EEN BLINDE OP WEG NAAR JERICHO

Jezus gaat ook heden voorbij

Jezus ging uit Jericho weg naar Jeruzalem en toen Hij de stad verlaten had, verrichtte Hij een van Zijn wonderen. Markus vertelt ons deze gebeurtenis en verklaart dan tevens de betekenis van het geloof in en het volgen van Jezus.

De blinde Bartimeus zat langs de weg en bedelde om aalmoezen. Ineens hoort hij rumoer dichterbij komen en tezelfdertijd dringt een beslist voorgevoel zich aan hem op, dat deze voorbijganger, die door de menigte omstuwd wordt, de grootste aalmoes voor hem ter beschikking heeft die hij maar wensen kan. Hij trekt er zich niets van aan wat de mensen zullen zeggen en schreeuwt luid: Zoon van David, heb medelijden met mij.

Voor de toenmalige Joden betekende deze betiteling van Jezus als de Zoon van David een duidelijke en krachtige belijdenis dat Jezus de verwachte Messias is. Velen uit de menigte zijn daarover ontsticht en proberen hem het zwijgen op te leggen.

Broeders, ook heden gaat Jezus aan ons voorbij. Hij verschijnt in ons leven en wil onze noodschreeuw horen: „Heb medelijden met mij". Hij nodigt ons uit tot de duidelijke en oprechte geloofsbelijdenis, dat wij als zondaren onze zaligheid alleen van Hem verwachten, alleen van genade, alleen door het geloof. In deze tijden van omwenteling en beroering op allerlei gebied verwacht Hij van ons een besliste belijdenis, waarbij elke twijfel is uitgesloten.

We lezen verder dat Jezus stilstond en Bartimeus bij Zich riep. Ook thans gaat Jezus voorbij en verschijnt aan ons door en in het Woord Gods. Die tegenwoordigheid van Jezus verandert alles, transformeert heel de werkelijkheid. Jezus spreekt ook thans nog tot ons, zo dikwijls wij het Evangelie overdenken. Dan kunnen we daarin voortdurend Zijn uitnodiging beluisteren. Hij wil dat wij achter Hem aangaan. Hij verwacht ons antwoord, onze diep-ernstige en radikale beslissing.

Dat is het geloof!

Het geloof is altijd dynamisch, het bruist uit naar aktiviteit en leven. Dat zien we ook bij Bartimeus. Hij kan nu niet meer doorgaan met het bedelen om aalmoezen. Hij werpt de mantel van zich af, hij staat meteen op en gaat naar Jezus, met zijn hart vol van het oude verdriet en de nieuwe hoop. Hij laat zich door Jezus ondervragen en vertrouwt geheel en al op Hem, omdat hij weet dat de Heere in staat is zijn ogen te openen, waarin nog nimmer het licht had gespeeld. Broeders, dat is het geloof! De ontmoeting van een zondig mens met Jezus, in Wie hij zijn vertrouwen stelt. Het echte geloof is steeds een antwoord op een uitnodiging van de Heere, de ootmoedige en luisterende houding van een zondaar die zich door de Heere laat ondervragen over zijn leven, onder het licht van Gods heilige wet die hem veroordelen moet, maar wiens hart ook bereid wordt gemaakt om het licht te ontvangen van het eeuwige leven dat de duisternis in zijn ziel zal verdrijven.

„En Tezus zeide tot hem: Ga heen, uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende en volgde Jezus op de weg".

Zodra Bartimeus het levende en machtige Woord van de Heere tot zich voelt doordringen, wijkt zijn blindheid. Hij wordt een nieuw mens. Hij kan zien! Hij belijdt zijn geloof in Jezus, de timmermanszoon, als de Messias, de Christus die gekomen is om zondaars te bevrijden van hun schuld, als de Redder der wereld. Dit geloof brengt een radikale ommekeer teweeg in het leven van Bartimeus. Hij neemt de beslissing die een gelovige wel móét nemen: hij gaat Jezus volgen op de weg naar Jeruzalem; hij wil één zijn met de Heere, deelgenoot worden met Hem in alle dingen, ook in zijn lijden tot de dood van het kruis.

Collega's ex-priesters, tot ieder van ons heeft Jezus gezegd: Volg Mij! Nee, niet in die zoete en romantische zin van het seminarie: „Sacerdos alter Christus — de priester is een andere Christus", die een verheerlijking van ons betekende tot bijna goddelijke hoogte in de aanmatiging van een wondermacht in de mis en de biecht. „Volg Mij", die uitnodiging van de Heere hebben wij in Zijn evangelische betekenis ervaren in ons leven; ze hebben van ons gevergd dat wij zouden breken met ons verleden, met veel mensen en dingen die ons lief en dierbaar waren. We hebben daardoor onze aspiraties en het program dat we ons voor ons leven hadden ingedacht, moeten opgeven.

Hier op deze konferentie moeten wij ons de vraag stellen, of wij nog steeds bereid zijn met de Heere op te trekken naar Jeruzalem, bereid om het kruis achter Hem aan te dragen. We moeten ons afvragen of ons getuigenis tegenover onze Gemeente en tegenover onze eigen familie nog bekrachtigd wordt door de inzet van onze hele persoonlijkheid.

Hij maakt ons ziende

Wij hebben allen ondervonden dat het Woord van God onze blindheid heeft weggenomen. Thans mogen wij in het geloof schouwen naar Hem die het licht der wereld is. Eenmaal — het is nog niet zo lang geleden — vertoefden ook wij aan de rand van de samenleving, aan de kant van de grote weg, waarlangs de karavanen van de massa's voorbijtrekken. De mensen begrepen onze beslissing niet en we waren innerlijk nog blind.

Maar thans heeft de Zoon ons waarlijk vrijgemaakt door Zijn verlossende Woord en wij vervolgen onze weg rustig in de kracht van dat Woord. We staan buiten de grote r.-k. kerk, maar we blijven getuigen van de enige Weg die de paus en de bisschoppen niet kunnen zien, omdat ze geestelijk bijziende ofwel geheel blind zijn. In deze oktobermaand heeft in Rome de bisschoppensynode plaats, waar men zich bezig houdt met het probleem van het celibaat en van de sociale gerechtigheid. We weten heel goed dat deze zaken niet zullen besproken worden in het licht van het Evangelie, maar in het licht van de macht van de paus en het prestige van de grote roomse wereldkerk. In de verslagen die we nu reeds hebben kunnen lezen, blijkt wel duidelijk dat hier en daar slechts heel zwakjes rekening wordt gehouden met wat de Bijbel daarover zegt. De geschiedenis zal daarom de paus en de bisschoppen veroordelen vanwege hun blindheid, waardoor ze onbewogen blijven zitten langs de weg, waar Jezus voorbijtrekt.

Al is de Nieuw-Testamentische tijd van de wonderen enigszins voorbij, nog altijd voltrekt zich het wonder dat Gods Woord onder de werking van de Heilige Geest mensen innerlijk doet herboren worden tot kinderen Gods.

Vanuit de dankbaarheid daarover, dit wonder dat de Heere in Zijn barmhartigheid, ook aan ons voltrokken heeft, luisteren wij naar de zegenbede van de apostel Petrus: „De God nu aller genade die ons geroepen heeft tot Zijn eeuwige heerlijkheid in Christus Jezus, nadat wij een weinig tijds zullen geleden hebben, volmake, bevestige, versterke en fundere u " (1 Ptr. 5:10).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen