Nieuwe Wartburgbewoners

In oktober mochten we weer drie Spaanse religieuze vluchtelingen opvangen:

1. Esteban Pena, oud 30 jaar. Heeft de r.k. kerk reeds in augustus 1964 verlaten. In zijn getuigenis schreef hij:

„In de vroege morgen van 20 mei 1964, toen in het klooster de bel had geklonken die ons wakker moest roepen, was het alsof ik een stem hoorde die 2ei: „Je moet hier vandaan!"

Ik ging rechtop zitten en begon te lachen. Uit het klooster treden, breken met mijn ideaal van heiligheid, met mijngelofte, met mijn priesterschap…… Ik die doorging voor een kloosterling, een heilige, neen, dat was al te gek. Even daarna, toen ik in de kapel neergeknield lag, tijdens de meditatie, kwam mijn toestand mij helder voor de geest. Ik voelde in mij de angst van een gekerkerde. Het was alsof mijn ziel gekluisterd wasy opgesloten tussen vier koude muren, bloedwarm tussen de steen.

Ik was niet vrij om mij te geven aan de zaak van Gods Koninkrijk. Ik was niet in staat om bedroefden te troosten. Ik kon mijn confraters, die behoefte hadden aan steun, niet de helpende hand reiken. Ik kon de armen niet opbeuren uit hun nood. Als, leraar kon ik de waarheid niet vertellen, want de andere leraars hadden mijn leerlingen reeds de oude r.k. dogma's voorgehouden. Het zou een rel worden, als ik zou zeggen, dat ik het daar niet meer mee eens kon zijn……".

Aan het slot: „Wat heb ik niet geleden in het eerste jaar na mijn uittreden in Spanje. Dikwijls had ik honger. Dan zocht ik maar werk, waar en hoe dan ook. Voor een er-priester is het uitermate moeilijk om ook maar iets te verdienen. Dan kwam ik terecht tussen allerlei goddeloos gezelschap. Dan stond ik bloot aan allerlei verzoekingen. De Boze speculeerde op mijn lege maag en mijn lege ziel. Soms was ik op de rand van de wanhoop, en dreigde alle vertrouwen in God te verliezen.

En toch liet de Here mij niet los. In de nachten dat ik worstelde met de angst, dat ik ging door de schaduwen des doods, bad ik heel dikwijls psalm 23: „De Here is mijn herder……".

Ik bleef roepen tot de Here vanuit mijn nood, vanuit de duisternis. En Hij voerde mij naar zijn wondervol licht. Het was op 10 oktober 1965, dat ik in Molino de Rey tot beslissing kwam. De Here bracht mij tot de volkomen overgave aan zijn "Zoon, Jezus Christus. Hij legde door Zijn Geest een algeheel vertrouwen in mijn hart, het vertrouwen in het volbrachte werk van Jezus Christus. Ik weet nu, dat ik zeker mag zijn van mijn eeuwig behoud".

2. Juan Th. Sanz, oud 35 jaar. Heeft de r.k. kerk verlaten op de dag dat hij naar Velp kwam, n.l. 25 oktober. Uit zijn getuigenis:

„Ik moest nu afscheid nemen van mijn ouders. Mijn vader is 78, mijn moeder 76. Beiden ziekelijk. Ik kon het hun nu niet zeggen, dat ik ze op aarde misschien nooit meer zou terug zien. Ik zou het hun per brief pas kunnen mededelen vanuit de Warthurg. Hartverscheurend is zulk een afscheid.

Maar in Velp wachtte mij een nieuwe familie. Daar werden handen geschud. Daar was er een hartelijkheid, alsof wij elkaar reeds lang kenden, alsof wij familie waren; ja inderdaad, geestelijke familie".

Br. Sanz meent geroepen te zijn om het Evangelie te verkondigen in een van de kerken van de reformatie. Indien zijn roeping inderdaad van de Here is, zal de Here ook zeker de mogelijkheid daartoe openen. Maar onze stichting heeft als algemene regel, dat een ex-priester eerst een half jaar, liefst een jaar, werkzaam is in het gewone leven, opdat zijn eventuele roeping aldus bevestigd kan worden.

3. Mej. Maruja Cid, ex-kloosterzuster, doctoranda in de wis- en natuurkunde.

Was lerares in Madrid.

SNELLERE DOORSTROMING

Wij zijn erg blij met onze comitÉ's. Ze zijn zeer aktief en wij kunnen steeds meer aan hen overlaten.

Zo hebben we aan het Leidse comitÉ twee ex-priesters kunnen toevertrouwen, die gedurende enige tijd op de Wartburg zijn geweest en daar thans hun werk gevonden hebben. Het betreft een Italiaan en een Argentijn.

Bijzonder aktief is echter de voorzitter van het comitÉ „Beijerland en Hoekse Waard", de heer A. Vogelaar. Hij heeft het klaargespeeld om reeds drie exgeestelijken over te nemen. Hij heeft ze aan werk geholpen en ook gezorgd voor een goed kosthuis bij kerkelijk meelevende mensen.

Dat is wel erg fijn. Zo komen onze ex-priesters vanzelf en heel geleidelijk in kontakt met het plaatselijke kerkelijke leven en kunnen ze een kerk kiezen die naar hun mening in leer en beleving het dichtst de Bijbel benadert.

Dat heeft ook tot gevolg, dat we meer ruimte krijgen in De Wartburg. werd wel een beetje tijd, want br. Sanz moest al op zolder slapen. En we kunnen nu weer gemakkelijker nieuwe kandidaten laten komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen