Ze vereren Maria

Onder dit kopje vervolgt ds. A. Burghoorn zijn artikel in de „Prinses", waarin hij poogt de protestanten naar de rooms-katholieken toe te praten.

Hij tracht aan te tonen dat wij, protestanten, Maria onrecht hebben aangedaan door haar niet te vereren. Hij schrijft:

„Zij heeft immers door haar „Mij geschiedde naar Uw woord", haar aandeel in de verlossing der mensheid genomen! God nodigde Maria uit vrijwillig de uitverkiezing tot moeder van de Verlosser te aanvaarden, zoals Hij Zijn genade altijd aanbiedt en nooit dwingend oplegt. Door haar ja-woord kon de Verlossing een aanvang nemen op de wijze die God gekozen had. Om die reden heeft Maria in de rooms-katholieke kerk de titel van medeverlosseres".

Verbreiding van de dwaling

Op geen enkele wijze weerlegt ds. Burghoorn deze redenering van de r.-k. kerk. Hij had dat niet op een polemische wijze hoeven te doen. Maar hij zou aan de protestantse, en ook aan de r.-k. lezers, een dienst hebben bewezen, wanneer hij eenvoudig het diepe verschil in geloofsvisie had ontvouwd dat er tussen ons en hen helaas nog altijd bestaat.

Hij had iets kunnen vertellen over de Dordtse Leerregels die vanuit de Bijbel aantonen, dat de Heere op geen enkele wijze Zijn genade aan ons aanbiedt en dan zit af te wachten of wij die genade aannemen, ja of nee. Het werk van Gods Geest is soeverein en geen mens kan er aan weerstaan.

Inderdaad werkt God niet dwingend, zoals wij, mensen, elkaar iets dwingend kunnen opleggen. De Heere staat niet op een gelijk niveau met ons, zodat Hij ofwel moet afwachten wat wij gaan doen, ofwel dwingend Zijn wil doorzet. De Heere is geheel anders.

Dat hebben de Dordtse Leerregels geprobeerd onder woorden te brengen, waarbij ze stamelend, in navolging van de Schrift, dit diepe geheim van het handelen Gods trachtten te benaderen.

Niemand die wedergeboren werd door Gods Geest, zal zeggen: „En toen besloot ik dan maar ja te zeggen tegen Gods aanbod van Zijn genade". Dat ja van ons tegen God heeft in de waarachtige bekering altijd iets van een overweldiging; we konden gewoon niet anders; Gods Geest had ons door het Woord geraakt tot in het diepste van onszelf. (Dat kan plotseling zijn gebeurd ofwel door een groeiproces van jaren, waardoor we tot Christus werden getrokken en Hem nooit meer kunnen missen).

Evenmin zal iemand die tot bekering kwam, zeggen: „Toen werd ik gedwongen om ja te zeggen". De overweldiging onder de overmacht van Gods Woord en Geest is heel iets anders dan een of andere geestelijke dwang.

Onze diepere motieven

Een gelovige protestant die zo het handelen Gods ziet en belijdt, kan toch niet bovenstaande r.-k. redenering publiceren zonder daar vanuit de Bijbel een antwoord op te geven. Dan werk je toch immers mee aan de verbreiding van de dwaling en degradeer je de eeuwige God tot een toeschouwer in het stadion, waar de mensen hun wedstrijden spelen, vol spanning wie het zal winnen, het goede of het kwade in hen, de Heilige Geest of de boze geest.

Ik geloof niet dat er ook maar één serieuze rooms-katholiek zich kwaad zou maken, wanneer hij zulk een uiteenzetting zou lezen. Ik denk eerder dat hij blij zou zijn met deze achtergrond-informatie, want daardoor is hij in staat gesteld om iets van de diepere beweegredenen te verstaan, waarom wij, protestanten, zo afwijzend staan tegen elke vorm van heiligenverering, ook van Mariaverering. Dat hoeft helemaal niet te betekenen dat hij het dan met ons eens zou zijn, maar hij zou zich daardoor wél beter in onze denkwijze hebben kunnen invoelen. En dat zou op zichzelf al een belangrijk winstpunt zijn.

Onrecht aan Maria?

Nee, ds. Burghoorn weerlegt op geen enkele wijze die dwaling, maar spreekt slechts zijn afkeuring uit over al te uitbundige Mariaverering: „Vooral in de zgn. roomse landen is de omgang met Jezus en Zijn moeder wel wat al te huiselijk en daardoor weinig inspirerend voor de reformatorische christen". En dan richt hij tot ons, protestanten, dit verwijt: „Het valt echter niet te ontkennen dat de reformatie in zijn strenge puritanisme de moeder van Jezus onrecht heeft aangedaan".

Dat verwijt weiger ik te accepteren, want dat verwijt zou dan evengoed de schrijvers van de Nieuw-Testamentische brieven treffen. Petrus, Paulus, Johannes, Jakobus en Judas zwijgen geheel en al over Maria. Nergens is in hun brieven een spoor van Mariaverering te ontdekken. Zelfs niet bij Johannes die dan toch Maria bij zich aan huis heeft genomen. In geen enkele van zijn drie brieven roept hij de lezers op tot de lofprijzing van Maria en in zijn Openbaring vinden we daar evenmin iets van. Het is dus wel duidelijk dat wij de tekst in de lofzang van Maria: „Van nu aan zullen alle geslachten mij zalig prijzen" niet mogen opvatten als een uitnodiging of zelfs een verplichting om op een of andere manier Maria groot te maken. Nogmaals, als wij Maria onrecht hebben aangedaan door haar niet te verheerlijken, dan hebben de schrijvers van de Nieuw-Testamentische brieven dat in elk geval gedaan, want wij, protestanten, volgen slechts hun voorbeeld door altijd alleen maar in Christus te roemen en nooit in Maria. Zo deden zij het en zo doen wij het, en we menen ons daarbij in goed gezelschap te bevinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen