Commentaar op Conciliebesluiten

Zoals wij reeds eerder schreven, hebben wij ons zoveel mogelijk willen onthouden van allerlei gissingen omtrent het Concilie te Rome. Want dergelijke gissingen dienen alleen de roomse propaganda.

Wij willen echter wel commentaar leveren op werkelijke besluiten van het concilie. Wij willen die toetsen aan de Bijbel.

Het concilie voor aap gezet

Thans is dan het eerste besluit gepubliceerd. Of eigenlijk is dat nog niet eens een besluit van het concilie, maar een besluit van paus Joannes XXIII, dat hij via kardinaal Cicognani aan het concilie liet mededelen.

En vanzelf rijst dan de vraag: Waarom kon de paus deze kwestie niet aan het concilie voorleggen, die immers juist bezig was met de behandeling van de liturgie? Is dat nog wel in overeenstemming te brengen met de eerbied voor de gemeente van Jezus Christus? Worden de concilievaders aldus niet als kleine jongens behandeld, door buiten hen om, en dat terwijl zij druk aan het vergaderen waren over de liturgie, zulk een ingrijpend liturgisch besluit te nemen? Is dit niet een stellen van de persoon van de paus tegenover deze bijna drieduizend bisschoppen, die zoveel miljoenen r. katholieken in de wereld vertegenwoordigen? Ja, is er dan nog iets van de gemeente (kerk) van Christus die daar in Rome vergadert? Draait tenslotte niet alles rond de éne persoon van de paus, die, naar men beweerde, niet op de concilievergaderingen verschijnen zou om de diskussie niet te beïnvloeden, maar die nu heel het concilie voor schut zet, door eigenmachtig zulk een besluit te nemen? Gaat het er dan niet op lijken, dat heel die nederigheid van paus Joannes XXIII maar een schijnvertoning is?

Ik weet het, men gaat mij nu weer scherpte verwijten, maar laat toch ieder eens rustig overwegen, welk een diktatoriale geste dit volkomen eigenmachtig besluit van paus Joannes is.

En laten we hopen, dat dit eerste teleurstellende besluit gevolgd zal worden door beslissingen van het concilie, waarin toch nog iets van de kerk van Christus in zichtbaar zal worden.

Maar ziehier het besluit van de paus, zoals ik dat las in De Tijd van 14 nov.:

Naam van St. Jozef in canon van de Mis

„De kardinaal-secretaris Cigognani heeft het concilie medegedeeld, dat de Paus op verzoek van vele bisschoppen besloten heeft de naam van Sint Jozef in te lassen in de Mis-canon en wel na die van de Heilige Maagd in het gebed „Communicantes". Deze aanvulling zal dan tevens een herinnering zijn aan het tweede Vaticaanse Concilie, dat onder de bescherming van Christus' voedstervader werd gesteld".

Wat is de canon van de Mis?

Het zijn de vaste gebeden in de Mis vanaf het „Te igitur" tot en met het „laatste Evangelie".

Waarschijnlijk dateren ze uit het midden van de vierde eeuw. Met uitzondering van de gebeden om de voorspraak van de heiligen, die van latere datum zijn. In elk geval zijn er sinds paus Gregorius de Grote (590-604) geen wezenlijke veranderingen meer in de canon van de Mis gekomen.

Thans na 1350 jaar heeft paus Joannes XXIII eigenmachtig een wezenlijke verandering in de canon aangebracht, terwijl het grootste concilie van de geschiedenis beraadslaagde over de liturgie, ook van de Mis.

De achtergrond

Is dat nu werkelijk een verandering, die we zo zwaar moeten nemen?

Ik meen van wel, als wij de achtergronden van deze beslissing in acht nemen. Er is een steeds meer groeiende verering van Jozef te constateren in de r.k. kerk. En ik meen dat dit samenhangt met de steeds meer groeiende papalisatie van de r.k. kerk. Het pauselijk gezag is sinds 1870 tot een onfeilbaar gezag gedogmatiseerd.

Zulk een dogma moet echter een liturgische omlijsting krijgen. Het moet religieus uitgeleefd worden.

Dat kan niet in de figuur van Maria, want zij verzinnebeeldt de kerk.

Vanuit die behoefte om dat pauselijke gezag in te trekken in het liturgisch leven is de figuur van Jozef ontstaan.

In de liturgie van Jozef komt herhaalde malen deze tekst voor: „Constituit eum dominum domus suae" = Hij (Potifar) stelde hem (Jozef) aan over zijn huis (Gen. 39 : 4).

Afgezien van het wonderlijk goochelspel met Bijbelteksten, waarbij het verband enkel te vinden is in het feit, dat deze mensen uit de Bijbel dezelfde naam dragen, is het nog vreemder, dat men dan vanuit zulk een „exegese" komt tot de verheffing van Jozef tot beschermer van het huis van de kerk.

Maar in elk geval heeft men aldus Jozef gemaakt tot de religieuze en liturgische uitbeelding van de paus, die immers volgens Rome ook aangesteld is om het hele huis van de kerk in de plaats en in naam van Christus te beheren.

En achter dit naar voren schuiven van de figuur van Jozef kunnen wij thans zien het naar voren schuiven van de figuur van de paus, als de oppermachtige in de kerk.

Vandaaruit kunnen we ook verklaren de benadrukking van het feit, dat Jozef werkelijk gehuwd was met Maria, ook al hebben zij dan nooit werkelijk als man en vrouw geleefd, volgens Rome.

Vanuit deze positie van Jozef als de man, aan wie Maria als vrouw gehoorzaamheid verschuldigd was (Zie Ef. 5:25: „De vrouw moet aan de man onderdanig zijn, in alles), kan men dan liturgische en religieuze gestalte geven aan de positie van de paus, aan wie de kerk onderdanig moet zijn in alles (can. 218 van het rooms-katholieke kerkelijk recht).

En vanuit deze gedachte is het ook volkomen konsekwent, dat paus Joannes XXIII dit besluit heeft genomen buiten het concilie om. En dat de figuur van Jozef dienstig wordt gemaakt aan het pausdom blijkt ook even uit het bericht, dat deze inlassing van zijn naam in de canon ook zal dienen als herinnering aan het huidige concilie. Hij zal dus in die canon prijken tot hogere glorie van het pausdom, met name van deze paus, Joannes de Grote, aan wie Jozef het te danken heeft dat hij nu voortaan ook in elke Mis genoemd wordt tussen Maria, de apostelen en de oude martelaren.

Onbevlekte ontvangenis van Jozef

In Spanje is met kerkelijke goedkeuring een boek verschenen van pater J. M. Corbató, O.P., getiteld: „El inmaculado S. José" (= De onbevlekte Sint Jozef). In dit boek betoogt deze pater, dat Jozef werkelijk vader van Jezus is geweest, n.l. zo dat Maria toch maagd bleef. Voor hen die Latijn verstaan: Volgens pater Corbató is Jezus geboren „sine seminatione ordinaria, sed non sine semine". Corbató redeneert vooral uit Latijnse vertaling van de Bijbel, de Vulgaat.

Hij zegt o.a.: In Matth. 1 : 18 staat: „Christi autem generatio sic erat". Welnu generatio betekent voortplanting in de gewone menselijke zin. Dus moet Jozef ook werkelijk vader van Jezus zijn geweest.

Als men dan als bezwaar noemt Luc. 3 : 23, waar staat: „een zoon, naar men meende, van Jozef", en dat dus de Bijbel daarmee aangeeft, dat die mensen ten onrechte meenden, dat Jezus een zoon van Jozef was, — dan antwoordt Corbató, dat de komma in die tekst veranderd moet worden. De tekst zou zo moeten luiden: „En Hij, Jezus, was, toen Hij optrad, ongeveer dertig jaar, naar men meende, — een zoon van Jozef". Hij laat dus de woorden „naar men meende" slaan op de voorafgaande: „ongeveer dertig jaar" en niet op de volgende: „een zoon van Jozef".

Nou ja, als je eenmaal zulke wilde verzinsels geproduceerd hebt, dan is een trap tegen een komma in de Bijbel maar een kleinigheid. Vanuit deze theorie van het werkelijke vaderschap van Jozef konkludeert hij dan ook tot diens onbevlekte ontvangenis, — vandaar de titel van het boek.

Inderdaad, wanneer de r.k. kerk vanuit het werkelijke moederschap van Maria besluit tot haar onbevlekte ontvangenis, dan moet men ook op grond van die zelfde redenering komen tot de onbevlekte ontvangenis van Jozef, als deze werkelijk vader van Jezus zou blijken te zijn.

Het is wel bijzonder bedroevend, dat door de beslissing van de paus dergelijke Jozefologische studies gestimuleerd worden, en dat de r.k. kerk samen met Maria, en het pausdom samen met Jozef aldus Jezus Christus steeds verder gaan terugdringen van de centrale plaats die Hem in zijn gemeente toekomt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen