Christus kenbaar maken onder Poolse dorpsgenoten

Het is vrijdagavond 29 april. Bij het kerkgebouw van de Christengemeente Bethel in Boskoop staat een bordje met daarop in het Pools de aankondiging dat binnen deelgenomen kan worden aan een maaltijd voor Polen. Het etentje vindt eens per maand plaats. Doel is om contact te zoeken met de Polen en hun tijdens de maaltijd het Evangelie te vertellen.

In het Zuid-Hollandse plaatsje verdienen veel Polen de kost in de tuinbouw. Een voorbijganger weet er alles van: “Ja, er werken hier veel Polen. Ze zitten soms met z’n vieren op één kamer. Gemakkelijk hebben ze het niet.”

In deze tijd, net na Pasen, zijn er minder Polen in Boskoop te vinden dan gewoonlijk. “Velen gaan met Pasen naar Polen”, zegt Jeanine van de Bruinhorst, een van de organisatoren van de etentjes.

Net voordat de eerste Polen worden verwacht, zoekt ze samen met andere organisatoren een hoekje in de kerkzaal op om te bidden. Het team is afkomstig uit verschillende kerken in Boskoop, de protestantse kerk, de christelijke gereformeerde kerk, evangelische gemeente Parousia, Christengemeente Bethel en de gereformeerde gemeente. Officieel doet de gereformeerde gemeente, die tweeënhalf jaar geleden het plan bedacht, niet mee. Maar ze staat welwillend tegenover het project.

Als christenen uit verschillende kerkgenootschappen buigen de organisatoren gezamenlijk het hoofd. “Ik geef mij aan U over, ook al gaat het soms tegen mijn gevoel in. Geef mij barmhartigheid en ‘bewogenheid’, bidt één van hen.

Het maakt niet uit hoeveel Polen ze die avond mogen verwelkomen, zeggen ze allen. Het gaat ook niet om hun activiteit. Ze willen van harte dienstbaar zijn in dit stukje werk in Gods Koninkrijk. De één heeft een taak voor Polen, de ander voor een andere groep.

Jeanine van de Bruinhorst, lid van de gereformeerde gemeente, zegt dat ze nooit “iets bijzonders heeft gehad met de Poolse bevolkingsgroep.” Toch hield het haar wel bezig en ongedacht werden wegen geopend. Ongeveer tweeënhalf jaar geleden had de evangelisatiecommissie van de plaatselijke gereformeerde gemeente, waar zij deel van uitmaakte, een lezing bijgewoond van IRS. “Ouderling Hoogendoorn zei: “Eigenlijk moeten we hier iets mee.” Ik zei dat ik dat alleen wilde in samenwerking met andere kerken.” Vier maanden lang gebeurde er niets. “Ik bad er wel voor, maar zag het eigenlijk niet zitten”, zegt Van de Bruinhorst. “Toen ik er op een morgen weer voor bad, voelde ik dat het tijd was om actie te ondernemen.” En dus nam ze contact op met andere kerken in Boskoop. Deze wilden meteen meewerken. Paul Rullman, voorganger van Parousia, vertelde haar dat hij onlangs op het voorgangersconvent van Boskoop was geweest en dat daar een afgevaardigde van de burgerlijke gemeente aanwezig was. Die had gevraagd of kerken iets konden doen voor Polen. De voorganger reageerde positief op het plan van Van de Bruinhorst. Ook de predikant van de christelijke gereformeerde kerk, ds. Bart Visser, wilde meewerken. Hij vertelde Van de Bruinhorst dat hij Polen al lange tijd op zijn hart had. “Dat het zo vlot op gang kwam en iedereen zo goed samenwerkte, zag ik als een vingerwijzing van God”, zegt Van de Bruinhorst. “Met een ochtendje bellen had ik alles rond.”

Ook Gerrie Kolster, lid van Christengemeente Bethel, weet zich geroepen voor het werk onder Polen. Ze werd er door iemand in haar omgeving op attent gemaakt dat een aantal mensen maaltijden wilde organiseren voor Polen. Deze persoon haalde haar ertoe over om een vergadering van het team bij te wonen. Maar eigenlijk vond ze dat het niet haar taak was. “Ik heb gebeden: Heere, ik heb niets met Polen”, zegt ze. “Toen heeft de Heere me liefde voor hen in mijn hart gegeven.” Ze werd geraakt door Markus 8:2. “Daarin staat dat Jezus met innerlijke ontferming bewogen is over de menigte. Zijn bewogenheid brengt Hem tot het doen van het wonder van de spijziging”, zegt Kolster. Bewogenheid, daar gaat het volgens haar om. “Door bewogenheid kun je een zegen zijn voor anderen.”

En zo werd een team samengesteld van christenen die Polen willen bereiken met het Evangelie.

“Ik had een soort Alpha-cursus in mijn hoofd, waarbij de maaltijd een belangrijk onderdeel is. Door met elkaar te eten, leren deelnemers elkaar kennen. Tijdens de maaltijd kan het Evangelie verteld worden. Op de eerste maaltijd kwamen dertig Polen af. Daarna liep het aantal wel terug”, zegt Van de Bruinhorst. “Er komen vooral alleenstaande mannen. Poolse gezinnen die echt in de Nederlandse samenleving willen integreren, komen vaak niet.”

Dan loopt ze weg om nog even het een en ander te regelen. Niet lang daarna komen de eerste bezoekers de kerkzaal binnen. Het zijn drie Poolse mannen. Kolster en Van de Bruinhorst stappen op hen af om een praatje te maken. Ze vragen waar ze werken en waar ze wonen. “Kamer, 89 euro”, zegt één van de mannen. “Een kamer voor maar 89 euro?” vraagt Van de Bruinhorst. “Dat is niet veel. Zit je daar met anderen?”

De Pool legt uit dat hij daar met vier andere mannen woont. Zijn Nederlands is gebrekkig. “Nee, vier mannen… anders”, zegt hij.

De drie Poolse mannen zijn met Pasen niet naar Polen gegaan. Wat hun Poolse vrienden uit Boskoop met Pasen in Polen doen? Een van de mannen pakt zijn glas en maakt een drinkgebaar. De anderen lachen.

Dan gaan ze aan tafel zitten. Vandaag staat er spaghetti op het menu. Maar eerst is er een voorgerecht. De kookploeg brengt een grote pan kippensoep binnen en gaat de tafels rond.

“We bidden het Onze Vader”, zegt Van de Bruinhorst, en ze kijkt de Poolse mannen aan. “Onze Vader, kennen jullie dat? Pater Nostra… hoe zeg je dat?” Het duurt even voordat de mannen het begrijpen. “Hardop bidden?” vraagt Van de Bruinhorst. De mannen knikken. En dus bidden ze allemaal hardop het Onze Vader, de Nederlanders in het Nederlands, de Polen in het Pools.

Onder het eten van de soep vertellen de mannen over hun familie in Polen. Dan is het tijd voor het Bijbellezen. “We lezen uit de Bijbel tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht”, zegt Van de Bruinhorst. “Het werkt niet zo goed om dit na het nagerecht te doen. Veel Polen vertrekken al vroeg, omdat ze de volgende morgen weer vroeg moeten beginnen. Ook zijn ze het niet gewend om een toetje te eten en gaan dan soms al voor die tijd weg.”

Er is deze avond geen tolk. Inmiddels zijn er meerdere personen gevonden om te tolken tijdens de maaltijden, maar deze avond kon geen van hen aanwezig zijn.

Gelukkig is Janek, een van de Poolse mannen, bereid om het Schriftgedeelte voor te lezen uit een Poolse Bijbel. Het is een gedeelte uit het paasevangelie. Eerst leest Van de Bruinhorst het in het Nederlands en daarna leest de man de tekst in het Pools.

Zo zaaien de christenen in Boskoop het Woord. Wat ermee gebeurt, weten ze niet. Dat hoeft ook niet, zeggen ze. De samenwerking van meerdere kerken voor deze activiteit zien de organisatoren als een zegen. “Ik vind het zo mooi dat Jezus zegt: Ze zullen één zijn”, zegt Van de Bruinhorst. “Ik heb een heel andere achtergrond dan Gerrie, maar we willen samen Christus kenbaar maken. Dat vind ik heel bijzonder.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen