priesters in de straatgoot

Vuil, vies, dronken

„Op zeker moment zagen we iets wat je in alle Braziliaanse plaatsen tegenkomt en dan ook helemaal niet opvalt, er lag een vent in de goot, vuil, vies en dronken. We passeerden. Weet je wie dat is -, vroeg de rechter. Nee, dat wist ik natuurlijk niet.

- Dat is een priester, hij was vroeger professor op het college. Nu geven de mensen hem zo nu en dan geld, zodat hij een borrel kan kopen -.

Toen ik thuis kwam, zei ik tegen mijn kollega: - ik ga een boek schrijven en de titel zal zijn: „De priesters in de straatgoot". Er is natuurlijk nooit iets van gekomen. Ik ben geen schrijver".

De gebroken paradijsvogel

Voor vele lezers zal het moeilijk zijn om te begrijpen, hoe een priester zo ver kan komen. Toch is dit verstaanbaar. Het is een reaktie op de uiterste spanning, waarin een eerlijk priester gegrepen heeft naar de heiligheid; een inzinking van teleurstelling nadat hij gemeend heeft te kunnen beschikken over goddelijke gaven, zoals de macht om brood en wijn te veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus, de macht om te beslissen over hemel of hel voor wie bij je biechten kwamen.

Zijn val doet mij denken aan het gedicht van Albe over de paradijsvogel, die met gebroken vleugels neervalt op de horizon. Hoog was zijn reis, maar wellicht zat zijn nest bij het paradijs. Slechts de genade kan zulke priesters omvormen tot nieuwe mensen. Christus heelt de gebrokenen van hart.

Tussen vuile was en visgerei

Deze priester, die het bovenstaande schreef, is echter ook zelf ex-priester geworden. Hij vervolgt zijn brief aldus:

„Het concilie begon, uitspraken volgden elkaar op. Je moest de indruk krijgen, dat de Heilige Geest zo'n beetje 'het privÉ-eigendom was van al die mannen in Rome. En de paus verbood te praten over het probleem van de priesters en de wijze mannen klapten in de handen. En toen klapte ook iets in mij. Ik ben opgehouden priester te zijn. Het ging niet meer. Ik kon het eenvoudig niet meer. En nu zit ik praktisch zelf in de goot, 50 jaar oud. Met niets, totaal niets om verder op voort te bouwen. Ik heb me 18 jaar uitgesloofd voor God in een systeem, waar ik nu niet meer in pas. Nu ben ik van de baan. Ik moet vermeden worden. Dat heeft de provinciaal zijn paters opgelegd.

Nu heb ik de pest, ben een soort antichrist, 'n afvallige. In de wereld zou men iemand nog uitbetalen voor zijn werk. Dat kan in 't kerksysteem natuurlijk niet.

Ik ben er nu twee jaar uit en weet het: Ik kan het leven in de wereld niet aan. Ik ben er niet voor grootgebracht. En dat is de grote angst voor verschillende priesters die ik ken. Ze jouden er graag uitgaan, normaal willen leven, maar ze durven niet. Wat moeten ze beginnen?

De katholieken waar ik hier zes jaar voor gewerkt heb, begrijpen het niet. Ze zien me niet staan, vermijden me, de meesten wenden het gezicht af. Ik kan ze begrijpen. Wij katholieken hebben altijd gemakkelijk anderen kunnen veroordelen.

Ik woon op een klein kamertje, rommelhok zou je het kunnen noemen, want het dient voor vuile was en visgerei en alles wat de kinderen kwijt willen; bij een katholieke familie. Arme familie met alle problemen van arm zijn. Tussen man en vrouw heeft het nooit erg goed geboterd, maar nu is de ruzie weer zo hoog opgelopen dat de man 's nachts in de keuken gaat slapen, z'n eigen potje kookt en Dverdag de keuken afsluit.

Ik probeer me tussen dat geheel door te wringen. Maar dat gaat natuurlijk niet meer. Ik raak hopeloos in de knel. Ik verdien lang niet genoeg om een kamertje te huren, laat staan, alle andere onkosten van het leven te betalen. Ik weet het nu wel voor ons of liever voor de meesten van ons is er alleen een levensmogelijkheid binnen het „systeem".

En nu heb ik de laatste paar maanden maar ÉÉn gedachte: maak er een eind aan. Je hebt toch geen mogelijkheid meer om fatsoenlijk te leven en je bent anderen maar tot last. Hoe zeggen we dat ook weer zo mooi? God wil het geluk van alle mensen. En we geven de ander een klop op zijn schouder. Kop op, jo! Het leven is toch zo schoon. Jij krijgt ook nog wel je kans. - Na 50 jaar? Als je niets meer hebt? Als je opnieuw moet beginnen, wanneer anderen binnen zijn en gaan rusten? Na 50 jaar? Met theologie en moraal? Met welke middelen? Nee, ik ben gewoon 'n vis die nog even in het droge gras mag liggen spartelen en dan is het afgelopen. Als er soms nog ooit iemand opduikt om een boek te schrijven over „Priesters in de straatgoot", dan kunt u hem deze bladzijden als kopy aanbieden. Het is natuurlijk niet zo leuk, nu er in onze zelfbewuste kerk zoveel vuiligheid naar boven komt, maar voor de nederigheid zal het ten goede komen. Jullie doen prachtig werk in Nederland, hoewel nog heel wat priesters jullie lektuur krampachtig zullen vermijden. En dat is dan ook weer te begrijpen".

EX-PRIESTERFONDS LUIDT NOODKLOK

Op onze laatste vergadering hÉbben wij weer het levensonderhoud van twee nieuwe ex-priesters op ons genomen, n.l. een Nederlander en een Spanjaard. Daarmee zijn wij aan het einde van onze mogelijkheden gekomen. Daarom luiden wij de noodklok. Wij hebben echter in het verleden steeds ondervonden, dat die klanken van die noodklok, wanneer ze geluid wordt, doordringen tot de harten van Gods kinderen. Daar vertrouwen we ook nu op.

Gespreksavond in Boxtel

Het sgsebeurt zelden dat in een r.k. krant een verslag wordt gegeven van een avond waar ds Hegger spreekt. Daarom zal het de lezers zeker interesseren als wij hieronder een stukje laten volgen van het Brabants Dagblad van 22 maart 1967. Wij verheugen ons zeer over dit objectieve verslag.

In een verslag van Trouw over de generale synode van de gereformeerde kerken lazen we: „Dr. G. Y. Vellenga uit Apeldoorn voegde eraan toe: bij roomskatholieken is er meer begrip voor de wijze van doen van In De Rechte Straat dan bij deputaten Reformatie—Rome". Het hieronder volgende verslag staaft deze mening van ds Vellenga.

Ds. Hegger sprak op oecumenische gespreksavond

BOXTEL, 22 maart. — In de Hervormde school in Boxtel werd gisteravond een oecumenische gespreksavond belegd waar gesproken werd door ds. H. J. Hegger. Voor een aandachtig gehoor van goed vijftig belangstellenden, van r.k. zowel als van reformatorischen huize, zette hij uiteen hoe en waarom hij indertijd als redemptorist en priester, de congregatie en de r.k. kerk heeft verlaten om daarna dommee te worden.

De scepsis die van verschillende zijde was geuit tegen de waarde voor de oecumene van de figuur van ds Hegger ten spijt, ontspon zich naar aanleiding van een rustig en mild betoog van de spreker een boeiende en to the point gaande gedachtenwisseling over de verschillen in het verstaan van het Evangelie die de katholieke en reformatorische christenen alsnog gesoheiden houden.

Middels een formulier konden de aanwezigen te kennen geven of zij voelden voor een voortzetting van het gisteravond begonnen gesprek. Als het wordt doorgezet zoals het gisteravond is begonnen, zal dit zeker bijdragen tot een beter begrip van en voor eikaars geloofsstandpunt.

EX-PRIESTER GAAT IN ROME STUDEREN

De Italiaanse ex-priester, R. di Lorenzo, verlaat eind oktober de Wartburg om zich in de Bijbel te verdiepen aan de theologische fakulteit van de waldenzen in Rome.

DE DUITSE EX-PRIESTER

Klaus Bieling, die na zijn uittreden uit de r.k. kerk enige tijd op de Wartburg verbleef, is thans hulpprediker geworden in Münchingen.

SCHERPE AANVAL OP VERNIEUWERS

„Paulus VI heeft bij de opening van de bisschoppensynode op 29 sept. een soherpe aanval gericht op de vernieuwers in de r.k. kerk, die hij ervan beschuldigde de eisen van de rechtgelovighèid te vergeten en uit de geloofswaarheden er die uit te zoeken, welke overeenkomen met de persoonlijke voorkeur". Aldus De Tijd'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen