SAVONAROLA PROFEET OF SEKTARIER?

De geschiedenis van Savonarola plaatst ons weer voor de indringende vraag van het profetisme en het sektarisme. Deze vraag kan een zware druk leggen op de gewetens van oprechte gelovigen. Wij kunnen nl. uit lafheid, uit angst voor verlies van ons veilige „baantje", de roeping om profeet te zijn ontvluchten. Maar we kunnen ook het „profeet-zijn" begeren om iets bijzonders te willen betekenen, om onze geldingsdrang te bevredigen. We zullen daarom steeds onze diepste beweegredenen moeten toetsen aan Gocls Woord en wij moeten bidden dat Gods Geest ons aan onszelf moge ontdekken.

Het instituut doodt de profeten

Door alle eeuwen heen kan men zien, hoe het instituut de profeten doodt. Het tot instituut verworden Israël heeft de grootste Profeet van alle tijden ter dood gebracht, Jezus Christus, de Zoon van God. En Christus heeft voorspeld, dat iedereen die zoals Hij profetisch het Woord Gods verkondigen wil, eveneens vervolgd zal worden. We vinden dat verschijnsel terug bij protestantse kerken, die hun oorspronkelijke reformatorische gloed hebben laten verkillen door steeds verder uitgewerkte organisatie, steeds meer koude vormen en dode wetten. Daarom is het van het grootste belang om acht te slaan op de vermaning van Paulus: „Blust de Geest niet uit" (1 Thess. 5:19).

De sektariër maakt zichzelf tot paus

De zaken liggen echter niet zo eenvoudig als men op het eerste gezicht zou denken. De waarachtige profeet is bekommerd om de ander, om het welzijn van de gemeente van Christus en bovenal om de eer van God. Hij zoekt zichzelve niet, maar is bereid om desnoods armoede, ontbering of zelfs de dood te ondergaan om trouw te kunnen blijven aan zijn roeping.

Maar vlak naast hem staat de sektariër. Ook hij kan spreken met diepe bewogenheid, maar hij laat zich drijven door zijn eigen geest of nog erger: door de boze geest(en).

En de sektariër zoekt, terwijl hij het zich niet altijd bewust is, zichzelf, allerlei eigen belang. Hij wijst het kerkinstituut af, omdat het dwingelandij zou betekenen, maar hij ds de grootste dwingeland in zijn eigen omgeving en heerst over de kudde die hij zichzelf heeft toevertrouwd. Hij duldt geen kritiek op zijn uitspraken en gedraagt zich nog meer onfeilbaar dan de paus.

De sektariër is soms niet gemakkelijk van de profeet te onderscheiden. Daarom moeten we luisteren naar de vermaning: ,,Beproeft de geesten of zij uit God zijn" (1 Joh. 4:1).

De sektariër snijdt zichzelf af

Wij vormen, volgens de Bijbel, als gelovigen een lichaam met elkaar, waarvan Jezus het Hoofd is. Wij mogen ons dus niet zo maar van dat lichaam afsnijden en als afzonderlijke gelovigen gaan leven.

Begrijp me echter goed: Ik wil niet zeggen dat iemand die geen lid is van een bepaald kerkinstituut, zichzelf daardoor zou hebben afgesneden van het lichaam van Christus. Dan zou ik dat lichaam van Christus meteen weer juridisch hebben opgevat, als een dood stelsel, terwijl het juist een levend iets is. De levende gemeenschap van de gelovigen, heeft allerlei vormen, waar het ingeschreven staan als kerklid er ÉÉn van is.

Savonarola heeft duidelijk die moeilijkheid aangevoeld. Op grond van zijn opvoeding vereenzelvigde hij het lichaam van Christus met het roomse kerkinstituut. Daarbuiten lag voor hem alleen maar het pure sektarisme. Hij zag geen middenweg. Hij kende niet de bijbelse opvatting van de gemeente. Hij stond voor de keuze van een sektarisme dat als een repeterende breuk zichzelf versplintert, en het roomse kerkinstituut met aan het hoofd een volstrekt zedeloze paus, die zich de plaatsbekleder van Christus op aarde noemde. Dat Savonarola, staande voor zulk een ontzettende keuze, toch zijn geloof in Christus, het Hoofd van de Gemeente, niet heeft verloren, en heeft vastgehouden aan de bijbelse belijdenis, dat de gelovigen een lichaam vormen, is te danken aan de soevereine werking van de genade in hem.

Van menselijk, logisch standpunt uit bezien, had hij moeten kiezen voor de revolutie, had hij ook Christus moeten verwerpen, die Zichzelf door zulk een zedeloos monster hier op aarde zou laten vertegenwoordigen. Hij heeft echter de marteldood gekozen, d.w.z. de Here heeft hem behoed in de donkere uren van de verzoeking die hij heel zeker heeft doorgemaakt. De Here heeft hem door zijn Gethsemane-worsteling heengevoerd en heeft hem biddend de dood doen ingaan.

De vertroosting van Christus

In onze tijd lijden vele gelovigen aan dezelfde pijn en worstelen met dezelfde vraag als Savonarola. Ze zijn lid van een kerkinstituut, dat steeds meer verwatert en wereldgelijkvormig wordt en dat van de andere kant zich steeds meer organiseert en zich als. een koud juridisch instituut gaat opstellen. Deze gelovigen zijn dan toch ook weer bang voor de gevaren die loeren achter en in het sektarisme.

Ik zou aan deze broeders en zusters willen zeggen: Zie op Christus. Luister naar Zijn Woord. Geniet van de vertroosting van Zijn Geest die in u woont. Ga stap voor stap achter Jezus aan. Hij zal u sterken. Hij zal altijd bij u zijn. Mensen stellen altijd teleur; Hij nooit. — En tracht dan de gemeenschap der heiligen, de eenheid van het lichaam van Christus, te beleven vanuit het levende Hoofd. Verdraag de onhebbelijkheden, de fouten van de kerk, waartoe u behoort. Maar wees tegelijk profeet. Blus de Geest in u niet uit. Getuig rustig en krachtig van de heerlijkheid van Christus die u uit genade hebt leren kennen. En wacht op de Here, wacht altijd op Hem. Te Zijner tijd zal Hij u misschien een bazuin in de mond geven om vanuit de berg Sion,, de berg Zijner heerlijkheid, op een nieuwe wijze Gods roem te verkondigen en de gelovigen op te roepen tot een nieuwe eenheid, een eenheid die niet het resultaat is van allerlei kerkdiplomatie en van eindeloze besprekingen en van een systeem van geven en nemen. Maar een eenheid die door Christus Zelf tot stand wordt gebracht, een juichende eenheid in en door Zijn Heilige Geest.

ABONNEES IN BELGIE

In een brief van 2 sept. 1966 heeft Ds J. Gravendeel ons gevraagd om uit te zien naar iemand die in zijn plaats als kontaktadres voor België zou willen optreden. Later heeft hij dat verzoek nog eens dringend herhaald.

Tot onze spijt zijn we echter daarin niet spoedig geslaagd en konden we pas in februari 1967 als nieuw kontaktadres vermelden: Mej. V. Isebaert, Kruisweg 1, Anzegem. Maar daarom willen we nu nog eens aan onze belgische abonnees het dringende verzoek van ds Gravendeel doorgeven om geen gelden meer aan hem te sturen, die bestemd zijn voor de IRS, maar om die gelden slechts over te maken aan mej. Isebaert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen