DE DORDTSE LEERREGELS

Wel moet ik eraan toevoegen dat het hier een historische studie betreft en ik kan mij voorstellen dat sommigen daar weinig belangstelling voor kunnen opbrengen. Voor mij was het echter erg leerzaam om iets meer te vernemen over de diskussies over dit tweede hoofdstuk tijdens deze synode.

Wat mij in de Dordtse Leerregels steeds geboeid heeft is de poging om zich niet op sleeptouw te laten nemen door conclusies die men denkt te kunnen trekken uit enkele grondbeginselen van de Bijbel, maar dat men altijd weer geprobeerd heeft om zich te laten gezeggen door de Schrift. Ds. Harinck:

"Het was op de Dordtse Synode gemakkelijker geweest om alleen de krachtdadigheid van Christus' verzoening uit te spreken. De Remonstrantse opvatting over de verzoening zou daarmee grondig zijn weerlegd. Toch heeft men deze eenzijdige weg niet willen gaan. Men heeft ook recht willen doen aan het universele aspect van Jezus' sterven. Te Dordrecht is dan ook de band met wat de kerk eeuwen beleden had, nadrukkelijk vastgehouden" (p. 181).

Een duidelijk voorbeeld daarvan is voor mij altijd geweest wat in art. 17 van hoofdstuk 1 beleden wordt. Dat hoofdstuk handelt over "De Goddelijke Verkiezing en Verwerping". Doorredenerend vanuit de verkiezing zou je kunnen 'concluderen': DUS de vroeg gestorven kinderen waren niet uitverkoren, want ze zijn niet begiftigd geweest met het zaligmakende geloof. Maar dan lezen we in een ootmoedig buigen voor de Schrift:

"Nademaal wij van de wil Gods uit Zijn Woord moeten oordelen, hetwelk getuigt dat de kinderen der gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond in hetwelk zij met hun ouders begrepen zijn, zo moeten hun ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid hunner kinderen, welke God in hun kindsheid uit dit leven wegneemt".

Ik lees die Dordtse Leerregels altijd weer graag, omdat de bijbelse leer van de uitverkiezing die daarin wordt uiteengezet, mij steeds opnieuw reinigt van elk steunen op mezelf.

Wanneer je mag groeien in de gemeenschap met de Heere, wanneer je steeds vertrouwelijker met Hem mag omgaan, wanneer je je tegen Hem als tegen een liefdevolle Vader mag aanvleien, wanneer je de verrukkingen kent van Zijn innige en barmhartige nabijheid, dan loopje onwillekeurig het gevaar te denken dat dit een vanzelfsprekendheid is.

Als ik dan de Dordtse Leerregels lees, is het alsof ik de vensters van een muffe kamer open en de zuivere lucht van Gods soevereine en vrije genade in mijn ziel binnenstroomt. Dan weet ik mij weer een opraapseltje van de straat van het verloren en verdorven mensdom, iemand die evenzeer als alle anderen verdiend had dat de heilige God aan mij zou voorbijgaan en mij zou laten liggen in de schuld en de verwrongenheid waarin ik mijzelf had gewerkt.

Dan denk ik aan de uitverkiezing van Israël waarover de Heere zei: 'Toen Ik u voorbijging, zo zag Ik u, vertreden zijnde in uw bloed, en Ik zeide tot u in uw bloed: Leef: Ja, Ik zeide tot u in uw bloed: Leef!" (Ez. 16:6). Zo is de Heere ook aan mij voorbijgegaan en Hij zag mij in mijn schuld en ellende. Maar Hij ging toen niet verder, maar stond stil en sprak tot in het innigste van mijn wezen, tot in mijn hart, dat levenwekkende woord: "Leef!" en in de kracht van dat door de Geest doordrenkte woord stond ik op en leefde en leef sindsdien, leef van en voor Hem.

Wat een bijbelse wijsheid spreekt ook niet uit het volgende:

"Van deze hun eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuselijk (nieuwsgierig) doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is, over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid enz.), in zichzelf met geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5)"(I, art. 12).

Tuur dus niet de hemel af om daar een antwoord te vinden op de vraag of u uitverkoren bent of niet, maar neem de Bijbel en lees daarin. Laat u overweldigen door de grote liefde Gods in Christus, die u daaruit tegenstraalt. En geef gehoor aan de uitnodiging van Christus: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven" (Mat. 11:28). Jezus zegt niet: "Komt tot Mij, gij enkelingen, die uitverkoren zijt". Weet u zich geestelijk vermoeid en belast? hoor dan van Hem: "Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen" (Joh. 6:37).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen