Op de korrel

In de zeventiende en achttiende les van de catechismus der Nederlandse bisdommen, wordt gehandeld over de kerk en over het bestuur der kerk.

De kerk, die Jezus Christus gesticht heeft, noemen wij, aldus antwoord 136, de heilige Rooms katholieke kerk. Dit antwoord wordt in les 18 verder uiteengezet. Daar worden wij naar de traditionele woorden verwezen waarmede Christus volgens Rome, Petrus het oppergezag over zijn kerk gaf, n.l. met de woorden:

'Weid mijn lammeren, weid mijn schapen'. Met de lammeren zouden dan de gewone gelovigen worden bedoeld, en met de schapen, de leider der kudde: de andere apostelen. De 'Petrus Canisius' vertaling merkt hierbij op: 'Met dit driemaal herhaalde bevel om zijn lammeren, schaapjes en schapen te weiden, vervult Jezus de belofte, vroeger (Matth. 16 : 18 v.v.) aan Petrus gedaan, en stelt hem aan tot algemeen opperherder over heel zijn Kerk'.

Protestantse theologen zeggen ook hier dat Petrus door de Heer Jezus in zijn ambt wordt hersteld. Ze bedoelen echter, en hier ligt het grote verschil, dat de Heer Jezus Petrus in zijn ambt van apostel herstelt. Door zijn verloochening was Petrus apostelschap in een wankelbare positie gekomen. 'Het is zelfs mogelijk', schrijft Grosheide, 'dat men later twijfelde of Petrus juist omwille van zijn verloochening nog als apostel aanvaard kon worden, daarom heeft Johannes juist dit verhaal neergeschreven'.

Men merke hier onmiddellijk het grote verschil in de exegese op. Het is duidelijk dat indien Petrus door de Heer Jezus aan het hoofd van heel zijn kerk is gesteld, dit bewijs zeker niet voldoende is om er toe te besluiten. Zelfs een beroep op Matth. 16 is niet voldoende, zoals ook in ons blad meerdere malen is aangetoond. Een beroep op de traditie om het primaatschap te bewijzen levert in deze zin ook niet veel op. Calvijn in zijn 'Institutie' toont aan hoe bijv. tijdens het concilie van Nicea de afgezanten van Rome pas de vierde plaats innamen. Ook op de andere concilies nam Rome niet steeds de eerste plaats in. Er werd wel over Rome geschreven, maar een erkenning van het primaatschap als zodanig hield dit in de eerste eeuwen niet in.

We mogen dus besluiten: noch exegetisch, noch historisch, is het primaatschap van Rome te verrechtvaardigen. De kerk van Christus steunt wel op een fundament, maar dan op het fundament dat Christus gelegd heeft, n.l. op de leer der apostelen als leer. Deze leer vinden wij juist en alleen in de Heilige Schrift. Deze leer leert ons ook dat de kerk onder de 'Schrift' staat en niet er boven. Dezeleer zegt ons ook dat Jezus Christus alleen het hoofd der Kerk is. Een onderscheid tussen een onzichtbaar en een zichtbaar hoofd (Christus en de paus) hebben wij niet nodig. Wij geloven in de H. Geest, en wij geloven ook dat deze Heilige Geest machtig genoeg is om de kerk van de Heer Jezus te leiden en te besturen. Wij doen, als reformatorische christenen, geen afbreuk aan Christus' macht, integendeel, wanneer wij belijden, dat de Heilige Geest Christus' Kerk leidt, dan zeggen wij juist, dat wij in Christus' werk een onwankelbaar Vertrouwen hebben, omdat niet een mens, maar Gods Heilige Geest degene is, die leiding van Christus Kerk op zich genomen heeft.

ONZE FOLDERS

Tot onze spijt konden we door onvoorziene omstandigheden ook deze keer de folders niet afdrukken. Dat zal dan beslist de volgende keer gebeuren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen