Ex-priester Salvatore Gargiulo

Hartelijk dank voor uw briefen voorde boeken, die u mij zond. Ik was bijzonder blij met uw Duitse boek "Die Katholische Kirche" dat in Zwitserland is gepubliceerd. Want daar heeft de hoer van Babyion veel protestantse kerken verleid. Maar dat is nu eenmaal de geest van de tijd, de geest van de antichrist, de geest van Assisi (daarmee is bedoeld de door deze paus georganiseerde samenkomst van de wereldgodsdiensten op voet van gelijkheid. HJH).

De Heere heeft ons ertoe gebracht om uit dit Babylon weg te trekken. Zijn Naam zij geprezen! Wij moeten daarom onze stem telkens verheffen om anderen te waarschuwen.

U vroeg mij mijn getuigenis. Ik heb dat gepubliceerd in een brochure, maar die is niet meer voorradig. Het zou goed zijn om die te herdrukken, maar dan wou ik graag wat kleine wijzigingen aanbrengen. Ik heb daar echter nog niet de tijd voor gehad.

Hierbij ingesloten een fotocopie van een kort getuigenis dat verschenen is in 'Fest und Treu'.

Uit de duisternis naar het licht

In 1977 ben ik door de kracht van het Evangelie tot bekering en tot gelovige overgave aan Christus gekomen. Mijn bekering heeft zich slechts langzaam voltrokken. Alles is in een proces van vele jaren gerijpt. Mijn bekering is een van de grote wonderen, die de Heere nog steeds verricht. En nu mag ik de Heere dienen in mijn vaderland, Italië.

In 1951 - ik was toen 23 - werd ik priester gewijd. Ik was vast van plan mijn hele leven een trouwe, toegewijde zoon van de pausen te blijven, want ik zag in hen de plaatsbekleders van Christus op aarde.

Ik was tevens een overtuigd aanhanger en voorvechter van de Mariaverering, daar ik in overeenstemming met de leer van mijn kerk Maria zag als de Moeder van God en de uitdeelster van alle zegeningen. Ik zag haar als de weg naar Jezus: Per Mariam ad Jesum (= Door Maria naar Jezus; een slogan die er bij de roomskatholieken voortdurend wordt ingehamerd. HJH).

Ik was er zeker van: De R.-K. Kerk is de alleen-zaligmakende, door Christus ingestelde kerk. Ik was bezield door een religieus fanatisme, die zo ver ging dat ik alle voorschriften van de Codex Iuris Canonici (= het r.-k. kerkelijke wetboek. HJH) zo stipt mogelijk wilde volbrengen. Op zekere dag kwam ik er zelfs toe om openlijk een protestantse Bijbel te verbranden.

In de zestiger jaren hoorde ik een keer 's morgens vroeg over radio Luxemburg een evangelisatietoespraak in het Duits. Omdat ik bezig was met het aanleren van het Duits, stelde ik belang in deze uitzendingen en luisterde er regelmatig naar. Iedere uitzending eindigde met de hartstochtelijke oproep: "Juist ú hebt Jezus nodig!".

Het was evangelist Werner Heukelbach. die zo indringend sprak. Voor mij was hij de vertegenwoordiger van een sekte, dus een ketter. Toch kon ik niet nalaten altijd weer naar hem te luisteren. Zijn steeds weer herhaalde oproep: "Juist ú hebt Jezus nodig!" begon beslag op mij te leggen.

Ik begon te begrijpen dat ik Christus miste en dat dit de reden was van de onvrede waarin ik leefde.

Bovendien was ik ontzettend bang voordedood en voor het laatste gericht. Mijn kerk spoorde mij aan om de voorgeschreven werken te verrichten (de mis, de overige sakramenten, het brevier, de rozenkrans, lichaamskastijdingen, vernederingen die ik mijzelf moest opleggen, enz.). Maar ook al probeerde ik dat alles stipt na te komen, toch had ik het zekere en verschrikkelijke gevoel dat ik voor eeuwig verloren was.

Ondanks het feit dat ik intussen mijn doctoraalexamen in de theologie had gedaan, wist ik totaal niets over de eenvoudige, diepe vreugde, die voortspruit uit de zaligmaking door genade alleen:

"Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; niet uit de werken, opdat niemand roeme" (Ef. 2:8-9).

Werner Heukelbach werd tot heerlijkheid bevorderd. Hier op aarde heeft hij misschien nooit ervaren dat hij een instrument in Gods hand was geweest om een priester uit de duisternis naar het licht te voeren.

De Heere heeft echter ook anderen willen gebruiken om mij te redden van de eeuwige ondergang. Maar mijn verduisterde geest opende zich slechts heel langzaam en heel moeilijk voor het licht van het Evangelie.

Eindelijk, in 1977, nadat ik jarenlang als de blinde van Joh. 9 in de duisternis had rondgetast, kon ik mij op de knieën werpen voor de Heere Jezus, de overste Leidsman en Voleinder des geloofs (Hebr. 12:2).

Als ik nu terugdenk aan de vele jaren, waarin ik de waarheid niet kende en als priester anderen verleidde en zelf verleid werd (2 Tim. 3:13), springt mijn hart op van vreugde over mijn verlossing en prijs en dank ik de Heere, die mij uit de duisternis gevoerd en overgeplaatst heeft in het Koninkrijk van Zijn liefde (Kol. 1:12-13). Zijn leiding is wonderbaar!

Velen denken dat de tijden anders zijn geworden en dat het mogelijk is geworden met Rome samen te werken om 'de eenheid van de christenen' te verwezenlijken. Dat is een duivels bedrog! De leer van Rome is geen haar veranderd en een vereniging met Rome kan alleen maar zijn een eenheid in onderwerping aan de paus. Daarom: "Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat heeft de gerechtigheid gemeen met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis? En wat samenstemming heeft Christus met Belial of wat deel heeft de gelovige met de ongelovige? … Daarom gaat uit het midden van hen en scheidt u af, zegt de Heere, en raakt niet aan wat onrein is en Ik zal u aannemen. En ik zal u tot een Vader zijn en gij zult mij tot zonen en dochters zijn, zegt de Heere, de Almachtige (2 Kor. 14:18).

16 febr. 1987

Hierbij ingesloten de foto die u vroeg om bij mijn getuigenis te publiceren. Ik sluit tevens een copie in van een folder in het Duits: "Babyion, de valse kerk". Ik heb die in het Italiaans vertaald en verspreid die nu onder evangelische christenen. Maar veel protestanten zijn gevangen in het net van de roomse "oecumene".

De afval is in volle gang. Babyion weet hoe zede mensen verleiden moet. De 'moeder der hoeren' verstaat de kunst van de verleiding. Maar het is onze plicht om onze stem steeds weer te verheffen, zonder vermoeid of moedeloos te worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen