HEILIGE PLAATSEN

„Beste Collega,

Ik zeg „ja" t.o.v. de artikelen over de vernieuwingstheologie en over moderne vuilschrijverij, hoe gevoelig, poësch of aesthetisch de auteur daarvan ook mag zijn, en eveneens „ja" t.o.v. uw bijbels standpunt aangaande beeldendienst, maar het vereren van heilige plaatsen is toch iets anders dan beeldendienst.

Het kan zijn dat dr. Kraan overdrijft, maar moest ook Mozes zich niet van zijn schoeisel ontdoen, want de plaats waar hij stond, was heilig. Was het Heilige der Heiligen in tabernakel of tempel niet voor elkeen verboden met uitzondering van de grote verzoendag, waarop (en dan nog alleen maar) de Hogepriester deze hoogheilige plaats mocht binnentreden? Een heilige plaats waar Jezus geleefd, gewerkt, geleden of zelfs gebloed heeft, mag toch zeker wel vereerd worden door hoed afnemen, schoenen uitdoen voor het betreden, kussen, knielen enzovoort. Beeldendienst is toch heel iets anders.

Vanzelfsprekend moet men bij het opgaan van de Scala Santa elke gedachte aan aflaten verdienen, verdienstelijke werken of aan een effektief middel voor het verkrijgen van bijzondere gunsten, van zich afzetten."

Siddeburen

ONS ANTWOORD:

Inderdaad ligt de verering voor heilige plaatsen anders. En het is goed dat ds Stockmann daarop wijst.

Eerbied is iets anders....

Ik meen dat we het misschien het beste zo kunnen formuleren: Eerbied voor heilige plaatsen is diep-menselijk en beslist niet onbijbels. Iedereen zal er zich aan ergeren, wanneer iemand met een draaiorgel muziek zou maken op een kerkhof of in een kerk bij de viering van het Heilig Avondmaal.

....dan verering

Maar eerbied voor een heilige plaats is toch iets anders dan verering van een heilige plaats. Dit laatste ligt toch weer in dezelfde lijn als de beeldenverering. We geven dan een stukje van ons religieuze hart aan een schepsel. Dat wil God niet. Hij is een jaloerse God, zo lezen we in het verbod van de beeldenverering. En verder: Mozes vereerde die heilige plaats niet. Hij toonde slechts zijn eerbied voor de heilige God, die op dat moment op bijzondere wijze op die plaats aanwezig was.

De vroomheid van de psalmen

In het Oude Testament was er inderdaad een heilige plaats, nl. de tempel van Jeruzalem. Maar als je de psalmen leest, dan merk je wel, dat de vroomheid rondom de tempel op geen enkele wijze een religieuze verering van die tempel was. Deze vroomheid richtte zich geheel en al op de heilige God zelf.

Dat kan men moeilijk zeggen van de verering van de Heilige Trap in Rome. Daar is de plaats toch weer tot voorwerp, tot beeld, geworden. Dat wordt ook daarin duidelijk, dat die Scala Santa beslist niet de trap is geweest van het paleis van Pilatus, die Jezus tijdens Zijn lijden betreden heeft.

Het voorhangsel scheurde

Tenslotte: Het voorhangsel van de tempel scheurde van boven naar beneden, toen Jezus stierf. Zo werd de profetie van Jezus vervuld over de ure die komen zou waarin men noch in Samaria noch in Jeruzalem meer de Here aanbidden zou, want dan zou voor goed de godsdienst in geest en in waarheid aangebroken zijn (Joh. 4).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen