Het historisch geloof

Hieronder volgt nu een artikel van ds. D. Rietdijk, eveneens uit Daniël. Het draagt tot titel: "Is mijn geloof slechts vrucht van opvoeding?". Ik heb met zijn toestemming vier vijfde er\'an overgenomen.

De vraag die ds. Rietdijk stelt, dringt zich vanzelf aan elke lezer van de Bijhei op, wanneer hij stoot op een tekst als: "Gij gelooft dat God een enig (God) is: gij doet wel; de duivelen geloven het ook en zij sidderen" (Jak. 2:19).

De duivelen zijn beslist orthodox. Ze geloven de Bijbel van kaft tot kaft. Waarom? Omdat ze niet anders kunnen. Daar\'oor zijn ze te intelligent. Ze hebben de wonderen van Christus van nabij gadegeslagen. Ze hebben gezien dat alle voorspellingen van het O. T. omtrent de Messias in Christus ver\'uld zijn geworden. Ze geloven het, maar sidderen, want de Bijbel veroordeelt hen. Ze geloven, knarsetandend.

We laten nu ds. Rietdijk aan het woord:

Wat is het?

Wat is het historisch gelooi? Het is het uiterlijk toestemmen van hetgeen in het Woord van God gezegd wordt. Wij erkennen dan dus, dat het waar is. Vanaf Genesis 1, de geschiedenis van de schepping van hemel en aarde tot en met de laatste hoofdstukken van de Openbaring, waarin de nieuwe hemel en de nieuwe aarde worden voorzegd, erkennen wij dat het waar is. Wij geloven de Bijbel, zegt het spraakgebruik. Wij geloven in de wonderen, die er in beschreven zijn, ook dat de Heere Jezus als de Zoon van God mens geworden is door de geboorte uit de maagd Maria. Wij geloven dat het waar is dat Hij uit de doden is opgestaan en na veertig dagen naar de hemel is gevaren. Wij geloven ook dat Hij zal wederkomen op de wolken. Dat is waar! Dat erkennen we. Dat stemmen wij toe. Wij hebben dat zo geleerd. Dat hebben wij thuis geleerd van vader en moeder, en misschien op school en op de catechisatie. Wij leerden van de goede schepping en van de diepe val, van de dood die in de wereld kwam door die éne zonde, en van de komst van de Zaligmaker. Dat geloven we, zeggen we dan. en in zekere zin is dat waar ook. Wij stemmen dit toe.

Alleen wij stemmen dit uiterlijk toe. Je verstand weet het, wantje hebt het geleerd, en je twijfelt er niet aan. Maar innerlijk ben je er niet bij betrokken. Daarom noemen we het een uiterlijke toestemming, omdat je innerlijk er zo buiten blijft. Het raakt je niet.

Dat is wel érg natuurlijk. Het is net als met een bericht over een ongeluk bijvoorbeeld.

Dat het zó gebeurd is, zoals het beschreven is, betwijfel je geen ogenblik. Dat het waar is, neem je grif aan. Je kunt er zelfs een ogenblik stil van worden. Je kunt denken, als ik daar nu eens bij betrokken zou zijn geweest… Maar, de bel gaat en daar komt je vriend of vriendin… Je gaat doen watje afgesproken had, en het is allemaal weer vergeten.

Heel anders zou de betrokkenheid zijn geweest als het ongeluk nu eens geen betrekking zou hebben op vreemden, maar wanneer je broer of je moeder het slachtoffer zou zijn geweest. Dan zou je anders reageren. Het bericht brengt dan nameloos verdriet, rouw, leegheid… Dan zou het anders zijn.

Het voorbeeld van het eerste bericht is slechts typering van het historisch geloof, het is niet helemaal in alles te vergelijken, maar je begrijpt, het gaat om de innerlijke betrokkenheid bij de boodschap. Een uiterlijke toestemming van gekende waarheden. Dat is het!

In die betekenis gebruikt Paulus het Woord geloof als hij voor koning Agrippa staat: Gelooft gij, o koning, de profeten? Ik weet dat gij ze gelooft (Hand. 26:27). Agrippa stemde uiterlijk toe de waarheid van de profeten. Maar hij werd er geen christen door. Agrippa zei: "Gij beweegt mij bijna een christen te worden". Hieruit blijkt dat het historisch geloof niet genoeg is tot zaligheid. Het maakt ons geen christen in de meest eigenlijke zin van het Woord. Het lijft ons Christus niet in en maakt ons Zijn zalving niet deelachtig (vr. 32 van de catechismus). Het is uiterlijk.

Wat heb je er dan aan?

Nu moeten wij het historisch geloof niet onderschatten. Het is maar uiterlijk en het is niet genoeg, zeggen we dan. Wat heb je eraan. Nee, zo moeten wij niet spreken. Dan gaan wij wegwerpen iets waarop we heel zuinig moeten zijn. Ik heb nog nooit een ware christen gezien zonder historisch geloof. Zij zullen allen het Woord van God beamen.

Bovendien, hoevelen zijn er nu in onze tijd, die de Bijbel niet meer zien als het Woord van God? Verschrikkelijk veel mensen stemmen de waarheid van het Woord niet meer toe. Er is heel wat aan getornd aan de waarheid van de Bijbel. Stuk voor stuk worden de dingen van het Woord ontkend of uitgehold. De schepping, de val, de opstanding en hemelvaart, de menswording van de Heere Jezus worden weersproken. Van een eeuwig zalig leven gaan de verlangens alleen uit naar het hier en nu. Is dan het historisch geloof toch niet meer, dan zo maar resultaat van de opvoeding? Nee! Het is helemaal niet gewoon wanneer een mens de Bijbel als waar aanvaardt. Zoveel eer komt ons niet toe. Ons verstand, zegt de Bijbel, is verduisterd. En dat verstand redeneert de zaken van het Woord weg. Wij mogen en moeten de eer van het uiterlijk toestemmen niet leggen in de opvoeding, hoezeer vader en moeder krachtens de doopbelofte verplicht zijn om ons in de voorzeide leer te onderwijzen. De Heere wil de opvoeding gebruiken als een instrument in Zijn handen om ons bij het Woord te brengen en ons bij het Woord te houden.

Het belangrijkste is echter dat de Heere ons daardoor roept, welmenend roept.

De Heere geeft zelfs aan degenen die Hij door Zijn Woord roept, onderscheiden gaven mee (Dordtse leerregels. Hoofdstuk I1I/IV, art. 9). Laten wij er niet gering over denken, over dit historisch geloof.

Er kunnen soms twijfels in je hart opkomen aangaande het Woord van God. Allerlei zaken kunnen je zo maar ineens onwaarschijnlijk voorkomen. Dan is het helemaal niet vanzelfsprekend dat je de Bijbel voor waar aanneemt. In zulke momenten is het zo nodig om de Heere te bidden, heel eenvoudig, om bewaard te worden bij dit geloof. Hij alleen is machtig de aanvallen van de satan af te slaan en de Bijbel aan je terug te geven.

Waartoe gegeven?

Het historisch geloof is gegeven, daardoor roept de Heere ons. Hij klopt op ons hart. Hij wil niet je verstand hebben, maar ook je hart. En dat is nu zo erg dat wij innerlijk zo buiten de boodschap van het Woord blijven staan. De Heere gaf zoveel en wij horen niet.

De Heere is het Die ook ons hart kan openen. Denk aan Lydia.

Laten wij vooral vragen om de verlichting van de Heilige Geest. Want dan worden we door die Geest wél innerlijk betrokken bij de boodschap. Dan is het niet alleen een uiterlijke toestemming, maar ook een innerlijke toestemming aan de waarheid van het Woord. Dan buigen we voor de Heere en belijden onze schuld. Dan zullen wij leren kennen de genade van de Heere Jezus door de onderwijzing van Gods Geest.

Moerkapelle

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen