DE STRIJD VAN EEN PRIESTER

Ik wilde echter nog wat meer over de achtergrond van de huiver van deze priester zeggen.

Hij is 55 jaar, heef een zeer goed inkomen als pastoor, is van alle gemakken voorzien. Hij gaat, wanneer hij de kerk verlaat, de schepen achter zich verbranden. Het zal u zeer zeker interesseren, hoe het bestuur van In de Rechte Straat zulk een priester tegemoet komt.

Wij geven zulk een priester, die nog moet uittreden, nooit een belofte van steun voor langer dan een jaar. De redenen daarvoor zijn:

1. Wij kunnen een mens nooit doorgronden. Misschien is hij wel niet echt tot bekering gekomen. Misschien wil hij wel weer naar de r.-k. kerk terug (ofschoon we dat nog maar drie keer hebben meegemaakt). Het is dus niet verantwoord om, terwijl we nog zo weinig omtrent zulk een priester weten, hem voor langere tijd een belofte te geven.

Toch geven we in de regel wél zulk een belofte, zij het dan beperkt voor in geen geval langer dan een jaar. Want wanneer wij iemand zouden vermanen: Vertrouw maar op de Heere, maar hem geen belofte van steun willen geven, dan zou hij ons terecht op Jakobus kunnen wijzen, die spreekt over de mens met het dode geloof, die zegt: „Ga heen en wordt warm en eet goed", maar zelf geen hand uitsteekt naar die broeder in nood. Dan zouden we onze eigen vermaning tot geloofsvertrouwen door onze daad weerspreken.

2. Een tweede reden, waarom wij geen garantie geven voor langer dan een jaar, is dat wij van giften afhangen. Met dit systeem is het niet korrekt om beloften te geven op langere termijn. Het zou ook indruisen tegen de geest' van de gevers, die zelf steeds weer bidden: „Geef ons heden ons dagelijks brood".

Deze reden heb ik dan ook aan die Italiaanse priester meegedeeld. Hij begreep dat ook helemaal en was het ermee eens. Bovendien zei hij: „Ik vind het al erg genoeg, wanneer ik een jaar lang afhankelijk zou zijn van de liefdadigheid van de gevers van IRS. Liever zou ik meteen werk vinden, het geeft niks wat, om in mijn eigen levensonderhoud te kunnen voorzien".

Ik ben ook blij dat we zulk een priester met een eerlijk hart geen beloften op langere termijn kunnen geven. Zo blijft het ook voor hen een echte geloofsbeslissing. Ze weten dus van te voren, dat ze niet zonder meer blijvend op ons kunnen steunen en dat ze dus hun vertrouwen ten diepste op de Heere moeten stellen en niet op mensen.

Gedenk hem in uw gebeden

Wij zijn echter overtuigd dat u deze priester in uw gebeden zult gedenken. Hij heeft dat heel hard nodig. Juist in zulke gevallen besef je ook sterker de gemeenschap der heiligen, wier gebeden zijn als een reukwerk voor Gods aangezicht, aangenaam aan Hem, omdat ze worden opgedragen door onze Hogepriester, Jezus Christus. Dan bemerk je dat het lichaam van Christus geen dor instituut is en geen kaal dogmatisch begrip, maar leven, gemeenschapsleven in Christus, dat golft over alle landen en tijden heen. We zijn immers „allen tot één Geest gedrenkt" (1 Kor. 12:13).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen