TROUWEN MET EEN PRIESTER

„Mijn vriendin, hoewel een gelovig en meelevend kerklid, zou er geen bezwaar tegen hebben om met een priester te trouwen. Niet dat zij hem nu zou gaan zoeken, maar als de gelegenheid zich zou voordoen, zou zij hem zeker niet afwijzen. Wat zit er voor verkeerds in?, - herhaalt ze steeds weer als hij dispensatie heeft gekregen en dus weer gewoon leek is, kan toch ook een priester trouwen, zelfs trouwen in de kerk. Het christelijk huwelijk is toch een sacrament. - En ik weet niet wat haar te antwoorden." (T.B.-Bra).

Antwoord van pater Mariano:

Ik zou uw vriendin willen wijzen op een brief, kortgeleden verschenen in de interessante rubriek opengesteld voor de lezers van een Turijns dagblad. Hierin schrijft een lezeres:

„De kranten hebben de kwestie „mogen priesters wel of niet trouwen" te berde gebracht. Met mijn eenvoudige brief wil ik niet antwoorden aan de priesters, maar aan alle vrouwen en meisjes die menen een leven te kunnen opbouwen met één van hen. Ook ik heb geloofd een leven te kunnen opbouwen met „één van hen": hij was knap, aardig en goed en ik was eenzaam. Nu leef ik samen met hem, ben niet meer alleen aan de buitenkant, maar van binnen is er een trieste eenzaamheid; wat een smart en leed!

De mis draagt hij niet meer op; hij is geen priester meer, maar toch is hij misschien nog nooit zo dicht bij zijn God geweest als juist nu. Voor mij is hij altijd aardig en goed; maar hij behoort mij niet toe en heeft mij nooit echt toebehoord. De man in hem was niet sterk genoeg om de priester in hem te onderdrukken. Als priester had hij immers een te grote Meester gediend. Je kunt dat niet meer vergeten.

Wat heb ik gehuild. God zal zeker rekening houden met mijn voortdurend verdriet en wroeging.

Ik weet, dat hij op een dag zal weggaan, zal terugkeren tot zijn ambt en ik zal dan weer alleen zijn. Maar die eenzaamheid zal als een zegen zijn en tegelijkertijd een zoete boetedoening. Aan al die vrouwen die mijn grote vergissing willen navolgen, zou ik duidelijk willen maken, dat er tussen „hen" en de priester een geweldige kloof is. En die kloof is: „De gewijde handen". Niemand kan zich indenken wat deze simpele woorden betekenen. Het is nodig om het zelf te ervaren. Anders kun je het toch niet begrijpen. Vriendinnen, komt niet aan de priesters; zij behoren aan God. Vroeg of laat wint Hij toch."

Dit is de brief van de „vrouw", maar als ook de priester zijn brief zou hebben geschreven, zou diè brief nog bitterder zijn, want de verplichting van het priesterlijk celibaat - zoals trouwens ook dat van het christelijk huwelijk - is onherroepelijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen