Staan of zitten

Dat zou een ideaal rapport kunnen lijken. Wat geweldig als het overal rustig is! Maar het is een aanklacht. Het is de stilte van dodelijke gerustheid. Zo was het ook bij Ezechiël. In de vallei die hij te zien kreeg, heerste ook stilte. Het was echter de stilte van de dood. Toen Ezechiël moest profeteren, kwam er lÉven. Als de Heere werkt, dan gebeurt er wat. Dan komt er beweging, dan wordt alles anders. Dan komen doden tot leven. Dan komt er beweging in wat dor en doods was.

Toch kunnen we ook op een andere manier nadenken over stilte in de kerk. Het is ook mogelijk dat er te vÉÉl gebeurt. In het leven van het volk Israël had de offerdienst een centrale plaats. In de tabernakel of de tempel kwam men om te bidden. En: om te offeren bij het altaar. De dagelijkse offers vormden een voortdurend terugkerend ritueel in de tempeldienst. Elke dag vloeide er bloed. Elke dag werden er dieren gedood.

Het zal een bedrijvigheid geweest zijn. De priesters die heen en weer liepen, de dierengeluiden, de doodsnood van de offerdieren, de stromen van bloed. De schrijver van de Hebreeënbrief zegt ervan: “Een iegelijk priester stond wel, alle dagen dienende, en dezelfde slachtoffers dikwijls offerende, die de zonden nimmermeer kunnen wegnemen” (Hebr. 10:11). Er spreekt rusteloosheid uit deze woorden. Elke dag ging het door. Staande deden de priesters hun werk. Nooit was hun werk afgerond. Het waren dÉze offers niet die de vergeving van zonden teweeg konden brengen.

Volbracht

Het is een contrast met de oudtestamentische bedrijvigheid als er ÉÉn vers verder staat: “Maar Deze, een slachtoffer voor de zonden geofferd hebbende, is in eeuwigheid gezeten aan de rechterhand van God.” De Priester over Wie het hier gaat, staat niet vol bedrijvigheid Zijn werk te doen. Maar Hij zit. Hij rust van Zijn werk. Zijn werk is gedaan. EÉn offer heeft Hij gebracht. Het was hÉt offer van Zijn leven. Nu kan Hij zitten. Er hoeft niets meer bij. Er hoeft geen bloed meer te vloeien. Er hoeven geen offers meer bij. Met ÉÉn offer heeft Hij in eeuwigheid gedaan wat gedaan moest worden. Het is volbracht.

Weg

Het offer van deze Priester roept om geloofd te worden. Omdat Hij alles heeft aangebracht, is de toegang vrij om in te gaan in het heiligdom. In het Oude Testament hing daar een dik gordijn voor. Slechts eenmaal per jaar mocht de hogepriester daar binnengaan. Toen Christus stierf, scheurde dat gordijn. De weg is geopend door het bloed van Jezus. Er is een verse en levende weg, waarop Hij is voorgegaan. Omdat deze weg is geopend, mogen we vrijmoedigheid hebben om tot Hem te gaan.

Ontvangen

De rechtvaardige zal uit het geloof leven. Uit het geloof in deze zittende Priester, Die alles heeft volbracht. Zo bezien is stilte in de kerk een zalige stilte. Het offer is gebracht, de zaligheid is verdiend. Dan zijn onze werken geen voorwaarde meer, ze zijn slechts vrucht van Zijn werk. Spurgeon illustreert in een van zijn boeken met een overbekend voorbeeld wat geloven inhoudt. Hij vertelt over een onderwijzer die zijn (dure) horloge aan een van zijn leerlingen aanbood. Deze raakte door zijn aanbod in verwarring. Een ander ging nadenken wat de meester met zijn aanbod zou bedoelen. Een volgende weigerde beleefd. De meest eenvoudige jongen van de klas aanvaardde echter eenvoudig het horloge - en het werd zijn eigendom. Zijn klasgenoten waren zeer verontwaardigd: als we geweten hadden dat u het meende, dán hadden we het wel aangenomen!

De gelovige mag zo eenvoudig ontvangen wat Christus heeft verdiend. Hij deelt uit van wat Hij heeft verdiend. Hij zit aan de rechterhand van Zijn Vader, Zijn werk is volbracht.

Deze laatste aflevering over de rechtvaardiging door het geloof gaat, anders dan gepland, over de Hebreeën in plaats van de Galaten. Het door de Rooms-Katholieke Kerk uitgeroepen Jaar van het Geloof is net ten einde. Het leek de redactie goed om als afsluiting te wijzen op de algenoegzaamheid van Christus' offer, wat juist in de Hebreeënbrief zo mooi beschreven staat.

“De rechtvaardige zal uit het geloof leven,” evenals:

Abraham

Habakuk

De Romeinen

De Hebreeën

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen