Paulus VI

Het bezoek van de paus bij de V.N. heeft heel verschillende reakties teweeggebracht. Laaiend enthousiast was het Alg. Handelsblad, terwijl de vooruitstrevende r.k. bladen heel wat reserve toonden tegenover dit spectaculaire gedoe. „De Bazuin" van 2 okt. schreef: „Dat een zo fundamenteel recht als 't recht op godsdienstvrijheid, reeds 17 jaar geleden door de UNO plechtig aanvaard en afgekondigd, op een vergadering als het Vatikaanse Concilie niet eens een onmiddellijk en spontaan haalbare zaak bleek, moet de vertegenwoordigers van met name de Afrikaanse en Aziatische landen wel tot enige reserve nopen als de paus a.s. maandag het woord neemt".

We laten hier nog wat beschouwingen volgen, allereerst naar aanleiding van een boekbespreking:

Maken wij het Moskou niet moeilijk

Godsdienst in de Sovjetunie, W. Kolars, uitg. Nederland's Boekhuis, Tilburg. 508 bl. geb. f 27,50. Wie zich in dit probleem wil verdiepen, vindt in dit boek een zeer uitvoerige beschrijving en ook een poging tot aanduiding van de achtergronden van het konflikt tussen communisme en godsdienst. Ik kan echter niet zeggen, dat hij daarin goed geslaagd is. Er is te weinig schuldbelijden over het feit, dat wij, christenen van het westen, de godsdienst al te dikwijls tot een voornamelijk politieke macht hebben gemaakt.

Over de „Mis van eerherstel", die Pius XI op 19 maart 1930 in de Sint Pieter liet opdragen als protest tegen de „afschuwelijke en heiligschennende gewelddaden", die in Rusland bedreven worden, zegt de schrijver op blz. 171: „Dit christelijk protest tegen de Russische geloofsvervolging had plaats op een niveau van gebed en spiritualiteit, dat voor de materialistische geest onbereikbaar was. Omdat Moskou de ware aard van het protest niet kon begrijpen, stelde men alles in het werk om het als een zuiver politieke aktie te brandmerken".

Maar zo vragen wij: Maakte Rome het niet uitermate moeilijk voor Moskou om dat anders te zien? Die Mis werd van te voren over heel de wereld aangekon digd en met veel vertoon, in aanwezigheid van allerlei diplomaten, opgedragen. Wat kon Moskou daar anders in zien dan een politieke manifestatie tegen Rusland? Deze houding zal het voor de communisten niet gemakkelijk maken om de kracht van het Evangelie te ontdekken. Wij moeten allereerst de schuld ook bij ons zelf zoeken en ze niet op goedkope wijze afschuiven op de materialistische houding van Moskou.

Voorzitterschap V.N.

In De Tijd lazen wij, dat het bezoek van de paus de oorzaak is geweest, waarom de Joegoslavische ex-minister van buitenlandse zaken, Popovitsj, zijn kandidatuur voor het voorzitterschap van de Verenigde Naties heeft moeten terugtrekken ten gunste van de Italiaan, Fanfani.

Het lijkt ons, dat zo iets niet ertoe zal bijdragen, dat de kommunisten in het christendom iets anders gaan zien dan alleen een politieke wereldse macht.

DEPAUS…… NEDERGEDAALD TER HELLE

Wij lazen in het r.k. Portugese blad „Agora" van 25 sept. 1965:

„De goede Jezus heeft zich er niet toe beperkt om neder te dalen in dit aardse tranendal om zijn zending van redding van het verlorene te volbrengen. Later daalde Hij neer naar de holen van de dood om vandaar de rechtvaardigen mee te nemen die Hem daar verwachtten.

In onze dagen volgt Zijn plaatsbekleder zijn voetstappen en schrikt er niet voor terug om oog in oog te komen staan met de vergadering van de kinderen der duisternis; en al had dat bezoek misschien niet tot doel om deze duivelse geesten te bekeren van hun leugen en van hun haat, toch bidden wij, dat op dit zeer korte bezoek van de Geest van het Licht moge volgen de opstanding van Goa, Damao en Dio (Portugese kolonies die onlangs door Indië in bezit werden genomen. H.J.H.), zodat zij bevrijd worden uit hun dodelijke gevangenschap".

Zo nu weten wij wie de paus is: „Geest van het Licht", en wie de Verenigde Naties zijn: „kinderen der duisternis, duivelse geesten" en waartoe de Geest van het Licht moet dienen, n.1. om de Portugese koloniale belangen te dienen. Het is natuurlijk een doorn in het oog van Portugal, dat de Indiër, de secretarisgeneraal van de UNO, Oe Thant, het bezoek van de paus aan de Verenigde Naties bekokstoofd heeft en dat hij daar de paus officieel zou verwelkomen.

DE WARE GESTALTE VAN CHRISTUS' KERK

Daarna een beschouwing van ds F. Pijlman jr in de Leidse (gereformeerde) Kerkbode:

De tijd dat de Paus niet buiten Italië kwam is voorbij. De Paus naar Jeruzalem, de Paus naar India, en nu de Paus naar New York. Niet al deze bezoeken zijn op ÉÉn lijn te plaatsen. Het is in te denken, dat in deze eeuw het isolement van de hoogste leider van de R.K. kerk doorbroken wordt. Het past in het kader van deze tijd. Maar waarom de Paus naar de Verenigde Naties moet, zal velen met mij ontgaan. Ja, natuurlijk is het weer een spectaculaire zaak. Driehonderdduizend mensen op de been. De Paus in een auto die 50 mille heeft gekost. Het duurste is blijkbaar niet goed genoeg. Eerlijk gezegd geloof ik dat zulke zaken de kerk van Christus meer kwaad doen dan goed. Dit vertoon is uit de tijd. Een uitspraak, zoals ik in mijn krant even las: de Paus spreekt zich uit voor de vrede en voor ontwapening, doet het niet meer. Er zijn andere momenten geweest, waarop de Pausen dit beter hadden kunnen zeggen. Nu is het een slag in de lucht. De Paus is voor de vrede. Ja, 't zou er nog bij moeten komen dat hij er tegen was. Hij is voor ontwapening. Daar kunnen alleen wapenfabrikanten en mensen die verder aan dit soort stof verdienen, bezwaar tegen maken. Hij is toch geen pacifist in de radicale zin van het woord. Ook daar zit het verrassende niet in. Wie is met dit bezoek gebaat? Hij zal daar niet onheus ontvangen worden. Zijn woorden zijn van te voren al welkom en zullen ongetwijfeld wat slaperig aangehoord zijn. Als de Paus dan toch wil reizen en een bijdrage wil leveren in onze menselijke samenleving, laat hij dan naar Spanje en Portugal gaan en vragen hoe het daar gesteld is met het loon der werklieden en met de vrijheid van de mens. Dit baat niet, dit schaadt. En ik schrijf dit omdat ik hunker naar de ware gestalte van Christus' Kerk, die van nederigheid, gespeend aan alle groot gedoe. Zo is onze Heer ons niet voorgegaan.

De Here voert ons door de diepte naar Zÿn heil.Nog een beetje geduldDe verklaring over de JodenEen zoon van Israël vond de Messias

Uit een brief

„Toen zei mijn zoon: Moeder, luister goed. Dit zal je overal doorheen helpen, ook door het ergste. Want ik weet in WIEN ik geloof".

Enige tijd later verdronk hij, tijdens de stormramp van 1953. Hij was met de auto midden in de polder, toen de dijk doorbrak. Hij is door een muur van water weggevaagd. Hij was jong en sterk, 29 jaar. Hij kon zwemmen als een rat, maar hier was niets tegen te doen.

Toen wij een paar dagen later bij hem stonden in een lijkenhuisje, waar hij lag tussen een rij doden, was het alsof ik zijn stem hoorde, een zachte stem, die sprak: Wat zoekt gij de levende bij de doden? Hij is hier niet.

O, dominee, wat was dat een kracht! Het was een bevestiging van zijn eigen woorden. Ik wist: Hij is thuis, voor altijd bij de Here.

In mei 1959 ging mijn man in volle vrede heen. „Alles wel, alles wel!", waren z'n laatste woorden. Dit lied had hij dikwijls op het orgel gespeeld.

Ik weet, dat ook mijn plaats bereid is, door genade alleen.

Ik heb, toen ik eenzaam was, de Here om werk gevraagd en dit werk gekregen. De Here heeft een welbehagen in Zijn huis en vraag oprecht gelovig gebed voor zijn dienstknechten.

Velen hebben zich nog niet geheel gegeven en toch is dat Zijn eis. Velen zitten op een hoge troon en zullen moeten dalen, zeer diep moeten dalen. En als ze uit de diepte tot Hem roepen, dan zal Hij ze verhoren en verhogen. Velen zijn wederspannig, halsstarrig. De Here noemt dergelijke mensen zware bomen, die geveld moeten worden om daarna opnieuw te worden opgericht. Pas dan kunnen ze door de Here gebruikt worden tot Zijn eer en tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk.

Ik geloof dat we een vreselijke tijd tegemoet gaan. Ds Glashouwer zei laatst voor de radio, dat er een schijnkerk zal komen, die de ware Kerk vervolgen zal. Wij zullen dit alles maar in Gods hand geven en loslaten, niet waar? Onze schouders kunnen dit niet dragen. Wij zouden er onze blijdschap door laten verminderen en dan zou de satan lachen".

ONZE GRAMMOFOONPLATEN

We hadden wat moeite met de bevoorrading van de tweede grammofoonplaat, waarop liederen van br. Garcia en van de gebroeders Spaargaren (zie hun foto hieronder). Thans zijn beide platen echter weer direkt leverbaar uit voorraad. Prijs f 4.50. U steunt daarmee het ex-priesterfonds.

KAPELAAN ALS LOKVOGEL

Wij lazen in Trouw, dat men in de middagdienst van de gereformeerde kerk van Nijmegen een kapelaan liet optreden, omdat de middagdiensten daar, zoals op de meeste plaatsen, steeds minder bezocht worden.

BALKENDE BRIEF LIT BALK

Wij stuurden de brochure „Hoe kom ik tot rust?" ter kennisname aan alle protestantse kerkeraden van Nederland. Zodoende dus ook aan de hervormde predikant van Balk (Fr.). Waarom zouden we die schalk overslaan?

We kregen een boze brief terug met het verzoek om ons blaadje niet meer te sturen, want hij „wenste noch zijn vingers noch zijn ogen eraan te bezoedelen". Wij schreven hem:

„Weleerwaarde dominee,

Jammer dat u van de r.k. priesters waarmee u zo genoeglijk keuvelen kunt, alleen maar hun afkeer tegen ons blad hebt overgenomen en niet hun roomse gevoel voor humor. Het is toch immers de bedoeling van de oecumene, dat we het goede van de ander overnemen en niet het verkeerde. Daarom zij het ons vooralsnog vergund om als ex-roomse priester u de volgende vraag voor te leggen:

Een ezel zat alleen op een bruggeloos eilandje. Hoe kwam de ezel toch aan de overkant?

Daar u deze vraag vermoedelijk ook wel te zwaarwichtig zult opvatten, en dus nooit de oplossing zult achterhalen, gelieve u te aanvaarden dat wij u een handje helpen. Het antwoord luidt:

De ezel begon te balken en maakte van die balken een vlot, ging daarop zitten en dreef naar de overkant. Maar omdat hij een ezel was, had hij de balken niet stevig genoeg aan elkaar vast gemaakt en toen hij midden op het water was, viel het vlot uit elkaar. Toen liet de ezel alle hoop varen en bereikte, zittend op die hoop, toch nog de overkant.

Inmiddels verblijven wij met de meeste hoogachting:

WIJZIGING VAN ABONNEMENTSGELD

U weet allen, dat de laatste jaren de prijzen en lonen steeds omhoog zijn gegaan. We hebben de ene loonronde na de andere gehad. Bovendien weten we na de troonrede van dit jaar, dat deze stijging van prijzen en dus ook van lonen nog zal voortgaan.

U begrijpt het al…… Ook wij moeten deze loon- en prijsronde achterna, willen we onze arbeid kunnen blijven voortzetten, en indien mogelijk, zelfs nog uitbreiden.

Wij hebben daarom besloten om van onze abonnees drie cent per week meer te vragen, zodat de abonnementsprijs voortaan wordt: f 6.50 per jaar. We vermoeden, dat dit bedrag voor niemand in onze welvaartsstaat een bezwaar zal zijn. We staan daardoor slechts een deel van onze overvloed af aan dit stukje arbeid in Gods Koninkrijk.

Wij danken u bij voorbaat voor uw medewerking.

Nog een beetje geduld

„Toch meen ik, dat u in het begin van uw artikel „Gij zijt Petros" Petrus te hoog boven de andere apostelen uitstrekt……" „Hand. 2:17 zegt: „Petrus, staande met de elven". Petrus sprak dus, als oudste en misschien wel als best-bespraakte, mede namens de andere staande elf. Daar is toch niets bijzonders aan. Men kan toch niet allemaal tegelijk spreken". Uit een brief van T.C. den U. te U.

Hartelijk dank voor deze reaktie. Toch zou ik willen vragen: Wacht nog even met uw reakties totdat de artikelenreeks over Petrus klaar is. Dan kan een gedachtenwisseling daar dieper op inhaken.

Voorlopig zou ik dit willen zeggen: Petrus heeft zelf ook een duidelijk roepingsbesef gehad, in deze zin dat hij er zich van bewust was een aparte taak van de Here te hebben gekregen. Ik citeer daartoe: „En als daarover grote twisting geschiedde, stond Petrus op en zeide tot hen: Mannen broeders! gij weet, dat God van over lange tijd onder ons mij verkoren heeft, dat de heidenen door mijn mond het woord des Evangelies zouden horen en geloven" (Hand. 15:7). Hier is toch duidelijk sprake van een verkiezing van Petrus door God zelf tot een bijzondere taak. We mogen dergelijke teksten niet wegredeneren, omdat we bang zouden zijn, dat we Rome daardoor in de kaart spelen. Dat is trouwens helemaal niet nodig. We verzwakken daarmee alleen maar onze reformatorische positie. Ik ben van oordeel, dat een rustige zakelijke bestudering van de Bijbelse gegevens de volkomen onhoudbaarheid van de aanspraken van het pausdom zullen aantonen. Ik hoop dat in het vervolg van mijn artikelenreeks te kunnen uiteenzetten.

De verklaring over de Joden

Er is veel te doen geweest over het ontwerp over de Joden. Nu is het dan eindelijk door het concilie aangenomen als een onderdeel van de verklaring over de niet-christelijkÉ godsdiensten. De kern ervan luidt aldus:

„Ofschoon de Joodse gezagsdragers met hun trawanten de dood van Christus erdoor hebben gedrukt, toch kan men alles wat in Zijn lijden is voorgevallen, niet alle toen levende Joden zonder onderscheid en evenmin de thans levende Joden aanwrijven. Ofschoon de Kerk het nieuwe volk Gods is, daarom mogen echter de Joden niet voorgesteld worden als door God verworpen of vervloekt, alsof dat uit de Heilige Schrift zou voortvloeien. Daarom moeten allen er op toezien, dat ze in de catechese en in de prediking van het Woord Gods niets leren, wat in strijd zou zijn met de evangelische waarheid en de geest van Christus.

Bovendien betreurt de Kerk, die elke vervolging tegenover welk mens ook afkeurt, daarbij indachtig het erfgoed dat zij met de Joden gemeen heeft en gedrongen niet door politieke beweegredenen maar door de religieuze liefde van het Evangelie, — de uitbarstingen van haat, de vervolgingen, de uitingen van antisemitisme, door wie en wanneer ook jegens de Joden bedreven".

(Latijnse tekst: Oss. Rom. 5 nov. '65; vert. H.J.H.).

Deze tekst is wel wat zwakker dan de oorspronkelijke, maar er is toch alle reden om ons er zeer over te verheugen. Deze tekst kan een behoorlijk vormen tegen de zo diep ingewortelde neiging tot antisemitisme.

Wel moet ik er aan toevoegen, dat ik het niet eens kan zijn met de bewering, dat „de Kerk het nieuwe volk Gods is". Wanneer men dat zo in zijn zegt, dan laat men niet voldoende recht wedervaren aan b.v. Rom. 9-11.

Een zoon van Israël vond de Messias

Een lezer uit Baarn, 88 jaar oud, schreef ons een brief in het Duits, die wij hieronder vertaald laten volgen.

„Zeer Geachte Broeder in Christus,

Ik ben een kind van Joodse ouders, in Duitsland geboren in 1877 en opgevoed in het Joodse geloof.

Het is nu veertig jaar geleden, dat ik Jezus Christus leerde kennen en dat ik Hem mocht aannemen als mijn Redder en Messias. Hij schonk mij het vaste geloof in Zijn werk, dat Hij voor ons heeft volbracht op Golgotha en nu kan ik uitroepen: „Ik weet dat mijn verlosser leeft".

De Bijbel, het Oude en het Nieuwe Testament, is mijn dagelijks voedsel geworden en de Heiland schenkt mij daaruit steeds meer gunsten, genade op genade, steeds klaarder licht, inzicht, wasdom en kracht zodat ik daardoor kan opstijgen naar de hemelse geestelijke gewesten.

Ik hoop weldra te komen in het land waar de Here troont en Zijn Zoon Jezus Christus, Ik hoop dan de heerlijkheid Gods te mogen aanschouwen van aangezicht tot aangezicht. Als de Here vrijmaakt, dan maakt Hij waarlijk vrij!

Uw broeder in Christus groet u in Zijn liefde,

Baarn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen