Terug naar de oorsprong

De kleine zalmpjes verlaten de plaats, waar ze in zoet water geboren werden, en zwemmen duizenden kilometers ver weg de oceaan op. Daar groeien ze uit tot volwassen vissen en na vier jaren keren ze terug ,door een geheimzinnig instinkt gedreven, terug naar de geboortegrond, om er kuit te schieten en te sterven.

Ze springen zich liever te pletter tegen de rotsen van watervallen dan de tocht terug naar hun oorsprong op te geven. Zo is het ook met de mens, die eenmaal geraakt werd door Gods Woord en Geest. „Ons hart is onrustig, totdat het rust vindt in God" (Augustinus). Een van de eerste evangelische gezangen, die ik in Brazilië leerde, had dit refrein: „Méér, méér over Christus! Schenk mij méér van Uw heilige en zuivere liefde, méér van Uzelf, o Zaligmaker". Wie eenmaal iets van de liefde van Christus in zijn hart ervaren heeft, verlangt naar steeds meer, verlangt naar méér van Hemzelf en graag wil hij daar alles voor offeren, zijn lichaam stellen tot „een levende, heilige en Gode welgevallige offerande" (Rom. 12:1), wanneer de Heere dat van hem vraagt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen