Pater Freixedo verbannen uit Venezuela

Dat lazen we in El Mundo (Costa Rica). „Ze namen mij mee in een stoffige geheel gesloten jeep en vanaf dat moment had ik geen enkel kontakt meer met de buitenwereld, totdat ik op het vliegtuig werd gezet door drie (= regeringen van enkelen) hebben nooit de natuurlijke rechten van het individu gerespekteerd. Wanneer de Latijns-amerikaanse volkeren niet onderworpen waren aan een militaire kliek (die slechts zorgde voor de instandhouding agenten". Aldus pater Freixedo in een interview.

Eveneens in El Mundo publiceerde pater Freixedo een artikel onder de titel: „Differencia entre dictaduras y dictablandas" (Het verschil tussen harde = duras en zachte = blandas diktaturen. Het woord „dictablanda" zult u niet vinden in het Spaanse woordenboek. Het is een eigen vinnig vindsel van pater Freixedo.)

Hij zegt daarin o.a.: „Het was vanwege de klerikale inmenging, dat ik die slechts de vernieuwing van de Kerk wil prediken, uit het land werd gezet. Dat sommige kerkelijke hiërarchieën van de burgerlijke macht gebruik maken om hun doeleinden te bereiken, is niet bevreemdend. Dat is al eeuwenlang gebeurd. Maar dat thans nog een Minister van Binnenlandse Zaken dienst wil doen als misdienaar in deze liturgie van het autoritarisme en de staatsmachinerie in werking stelt ten behoeve van deze reaktionaire gedachten, is moeilijk te begrijpen. Deze minister voelt blijkbaar heel veel voor een huwelijksverbintenis lussen een kerkelijke gestapo met een inquisitie van de staat. Maar uit zulk een concubinaat - want dal is het - kan alleen maar een misgeboorte voortkomen, die tot gevolg heeft dat de rechten van de menselijke persoon beknot en geheel teniet gedaan worden, enkel omdat hij anders denkt dan de kerkelijke overheden.

De Zuidamerikaanse oligarchieën van eigen voorrechten en voor de „hogere" klassen), dan waren ze overgeleverd aan allerlei soorten politicasters (politieke tinnegieters), die door verregaande korruptie een echte democratie onmogelijk maakten. Kn ondertussen hadden ze nog te lijden van een verborgen of openlijk klerikalisme, dat voor hen de waarachtige godsdienstigheid onmogelijk maakte.

Maar deze kerkelijke en politieke stelsels streven ernaar om zichzelf ongewijzigd, genietend van hun privileges, voort te zetten, zonder zich te bekommeren om de man van de straat, die meestal helemaal niet akkoord is met dat godsdienstige of politieke stelsel. Want geen van beide beantwoordt aan zijn stoffelijke of geestelijke behoeften. En dat is de reden, waarom de vertegen-woordigers van die stelsels meteen gezamenlijk in aktie komen, zodra iemand het waagt om iets tegen deze gevestigde orde te zeggen. De kerkelijke overheid werkt met de ban. de burgerlijke stuurt de politie. Daarom zijn onze Zuidamerikaanse pseudodemokratieën zo ziek. want systematisch weren of elimineren ze degenen die nieuwe ideeën verkondigen die reddend de goede weg wijzen. Zulke mensen wordt het leven onmogelijk gemaakt, ze worden belasterd, verdreven, vermoord. Wie opkomt voor de menselijke waardigheid van het individu, is in hun ogen iemand die hun bevoorrechte positie in gevaar brengt en die daarom uitgeroeid moet worden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen