DE HEILIGE GEEST

Moeten wij niet méér aandacht besteden aan de Heilige Geest? Terwijl ik dat zo schrijf, voel ik dat dit al oneerbiedig klinkt: Wij moeten meer aandacht besteden aan diannede Heilige Geest. Alsof de Heilige Geest iemand is in een groot gezelschap, die wij in het gesprek willen betrekken. Terwijl het juist de Heilige Geest is, aan wie ik te danken heb dat ik thans deelachtig mag zijn aan de heilsweldaden, die Christus voor mij verworven heeft. Het is de Heilige Geest, die mij vermurwd heeft. Anders liep ik nu nog rond met een verwaand hart, alsof ik het zelf wel zou kunnen klaren met de heilige God; of met een gebogen hoofd, maar niet als de tollenaar, die waarachtig zijn schuld beleed, maar als iemand die zichzelf beklaagt over al de ellende, waarin hij verkeert, zonder dat hij oprecht wil erkennen, dat hijzelf de oorzaak is van al die ellende. Door die Heilige Geest ben ik (en is ieder kind van God) verbroken, en door Hem heb ik vreugde in die verbrokenheid, want dat was de weg, waarlangs ik de levende en barmhartige God ontmoette. Hij heeft mij tot staan gebracht door het Woord Gods. Hij heeft het stil in mij gemaakt. Hij heeft in mij die droefheid naar Gods hart bewerkt, die met niets te vergelijken is; een ervaring die David uitschreit in psalm 51: „Een verbroken en verslagen hart zult Gij, o God, niet verachten".

En nog dagelijks moeten wij bidden: „Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in het binnenste van mij een vaste geest". Als Gods Geest ons niet dagelijks reinigt door het Woord, dan is er geen enkele vastheid in ons; dan wankelen we en vallen in de afgrond. Want de oude mens is niet helemaal dood. Paulus roept ons toe: „Doodt danTiw leden die op de aarde zijn, namelijk hoererij, onreinheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid en de gierigheid, welke is afgodendienst" (Kol. 3:5). Al deze kwalijke zaken, deze slechte begeerten, zouden ons opnieuw overspoelen, als wij niet door de Heilige Geest telkens weer verzekerd werden, dat wij reeds met Christus gestorven zijn aan de zonde, waarom dan ook diezelfde Paulus ons eveneens aldus vertroost: „Houdt het daarvoor, dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onze Heere" (Rom. 6:11).

En het is diezelfde Heilige Geest, die mij Jezus Christus doet kennen met die „uitnemendheid der kennis van Christus Jezus, mijn Heere, om Wiens wil ik al die dingen schade gerekend heb en acht die drek te zijn, opdat ik Christus moge gewinnen" (Fil. 3:8). Het is die Geest die mijn hart opgengebroken heeft, zodat de zegeningen van mijn Zaligmaker mijn ziel konden binnenstromen. Die Geest laat aan een kind Gods zien, wie Christus werkelijk is. Door Hem krijgen wij die wonderbare gemeenschap met de opgestane Heiland, die niet in woorden is uit te drukken, waardoor het bidden van de mens soms de bedding van de menselijke taal verlaat en in woordeloze stilte of in bijna hemelse taal de aanbidding uitstamelt voor de grootheid van de heilige en barmhartige God. Die Geest beheerst, bezielt dan ook de Gemeente van Jezus Christus. Hij woont in haar als in een tempel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen