeze 1 en 2: vijftien keer. Alle weldaden ontvangen we in en door en uit Christus. Hij is opgevaren naar de hemel, verheven boven alle macht en kracht. Alles is Hem onderworpen. Deze Christus is aan de gemeente als Hoofd gegeven. Wat tobben wij dan nog? Zoals het hoofd zonder lichaam niet compleet is, zo kan Christus niet zonder Zijn gemeente en zij niet zonder Hem; “Vader Ik wil dat zij bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt.” Wat spreekt hierin de innige gemeenschap van Christus en Zijn bruidsgemeente. In zichzelf is zij zwak en zwart, maar de Bruidegom roept uit: “Gij zijt schoon Mijn vriendin, Mijn liefste, Mijn volmaakte. Mijn duif, zijnde in de kloof van de steenrotsen; toon Mij uw gedaante, laat Mij uw stem horen, want uw stem is zoet en uw gedaante liefelijk.” Overstelpt door de diepe betekenis van de woorden van Christus voor Zijn bruid zongen we Psalm 68: 7: “Gelijk een duif door ’t goud op haar vederen, bij het licht van de zonnestralen, ver boven andere vogels pronkt, zo zult gij, door ’t Goddelijk oog belonkt, weer met uw schoonheid pralen!”

Geloofd zij de HEERE, dag aan dag overlaadt Hij ons, Die God is ons een God van volkómen zaligheid. Zo reden we maandag naar huis. We hebben de conferentie als een oase ervaren, door alles wat we hoorden en door de verbondenheid met elkaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen