door vrij denken tot christelijk geloven

In dit boek (uitg. Desclee De Brouwer) beschrijft drs J. Taal ons zijn gang langs piëtisme, methodisme, confessionele en ethische richting in de ned. herv. kerk, langs het vrijzinnig protestantisme van de doopsgezinden en langs het atheïsme naar zijn ervaring van God in Jezus Christus en vandaar naar de r.k. kerk.

Ik meen dat het verschijnen van dergelijke boeken een grote waarde heeft. Men ziet daarin de eerlijke worsteling van een mens met zijn eigen zondigheid. We weten dat bij velen de godsdienst niet meer is dan een mooie omlijsting van het leven, waarbinnen je je een beetje veilig voelt, of nog minder: alleen maar sleur, traditie. In zulk een boek zien we echter dat de godsdienst bloedwarme en hevige werkelijkheid kan zijn.

Een „bekeerde" protestant?

Drs Taal noemt zich een „bekeerde" protestant. Ik vermoed dat vele protestanten dat zullen betwijfelen. Hij beschrijft wel een Christusontmoeting, maar het is niet een ontmoeting met Christus als zijn enige en volkomen Zaligmaker; het is geen rusten in de stellige belofte van Jezus: „Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven". Ik kan mij moeilijk voorstellen — en ik ben ook nog nooit zo iemand tegengekomen —, dat iemand die deze heilszekerheid in Christus heeft gekend, overgaat naar de r.k. kerk.

Drs Taal verwijst in dit boek naar zijn getuigenis in „Pelgrims naar de Una Sancta", waarin hij zijn overgang naar het r.katholicisme uitvoeriger heeft beschreven. Ik las het nog eens na en citeer daaruit:

„Onze zuster-Kerk"

„Tevens zijn door hem (ds Gerretsen) wellicht de eerste sympathieën voor het katholicisme bij mij gewekt, doordat hij een ruim denkende geest was, die met een vaag gevoel van heimwee over de katholieke Kerk kon spreken als van „onze zuster-Kerk" en de Hervormingsdag meer beschouwde als een dag van rouw dan van vreugde" (p. 130). Dat was in de periode tussen 1900 en 1915, toen het woord „oecumene" nauwelijks genoemd werd. Hoevele predikanten van onze tijd zijn door hun prediking misschien oorzaak geweest dat meerderen aan het Evangelie van de redding „door geloof en genade alleen", zoals dat door de reformatie werd herontdekt, zijn gaan twijfelen?

Het wrede calvinisme

„Helaas, het calvinisme heeft nogmaals het zwaard gehanteerd, dat eenmaal Maria's ziel doorkliefde, het nogmaals gehanteerd om Moeder en Kind te scheiden. Doch de katholieke Kerk weet wat zij wil. Zij wijkt niet voor de tijdgeest. Terwijl te Tiente de misbruiken der Kerk werden uitgebannen, werd de Mariaverering na Trente zo mogelijk nog sterker naar voren geschoven, zodat inderdaad álle geslachten Maria zalig prijzen (Luk. 1:48). En degene, die laat in de wijngaard geroepen is, sluit zich deemoedig aan bij het zangkoor en probeert met zwakke stem mede te zingen tot haar lof" (p. 315). Toen ik dat las, dacht ik: Ik hoop dat ik nooit zulke onzin over het r.katholicisme heb geschreven. Ik ben er mij wel niet van bewust, maar drs Taal is zich blijkbaar ook niet bewust van de bombast die hij hier heeft neergepend.

Het mooiste

„Eén ding stond mij onder het zoeken altijd als een schrikbeeld voor ogen: dat de katholieke Kerk de ware Kerk zou zijn, doch dat ik dit in mijn leven nooit zou ontdekken. Dan had ik het mooiste, wat het leven te geven heeft, toch nog gemist" (p. 316).

Maar, beste vriend Jan Taal, hoe kunt u zo spreken, indien u Christus had gekend als uw volkomen Zaligmaker? Dan had u toch zeker het mooiste ontdekt wat het leven kan geven. Dan zoudt u toch geen schrikbeelden meer moeten hebben. Heus, u hebt blijkbaar nooit ervaren, welk een diepe rust het geloofsvertrouwen in Christus schenkt, wanneer dat gebaseerd is op Zijn stellige belofte. Maar zeg dan ook niet meer aan uw r.k. geloofsgenoten, dat u een „bekeerd" protestant bent geweest, althans niet in de zin, die de reformatie van de zestiende eeuw aan dat woord heeft gegeven. „Bekeerde" protestanten vertrouwen geheel op Jezus en hebben niet meer zulke schrikbeelden als waarover u schrijft. Zij hebben in Jezus Christus alles. Zij juichen met Paulus: „Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus" (Rom. 5:1). „Want ik ben verzekerd, dat . . (niets) ... ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here" (Rom. 8:39).

Spreekbeurten ds. Hegger

Den Haag, Chr. Geref. Kerk, Pomonaplein, 3 okt. 8 uur, samen met br. Hendriksen, ex-dominikaan; Sneek, geref. mannenvereniging, 5 okt.; Bodegraven, samen met br. H., 12 okt.; Velp, Vrij Ev. Kerk, 26 okt.; Hollandse Veld, 28 okt ; Katwijk a. Zee, Herv. Ev. Gebouw, 31 okt. 8 uur.

Gift van N.N.

Onder de mededeling „M.H.D. voor de priesters" ontvingen wij ƒ 202,50. Met onze hartelijkste dank aan de onbekende gever(ster) bevestigen wij langs deze weg de goede ontvangst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen