Jongeren vragen naar de weg

Een God van wonderen!

Wij leven in de moderne wetenschappelijke wereld van de godloosheid, waarin met wonderen wordt afgerekend. En wij hebben onze Bijbel, waarin God Zich openbaart als een 'God van wonderen'. Onder een wonder verstaan we in de regel een ingreep in de natuur, die door de bovennatuurlijke macht van God tot stand wordt gebracht. Het is dwaas om aan God de bevoegdheid te ontzeggen om op een bovennatuurlijke manier in te grijpen in de natuur en de natuurwetten, die Hij zelf schiep. Hij staat boven de natuur en is er niet de gevangene van. God is in de schepping en de onderhouding van de wereld en van de mens een 'God van wonderen'!

Als Hij een wonder verricht, breekt Hij de natuurwetten niet, maar Hij breekt er eigenmachtig en almachtig doorheen. Hij schept een bevruchte eicel in het lichaam van de maagd Maria. Daarmee breekt Hij nergens een wet. De zwangerschap van Maria verloopt verder helemaal volgens de natuur. De natuur zelf kan met eigen middelen nooit een wonder voortbrengen. Dat kan alleen God. Hij deed het en Hij doet het. We zijn niet overgeleverd aan de natuurwetten, maar aan God. Al die natuurwetten zelf zijn al wonderen, scheppingswonderen. Ook de natuurwetten vallen binnen de wetenschap

niet te verklaren. Er is zoveel in de werkelijkheid om ons heen, dat binnen het beperkte kader van de natuurwetten niet te verklaren is. Wat te denken van heel de geestelijke wereld van demonen en krachten, die de wereld om ons heen beïnvloeden (Efeze 6:12)? Wat te denken van de kracht van het gebed, waardoor er regen of droogte is (Elia) en het gebed om genezing van een zieke (Jakobus)? Het is grote onzin om te denken dat men vroeger meer in wonderen geloofde omdat men toen nog niet door wetenschappelijk onderzoek wist hoe de werkelijkheid in elkaar zat. Ik zal ter illustratie hier een stukje citeren uit het boek van C.S. Lewis, getiteld 'Wonderen'. Enkele jaren geleden is de vertaling van zijn boek gereed gekomen.

Er is meer dan alleen maar verstandelijk denken

Als mensen verzadigd raken van het puur verstandelijke, nemen ze vaak gemakkelijk de toevlucht tot een soort surrogaatgodsdienst. Juist de wereld van vandaag is vol van dit 'supranaturalisme'. Men gelooft dat er meer is dan de natuur. Daarom doen paranormale genezers en denkers goede zaken. Waar God en Zijn Woord worden losgelaten komt de duivel met zijn namaakgodsdienst. Wij zijn zo gelukkig dat we God mogen kennen uit de Bijbel. En daaruit weten wij dat eigenlijk alles wat leeft en bestaat een groot wonder is. De wetenschap, ook de natuurwetenschap krijgt van de werkelijkheid maar heel beperkt iets in beeld. In de Bijbel is de gehele werkelijkheid, de natuur en ook wat daar boven uitgaat een groot geheel.

Als wij nu alleen maar puur verstandelijk met de werkelijkheid en de Bijbel moeten omgaan en alleen maar mogen geloven in de dingen die vanuit de natuur verklaarbaar zijn, konden we wel ophouden. Dan moesten we afstand nemen van God en de Bijbel. Dan zouden we ook de kerk verlaten. Er is immers niets 'logisch' begrijpelijk aan het geloof. Juist wie God kent door het geloof, ontdekt dat alles wat met God en de Bijbel samenhangt niet wetenschappelijk verklaarbaar is, maar niets minder werkelijk. Daar is ook ruimte voor het wonder. Vanuit het wonder van het kennen van God. Als je voor God verschijnen moet, zal het je niet baten of je alles van de natuurwetten afweet. Beslissend is dan alleen of je gelooft en persoonlijk mag kennen dat grote wonder dat Christus Borg wil zijn voor mensen, die in zichzelf voor God eft je verstand daarbij niet op nul te zetten.

Terug naar de vragen…

Waarom gebeurden er in de bijbelse tijd wel wonderen, en nu (hoegenaamd) niet meer? Greep God werkelijk in in de door Hemzelf gegeven natuurwetten, of moeten we de wonderen 'ontmythologiseren'? Om met de laatste vraag te beginnen, we behoeven de wonderen in de Bijbel niet te verklaren. Wie dat probeert, raakt juist het wonder kwijt. God is almachtig en kan dus ingrijpen in de door Hem gegeven natuurwetten. Hij deed dat niet alleen in bijbelse tijden, maar Hij doet dat nog! In heel bijzondere omstandigheden wekt God nog wel eens een dode op. Denk maar aan het voorbeeld, dat ik geef in mijn boek 'Medeburgers der heiligen'. In Bommela werd een kind opgewekt ter bevestiging dat de God van het Evangelie de enige ware God is. Nog worden ongeneeslijke zieken, die door de medische wetenschap zijn opgegeven, soms door God op een 'onmiddellijke' wijze genezen. Zo zelfs, dat de behandelende specialisten er geen enkele verklaring voor kunnen geven. Ik heb zulke gevallen meegemaakt, waarbij door een aantal gelovigen in de gemeente de Heere eendrachtig is aangeroepen en God verhoorde hun gebeden en genas. Dat is niet een methode en ook geen automatisme, maar het gebeurt nog. Ik bedoel hier dus niet bepaalde 'paranormale' genezingen, maar de echte genezing op het gebed des geloofs 0ak. 5:15).

Geloof je in de engelenwereld?

Het zou best wel eens kunnen zijn dat men in bijbelse tijden meer oog had voor de wonderen van God. Men zag ze meer. Wij denken in onze westerse wetenschappelijke wereld zo rationalistisch dat er voor het wonder haast geen plaats meer is. Wie heel dicht bij God leeft, heeft er ook meer oog voor. Denk bij wijze van voorbeeld eens aan de engelenwereld. Dat is toch een werkelijkheid. Wij geloven daarin omdat de Bijbel het zegt. In bijbelse tijden lees je vaak over het optreden van de engelen. Bij ons is het een bijna vergeten hoofdstuk. Hoe komt dat? Zijn er geen engelen meer? Treden ze niet meer op? Nee, daar zit het niet in.

Velen geloven er niet meer in en hebben er daarom ook geen oog voor.

Engelen passen niet meer in het wereldbeeld van de moderne mens. Hooguit worden ze op een lijn gesteld met feeën en kabouters uit de sprookjeswereld. Met je natuurlijke oog kun je engelen niet zien. God kan je oog daar op een bijzondere manier voor openen. Zo is het ook met de wonderen. Het geloof erin ontbreekt bij ons mensen in de 21 ste eeuw. De Heere Jezus zegt: Als je een geloof had als een mosterdzaadje, je zou tegen een moerbeiboom zeggen: wordt ontworteld, en in de zee geplant, en hij zou u gehoorzaam zijn (Luk. 17:6). Zo'n wonder staat in verband met het geloof. De discipelen hadden net gevraagd: Vermeerder ons geloof. Ook in Mattheús 17:20 blijkt het niet kunnen verrichten van een wonder te maken te hebben met gebrek aan geloof. Zelfs van de Heere Jezus Zelf staat geschreven dat Hij geen tekenen en krachten kon doen vanwege het ongeloof van de Joden (Matth.l3:58). Zo moeten wij het minder voorkomen van wonderen dus in verband brengen met het ongeloof. Onze God blijft een 'God van wonderen'. Hij is de onveranderlijke, in eeuwigheid Dezelfde. Hij is Dezefde God als in de tijd van de Bijbel. Al was de tijd van de eerste evangelieverkondiging onder de heidenen wel een bijzondere tijd, waarin de Heere het Woord bevestigde door wonderen en tekenen (Markus 16:20).

Een eerbiedige luisterhouding

Deze dingen moet je bedenken als je de Bijbel leest. In de Bijbel ontmoeten we deze Almachtige God, Die om ons en onze zaligheid Zijn Zoon naar deze wereld zond en Hem geboren deed worden uit de maagd Maria. Dat wonder van de vleeswording is niet te verklaren, zo hebben we gezien. We mogen het geloven. En als je dat niet gelooft, heeft het lezen in de Bijbel eigenlijk weinig zin. Als je niet gelooft wat er staat, kun je net zo goed niet lezen. Je moet de Bijbel ook niet lezen omdat 'het moet'. Nee, het gaat erom dat we de Bijbel 'met vrucht' mogen lezen voor onszelf. En daarom is het goed om te overdenken op welke manier we de meeste zegen mogen verwachten op het lezen van de Bijbel. Dat is in ieder geval niet als je nog even 'in de gauwigheid' een stukje uit de Bijbel leest. Je hebt er eigenlijk geen zin in. Je hebt er ook eigenlijk geen tijd voor. Maar ja, het hoort er toch bij, dus dan maar vanwege de grote haast 'een kort psalmpje' of een stukje uit het Nieuwe Testament. Je moet er maar op rekenen, dat je in zo'n geval al bij voorbaat de zegen van het bijbellezen verspeelt. Zo wil de Heere niet dat we met Zijn Woord omgaan. Zou jij ook zo weinig tijd vrijmaken als je op bezoek mocht bij de koningin? Dan toch zeker niet voor de ontmoeting met de Koning der koningen. Neem er de tijd voor, anders kun je het beter niet doen. Je kunt pas goed luisteren als er rust om je heen is. Om goed te luisteren naar de stem van God moeten alle andere stemmen in je binnenste tot zwijgen gebracht worden. Er moet ook rust binnenin je zijn. Vraag daar ook om in een kort gebed voorafgaand aan het lezen van de Bijbel.

Vraag om de werking van de Heilige Geest

Vraag maar of de Heere je hart wil openen voor Zijn Woord en ook Zijn Woord voor je hart. Denk ook na over wat je leest. Houd al lezend zo nu en dan een korte pauze om je te realiseren wat de Heere jou in het gedeelte wat je leest te zeggen heeft. De Bijbel is Gods openbaring, ook aan jou. Hij heeft je daarin iets te zeggen. Oefen jezelf in die eerbiedige luisterhouding. Wees bereid om te doen wat God in Zijn Woord zegt. Vraag ook om de Heilige Geest in je hart zodat je eerlijk wordt ten opzichte van jezelf. Besef dat God heilig is en jij onheilig. Verwonder je over Gods goedheid, dat je een Bijbel hebt. Lees vooral ook leergierig. Dat wil zeggen: bereid om te leren. Om al je eigen wijsheid opzij te zetten. Ga zo zitten aan de voeten van de Heere Jezus. Hij is de grootste profeet, Die je de weg der zaligheid wil leren. Lees biddend je Bijbel: "Leer mij o God van zaligheden mijn leven in Uw dienst besteden" (Ps.l43:10 berijmd).

Muskens en 't Vaticaan

Nog maar een halve eeuw geleden léék de R.-K. Kerk, in Nederland én wereldwijd, een en ongedeeld. Wat de pausen spraken zeiden hun lokale 'zetbazen', de bisschoppen, braaf na. Op z'n minst in het openbaar leverde je als geestelijke geen kritiek op de hoogste geestelijk (en vroeger ook wereldlijk) leider van de wereldkerk op zijn

Heilige Stoel. Als je de paus al dwaas of wilsonbekwaam of ketters vond, hield je die kritiek beperkt tot de binnenkamer van je pastorie of bisschoppelijk paleis. Maar de tijden zijn veranderd, vooral in de Nederlandse kerkprovincie. Naast een aartsbisschop in Utrecht als trouw zoon der Heilige Kerk hebben we sinds een tijd in Breda een bisschop, mgr. 'Tiny' Muskens, die pleegt te zeggen wat hij denkt; geen flapuit, maar iemand die wel degelijk eerst goed nadenkt.

Een stuurloze wereldkerk?

Muskens haalt vaak de pers. Eerst met zijn advies dat echte armen zonodig een brood mogen stelen. Nu met zijn, door het Vaticaan afgeblazen, plan voor een synode in zijn bisdom, waar ieder zijn zegje zou mogen doen. En zijn laatste 'stunt', die geen uiting is van publiciteitsziekte maar die hij ernstig meent, is zijn vaststelling dat de 80 jarige paus oud en ziek en uitgeblust is

Lewis schrijft:

"Het idee dat de vooruitgang van de wetenschap op de een of andere manier iets aan deze kwestie veranderd heeft, is nauw verbonden met het idee dat de mensen vroeger in die verhalen geloofden omdat zij niets van de natuurwetten afwisten. Z o zul je horen zeggen: "De vroege christenen geloofden dat Christus de zoon van een maagd was, maar wij weten dat dit wetenschappelijk gezien onmogelijk is". Wie dat zegt, denkt blijkbaar dat het geloof in wonderen opkwam in een tijd waarin men zo weinig van de gang der natuur wist, dat men niet inzag dat een wonder daarmee in strijd was. Je hoeft maar heel even na te denken om te begrijpen dat dit onzin is; en het verhaal van de maagdelijke geboorte is een wel zeer treffend geval. Toen Jozef ontdekte dat z i jn verloofde in verwachting was, nam hij de voor de hand liggende beslissing om haar te verstoten. Waarom? Omdat hij even goed als iedere moderne gynaecoloog wist dat in de gewone gang der natuur vrouwen niet in verwachting raken zonder dat ze omgang met een man hebben gehad. Ongetwijfeld weet de moderne gynaecoloog verschillende dingen over geboorte en bevruchting die Jozef niet wist. Maar die dingen betreffen niet de hoofdzaak, namelijk dat een maagdelijke geboorte tegen de natuurwetten ingaat. En dat wist Jozef natuurlijk. Alles wat wij kunnen bedoelen met de woorden 'Het is wetenschappelijk gezien onmogelijk' zou hij ons hebben nagezegd. Het was altijd al iets onmogelijks en men had altijd al geweten dat het onmogelijk was tenzij de regelmatige natuurprocessen in dit speciale geval terzijde geschoven zouden zijn, of aangevuld door iets van buiten de natuur. Toen Jozef uiteindelijk het idee aanvaardde dat de zwangerschap van zijn verloofde niet met ontrouw maar met een wonder te maken had, aanvaardde hij dit wonder als iets dat tegen de bekende orde der natuur inging.

Alle wonderberichten leren ons hetzelfde. De wonderen wekken in zulke verhalen vrees en verwondering."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen