EENZAAHHEID

Beste dominee.

Ik voel me op het ogenblik erg leeg. Het is avond en ik zit op m'n kamer. Er ligt op het ogenblik 'n grote desinteresse over me. Ik kan me gewoonweg op niets concentreren en ik voel me alleen. Het is stil, ondraaglijk stil gewoon. Ik weet eigenlijk niet wat het is, maar het is 'n bepaald gevoel van onrust. Onrust die me verlamd, depressief maakt.

Weet u, dominee, wat eenzaamheid is. Eenzaamheid in 'n gemeente van Christenen? Ja, ik ben eenzaam, ik hunker naar 'n goed gesprek met het maakt niet uit wie. Als het maar iemand is die me wil hebben zoals ik ben.

Eenzaam zult u zeggen, hoe is dat nou mogelijk? Ik tref hier nooit 'n levende ziel aan die met me praat. En u zult zeggen: de rest van de gemeente dan? Zegge en schrijve 1 keer heb ik 'n ouderling op m'n kamer gehad (pl.m. 10 minuten) in twee maanden tijd. Verder heb ik van de hele gemeente nog geen kip gezien.

Wie ik wel zag waren de dochters en zonen van de mensen waar ik gewoond heb. De enigen die er nog aan dachten dat er daar op die kamer ook nog één of ander individu leefde. Kunt u zich voorstellen dat ik erg teleurgesteld ben in deze gemeente? Ja, zult u zeggen, zoek dan zelf meer contact. Weet u hoe moeilijk dat voor me is? Weet u dat ik in wezen enorm verlegen ben. Op de mensen kom ik vreselijk stug over hier. Maar heeft hier al eens iemand naar de echte mens in mij gevraagd? Ik ben 'n mens, zou ik willen roepen, 'n Mens van vlees en bloed, 'n Mens die jullie nodig heeft.

Maar zouden ze me horen, de mensen? Ze hebben het zo druk. Nou ja, om dan vijf minuten met je te praten, dat kunnen ze dan nog wel opbrengen. Maar dan moeten ze verder, verder, verder achter meneer onpersoonlijkheid aan. Geen tijd voor elkaar. Geen tijd om nog eens even mens te zijn. Geen tijd. Hoe vaak?

Eén ding vraag ik me wel eens af: hoor ik nog wel bij deze gemeente? Of ben ik die nummer 7 in de vierde rij van de kerk geworden?

NASCHRIFT:

Hoe kun je deze eenzaamheid ongedaan maken, waaronder veel kerkleden, vooral alleenstaanden, lijden?

We zien maar één mogelijkhied, nl. dat in onze gemeenten veel Bijbelkringen ontstaan, waar men samen luistert naar wat de Heere door Zijn Woord tot ons zeggen wil.

Dan moet zulk een Bijbelkring natuurlijk niet ontaarden tot een debatingclub, tot dorre diskussie over dogmatische kwesties naar aanleiding van het behandelde Schriftgedeelte. Want dan gaat men weer uit elkaar met koude harten, misschien zelfs met verhitte hoofden, maar zonder de gemeenschap te hebben ervaren met de Heere, die in het midden wil zijn van hen, die in Zijn Naam willen vergaderen. Maar Hij wil niet in het midden zijn van een groepje, waar één of meer heethoofden hun opinies aan de overigen willen opleggen.

In zulk een Bijbelkring kan men intens met elkaar meeleven, met allerlei leed en lief, met verdriet en met vreugde. Daar kan men werkelijk de broederband beleven. Daar wordt de eenzaamheid van de enkelingen opgeheven, doordat men de eenheid ervaart in Hem, Jezus Christus, het Hoofd van Zijn Lichaam, die tot ons spreken wil door Zijn Woord en door Zijn Geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen