de dominees zeggen het zelf!

Vroeger was het de gewoonte van de r.k. apologie om allerlei „protestanten" te laten zeggen, dat de reformatie volkomen onjuist is, en dat Rome het bij het rechte eind heeft.

Een frappant staaltje daarvan was bv. de serie „De Katholieke Kerk". In het deel: „De heiligheid der Kerk" probeert dr. Balduïs aan te tonen, dat alleen de r.k. kerk de ware kerk van Christus kan zijn, omdat zij alleen heilig is. Om dat te bewijzen probeert hij op allerlei wijzen aan te tonen, dat dc protestanten niet deugen en de gemakkelijkste manier daartoe is allerlei smet te werpen op de leiders van de protestanten, de dominees, volgens het adagium: Zo de leiders, zo de geleiden.

Hij schrijft o.a.: „De protestant Sebastian Flasch verhaalt het (= de vreselijke gevolgen van de afschaffing van het celibaat. H.J.H.) in deze woorden: - Ongetwijfeld, de predikanten zijn gehuwd; maar ze stellen zich met hun vrouw niet tevreden; om hun onverzadigbare begeerte te voldoen, maken ze, op raad van Luther, dikwijls misbruik van hun dienstboden en, ergerlijk genoeg, ze schamen zich niet de vrouwen van anderen te verkrachten en onder elkaar hun vrouwen uit te wisselen" (a.w. Uitg. Het Spectrum, 2c druk 1947, deel III, p. 1019).

Nu, twintig: jaar later…..

Wat is er sinds 1947 veel veranderd. De meerderheid van de rooms-katholieken in Nederland zou zich schamen voor zulk een polemiek, vooral ook omdat de „protestant", S. Flasch, toen hij dat schreef, reeds was overgegaan tot de r.k. kerk. Dat had dr. Baldus er toch minstens bij moeten vermelden. Wat een verschil ook van beoordeling van Luther. In dat citaat wordt Luther voorgesteld als iemand die aan de ambtsdragers in de kerk aanraadt om allerlei grove vormen van ontucht te bedrijven. Nu, twintig jaar later, wordt Luther door de r.k. priesters beschreven als een „religieus genie", als „de grote profeet van Wittenberg".

Ofschoon…..

Er is ook in Nederland een zeer konservatieve roomse groep, die een eigen blaadje uitgeeft „Confrontatie". Dit blad volgt nog die vroegere methode. In het septembernummer 1967 werd het verplichte celibaat van de priesters aldus verdedigd:

„Kort geleden kwamen ergens in Nederland vier dominees en drie katholieke priesters samen om over oecumenische onderwerpen te praten. Het gesprek ging ook over het celibaat.

Ik begrijp niet, zei een der dominees, waarom er in Nederland zoveel priesters zijn, die het celibaat zouden willen opheffen; wij alle vier zijn van mening dat wij ons apostolaat veel beter konden verrichten, als wij niet gehuwd waren. Dominee A zei: Ik kan me in mijn dorp nauwelijks handhaven wegens het nozemachtig gedrag van mijn jongens.

Dominee B beweerde dat zijn vrouw altijd jaloers was, als hij op huisbezoek ging. Dominee C had een ongelukkig huwelijk.

Dominee D zei dat de zorgen voor zijn gezin meer dan de helft van zijn tijd opeisten.

Bovenstaand is historisch" (De vette druk is van „Confrontatie". H.J.H.)

Ons komnientaar

Ook al drukt Confrontatie de bewering: „Bovenstaande is historisch" nog zo vet af, toch behouden wij ons het recht voor om de juistheid van deze berichten in twijfel te trekken, zolang de namen van deze dominees niet genoemd worden. En in elk geval menen wij, dat er weinigen zullen zijn die respekt kunnen hebben voor ambtsdragers die vanuit de anonimiteit hun eigen kerk aanvallen. Wij kunnen het dan ook niet hoogstaand vinden, dat Confrontatie van dergelijke middelen gebruik maakt. Het heeft ons ook zeer verwonderd, dat kardinaal Alfrink, volgens een bericht in De Tijd, enige maanden geleden in een Frans blad gezegd heeft, dat enkele dominees in Nederland hem gesmeekt zouden hebben („gesmeekt" nog wel) om het celibaat niet af te schaffen. Het is een algemene regel van journalistiek dat anonieme brieven niet behandeld worden. Hier worden anonieme dominees gebruikt om het protestantisme aan te vallen. En indien dit wonderlijke bericht wél historisch is, dan graag dit woord tot die dominees:

Waarom wendt u de schuld van uw persoonlijke mislukking af op de vrouw? Wat een ridderlijkheid, wat een mannelijke durf in deze mannenmaatschappij! Wees een kerel en neem jezelf eens flink onderhanden, in plaats van je nood te klagen over je vrouw bij celibataire mannen waarvan je van tevoren met vrij grote stelligheid kunt rekenen op instemming.

Waarom gaat u door de publikatie van uw persoonlijke falen het heilige huwelijk, beeld van de innige verhouding tussen Christus en Zijn gemeente, naar beneden halen, het huwelijk dat door God Zelf is ingesteld? En waarom probeert u aldus het door de r.k. kerkelijke overheden ingestelde verplichte priestercelibaat te verheerlijken?

En weet u dan niet dat er geschreven staat: „Een leider in de gemeente moet onberispelijk zijn, de man van één vrouw……, iemand die zijn eigen huis goed bestuurt en zijn kinderen met alle waardigheid onder tucht houdt. Als iemand zijn eigen huisgezin niet weet te besturen, hoe zal hij dan zorg kunnen dragen voor de gemeente Gods" (1 Tim. 3:2, 4, 5. Met opzet gebruik ik hierbij de r.k. vertaling, waaruit immers ook blijkt dat de Bijbel op geen enkele wijze geringschattend spreekt over een gehuwde ambtsdrager in de gemeente van Christus.)

Waarom trekt u dan niet de konsekwentie uit deze woorden van Paulus en waarom legt u uw ambt niet neer? Als het waar is dat u vanwege uw onge- lukkige huwelijks- en gezinsleven niet in staat is om uw ambt naar behoren te vervullen, zoals uzelf beweert, kunt u het dan voor God verantwoorden dat u een dienstverband blijft aanhouden, terwijl u nog niet eens de helft van uw tijd kunt beschikbaar stellen voor de vervulling van uw opdracht?

En in elk geval: maak "geen misbruik van de lankmoedigheid van uw gemeente, die blijkbaar veel geduld heeft met uw zwakheid en uw falen, en val haar niet aan vanuit de anonimiteit.

En laat ik daar tenslotte tegenover stellen: Ik ken heel wat dominees die diep gelukkig zijn in hun huwelijk, die getrouwd zijn met een gelovige vrouw met wie ze alles kunnen bespreken en doordenken en vooral ook alles in het gebed voor God kunnen brengen. Maar ik kan hun namen moeilijk publiceren, omdat niemand graag te koop loopt met dit intieme geluk. De mooiste dingen in het leven verliezen nu eenmaal iets van hun glans en fijnheid, wanneer ze voor het publiek geworpen worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen