Werkers in de wijngaard des Heeren

Wij ontvingen deze brief van br. A.M. v.d. Meulen, die in Reggio Calabria werkt:

„Het blad „In De Rechte Straat" wordt altijd van a tot z gelezen of liever „gespeld". We zouden graag een Italiaanse uitgave hebben, maar dat kan helaas niet, aangezien er niet zo veel vrijheid is als in Nederland. Financieel zou het trouwens ook niet mogelijk zijn, maar het is af en toe zo heerlijk om het je voor te stellen.

Hierbij ingesloten een foto van een paar kinderen die „gewijd" zijn aan Sint Antonius. De ouders hebben de gelofte afgelegd, dat ze hun kinderen een heel jaar lang in deze pij en met bijna kaal geschoren hoofd zullen laten rondlopen.

Tijdens deze „heiligenfeesten" staan wij met een Bijbelstand in de open lucht en dit getuigenis is vaak een harde slag in het gezicht van de vorst der duisternis.

Toen we de voorlaatste keer in een bergplaatsje in Catanzaro stonden, probeerde de geestelijke overheid van alles om ons weg te krijgen. Bijna een half uur lang werden de klokken geluid om onze liederen en getuigenissen te verstoren. De politie zocht een of ander motief om ons weg te kunnen sturen, maar kon er geen vinden; alle papieren waren in orde.

Er werden die morgen meer dan 100 Nieuwe Testamentjes verkocht, verder 21 Bijbels(!) en enkele honderden evangeliën. Gods Geest werkte en dan kan niemand het keren".

UMBERTO LASCO

Umberto Lasco was een partisanenleider uit de laatste oorlog. Hij had meer dan duizend manschappen onder zich. Ook na de oorlog zette hij dit leven nog voort als hoofd van zijn legertje, in de hoop druk te kunnen uitoefenen op de Italiaanse regering om de sociale mistoestanden in Z. Italië op te heffen. Later noemde hij in zijn geschrift „Van de afgrond naar het Kruis" deze periode uit zijn leven „een voortdurende schande".

In 1946 ontving hij van een evangelist een Nieuw Testament. Hij kwam daardoor tot bekering. Christus vormde zijn leven geheel en al om.

Zijn mededogen met de kleinen en verdrukten bleef, maar kreeg nu een rechtstreekse voedingsbron vanuit de barmhartigheid van Jezus zelf.

Hij vroeg voortdurend in het gebed: „Here, wat wilt Gij dat ik doen zal?" En in november 1950 kreeg hij ineens een innerlijke zekerheid. Dat was op het moment dat hij door de bedding waadde van een zanderige beek. Het was ineens alsof vele kinderen hem omringden en alsof een stem tot hem zei: „Opwekking in Calabrië - weeshuis". Reeds binnen het jaar gaf de Here de mogelijkheid tot de bouw van een weeshuis, dat u hier ziet afgedrukt.

Umberto heeft veel te hard gewerkt. Van 's morgens zes uur tot diep in de nacht. Met tussen door, even, bijna staande, het gebruik van de maaltijden Zijn woord was: „Wee mij, indien ik het Evangelie niet verkondig" (1 Kor. 9:16).

Vijf keer heb ik Umberto horen spreken. Nooit heb ik iemand gehoord die zo boeiend en met zoveel kracht de vermaning en de vertroosting van het Evangelie kon verkondigen. Heel zijn figuur was dan ook een en al zuidelijk leven en lenigheid. Ja, dan begreep ik dat zo iemand partisanenleider kon zijn en dan zag ik hem in mijn verbeelding met zijn manschappen over de bergen sluipen. In 1961 is Umberto verongelukt in de bergen, in de buurt van Bologna. Hij was de macht over het stuur kwijt geraakt. Drie uur daarna was hij dood. Zijn vrouw en zoon zetten sindsdien zijn werk voort.

Dat plotselinge heengaan van br. Lasco heeft mij destijds zeer aangegrepen. Veel had ik met Umberto gesproken over de heerlijkheden van het Evangelie- Hij had verrassend-diepe inzichten in Gods Woord. Veel hebben we ook samen gebeden. Hij liet een leegte bij mij achter. Hij was een echte vriend van mij geweest.

Umberto heeft in enkele jaren tijd meerdere gemeenten en posten gesticht. In Melito, San Fantino, Africo, Samo, Locri enz. Maar zijn gedachten streken over heel Italië.

Hij wilde mijn boek vanuit het Frans in het Italiaans vertalen en zelf uitgeven ten bate van het werk in Calabrië, vooral van het weeshuis.

Na het verschijnen zouden we dan samen evangelisatiecampagnes houden in Milaan, Florence, Rome, Napels en dan verder naar het zuiden. Ik zou Frans spreken en hij zou mij in het Italiaans vertalen.

Het heeft niet zo moeten zijn. Gods naam zij geprezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen