Pinksteren triumf over Purim

1. Het boek Esther blijft een moeilijk te verklaren Schriftgedeelte. De voornaamste moeilijkheid is het geheel en al ontbreken van de naam van God. Eén verklaring is: "Het boek Esther ademt een geest van Joods nationalisme en fanatieke wraakzucht" (G.Ch. Alders in de K.V. op p. 17). Deze opvatting die door dr. Aalders wordt afgewezen, is het uitgangspunt van de verklaring van ds. Smit. Ook ik ben het met dat uitgangspunt niet eens, maar het is te waarderen dat S. dat op een eigen wijze heeft uitgewerkt.

2. Het is vlot geschreven, hoewel het boek vanwege de vijf preken aan het slot in herhalingen valt.

3. Smit: "In de verklaring van het boek Esther mag niets worden ingevoegd, dat in de beschrijving niet wordt vermeld" (p. 22). Met deze verklaring zijn we blij.

Bezwaren

Een eerste vraag luidt: Maakt ds. Smit zich niet zelf schuldig aan invoeging in het boek Esther?

De titels van zijn preken over Esther luiden: "God de Heere bestuurt de wereldgebeurtenissen ter vervulling van Zijn kerkplan … handhaaft het eerstgeboorterecht van Zijn kerk … bewerkt door Zijn voorzienigheid de verlossing van Zijn kerk … verlost Zijn kerk uit de satanische moordaanslag … triumfeert in Zijn universele kerkplan over het antichristelijk wereldplan".

Hier rijzen allerlei vragen:

1. Wie bedoelt S. met "de kerk"? Is dat een kerk die ontstaan is uit een daad van mensen nl. het formuleren en handhaven van de juiste belijdenis? Of een kerk die ontstaan is uit een daad van God nl. Zijn verbond met Israël, waarin de kerk deelt?

2. Israël was Gods volk en bleef dat, niet op grond van een menselijke daad (de handhaving van de juiste belijdenis), maar puur op grond van Gods uitverkiezende genade, die Hij heeft vastgelegd in het Verbond.

Dat handelen Gods met Israël is voor mij persoonlijk een enorme vertroosting te midden van allerlei aanvechtingen. Hoe vaak ben ik niet ontrouw? Hoe vaak eist de 'oude mens' in mij niet opnieuw zijn vermeende rechten op? Verspeel ik daardoor op den duur Gods genade niet? Dat is een vraag die, lijkt mij, vanzelf bij iedere christen opkomt.

Maar dan hoeven wij slechts te denken aan Gods trouw jegens Israël, die ondanks de vreselijke ontrouw van dat volk, niet te niet wordt gedaan (Rom. 3:3). Ds. Smit zegt echter: "Met de pinksterdag is aan de bijzondere positie van Israël als bondsvolk een einde gekomen" (p. 69). Maar Paulus zegt: "God heeft Zijn volk niet verstoten, dat Hij te voren gekend heeft" (Rom. 11:2).

3. S. Schrijft: "Mordechai en Esther behoren tot de kerk, tot het volk van de Heere. Maar zij hebben de gelegenheid om naar Jeruzalem terug te keren niet aangegrepen. Daarmee hebben ze de kerkweg van de Heere verlaten" (p. 81).

Hoe kan S. dit volhouden in het licht van Joh. 4:21, waar Jezus tot de Samaritaanse vrouw zegt: "De ure komt, wanneer gij noch op deze berg noch te Jeruzalem de Vader zult aanbidden?". Roept Jezus dan op tot 'kerkverlating"? En op p. 82: "Mordechai en Esther hebben de heilsweg van de Heere verlaten". Maar is dit mogelijk vanuit de belijdenis van de volharding der heiligen? Men betreedt de weg des heils toch immers alleen door het geloof, niet door het volbrengen van Gods geboden.

4. S. doet de waarheid, en daarmee de Joden, geweld aan, wanneer hij schrijft: "Het Joodse Purimfeest is echter geen feest tot Gods eer. Ook vandaag roepen de Joden op het Purimfeest: 'Vervloekt zij Haman, gezegend zij Mordechai de Jood, vervloekt zij Zeres, de vrouw van hem die mij benauwde en gezegend zij Esther'. Het is een feest van nationale bevrijding" (p. 110). Zie echter het artikel: "De liturgie van het Joodse Purimfeest".

5. S. maakt geen enkel onderscheid tussen de kerk vóór en na pinksteren. Dat kan wanneer je slechts ziet naar het gemeenschappelijke in Israël en de gemeente van Christus. Beiden worden "qahal - edah" of "ekklèsia" genoemd.

Maar hoe verklaart hij dan, dat Christus zegt: "Op deze petra zal Ik Mijn gemeente bouwen" (Mat. 16:18)? Er staat: "… zal Ik"; die gemeente van Christus was er op dat moment dus nog niet.

6. Wat mij sterk opviel in die vijf preken van S.. was dat het altijd maar over de kerk gaat. Maar de gemeente als bruid ontvangt al haar heerlijkheid enkel van haar Bruidegom. Christus. Al haar schoonheid heeft ze alleen van Hem. Het is bovendien een toegerekende schoonheid. Zij is bekleed met het blinkende kleed van de gerechtigheid van Christus.

Maar juist over die schoonheid van de Bruidegom verneem je nauwelijks iets in deze preken. Persoonlijk zou ik van zulk een kerkdienst telkens diep teleurgesteld naar huis terugkeren. Ik zou met Maria Magdalena wenen: "Omdat zij mijn Heere hebben weggenomen" (Joh. 20:13). Je kunt Christus opnieuw begraven onder een kerktheorie. die je voortdurend naar voren brengt, ook al belijd je verder Zijn opstanding.

Antwoord van ds. Smit.

Zoals gewoonlijk wanneer ik het niet met iemand eens kan zijn, heb ik copie van mijn voorgenomen artikel naar ds. Smit gezonden. Hij antwoordde op enkele vragen, die ik in mijn artikel stelde:

1. Op uw vraag of ik mij schuldig maak aan het invoegen van iets dat in het boek Esther niet te vinden is, antwoord ik: Natuurlijk niet in de tekst van Esther, maar wel in de verklaring (preken).

2. Op uw vraag: Wie bedoelt u met "de kerk"? De algemene, christelijke kerk. die de zone Gods vergadert van het begin tot het einde der wereld (Zond. 21 Heid. Cat.).

3. De kerk vóór en na Pinksteren is dezelfde kerk maar in verschillende bedelingen. Niet meer het nationale Israël alleen (Oud-Testamentisch), zie de Ned. Gel. bel. art. 27-29.

4. In dat kerkvergaderend werk van Christus (de zone Gods) heb ik de Joden niet buitengesloten. "Gans Israël" (Rom. 11:26) is het "Israël Gods". Zie blz. 67-69. Ook Joden inbegrepen.

5. De Joden die zich niet bekeren, behoren niet tot die kerk van Christus. Petrus zegt: "Bekeert u (Hand. 2:40) en wordt behouden van dit verkeerde geslacht" (Hand. 2:40). Zie pag. 57.

6. Het Purimfeest van ongelovige Joden heeft geen christelijke Messiasverwachting (blz. 61). Ook vandaag niet.

ONS NASCHRIFT:

Natuurlijk zijn ook wij het er mee eens dat er slechts één weg des heils is, voor de Jood en voor de Griek (de heiden) nl. van bekering en geloof in Christus.

Maar ik betreur het zeer dat ds. Smit ondanks het feit dat ik hem een eopie had gezonden van de liturgie van het Joodse Purimfeest, zijn onjuiste beweringen daaromtrent niet wil terugnemen. Een christen mag geen onwaarheden over de naaste, in dit geval over de Joden, in stand houden. Dit is antisemitisme in levende lijve, in 1986, na Auschwitz, na de gruwelijke Holocaust.

Wat is het antisemitisme toch taai! Uit Amerika kreeg ik een in het Nederlands gestelde brochure van de Brits-Israël-gemeenschap (die de leer verkondigen dat het koningshuis van Groot-Britannië op de troon van Juda zetelt). In heel slecht Nederlands wordt de grootste onzin uitgekraamd. Slechts één citaat: "De Joden zijn specialisten in het bedriegen en oplichten. Ze zijn fraudeurs van de ergste soort" (p. 14).

Ook vanuit Australië krijg ik dergelijke afschuwelijke antisemitistische lektuur toegezonden, waarin o.a. beweerd wordt dat het verhaal van de zes miljoen Joodse slachtoffers van de Holocaust een fabeltje is, die door de 'sluwe Joden' is verzonnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen