"Zij hebben niemand…"

Ze zat voor mij met betraande ogen en was erg nerveus. Ze rook naar de drank en had nog een sigarettenstompje tussen de vingers. Voor zover ik het kon inschatten was ze rond de veertig jaar. Ze begon haar verhaal. Een verhaal van afwijzing en verkrachting door haar man die haar haar heeft verstoten, van haar zoon die haar in mekaar heeft geslagen, van… ja van niemand die nog om haar gaf. Een jaar lang heeft ze op straat geleefd, bedelend om wat eten, zoekend in vuilnisbakken naar wat restjes om zodoende de honger wat te kunnen stillen. Tijdens haar verhaal kwam ze enigszins tot rust. Ze vroeg me: "Wat moet ik nu verderf Ik heb niemand, die wil of kan helpen…" Ik dacht aan wat geschreven staat in

Psalm 22 vers 12: "Want nabij is de nood en er is geen helper."

Ik heb haar een voedingspakket gegeven, maar haar ook het Woord van God aangereikt met een duidelijke verwijzing naar de Ene Helper Jezus Christus, voor Wie geen zonde en geen nood te hoog of te diep is om te kunnen helpen.

Ze heeft nog een paar folders meegenomen, onder andere het mooie foldertje 'Ik heb 't leven gevonden'. Ik heb haar in de handen van de Heere toevertrouwd. Laat de Heere maar werken in haar leven. Ik vernam ondertussen dat ze tijdelijk wordt opgevangen door haar zuster. Mijn diepe verlangen is dat ze rust en vrede mag vinden bij de Heere Jezus. En dat ze op die dag juichen mag: "Maar de Heere heeft mij geholpen!"

Zo ook met onze vriend Vik. Op een morgen kwam hij het inloophuis binnen, bibberend van de kou. Geen verwarming thuis. Van een van onze medewerkers kreeg hij onmiddellijk een warme kop koffie met een paar broodjes.

Hij was, om alle ellende in zijn leven enigszins te kunnen vergeten, aan de drank geraakt. Hij leefde op straat en was op zoek naar een warm plekje. Toch heerlijk dat het Inloophuis zo'n plekje mag zijn voor mensen als Vik, mensen op den dool.

Iedere morgen komt hij terug, drinkt een kop koffie, eet zijn boter hammetjes en gaat weer de straat op

Op een dag mochten we samen praten over de diepe nood in zijn leven. Door zijn familie is hij totaal verstoten. Zelfs toen zijn moeder, die hij zo liefhad, gestorven was, werd hij niet eens op de hoogte gebracht.

Zelfs niet uitgenodigd voor de begrafenisdienst! Hij was diep gekwetst en had elk vertrouwen in mensen verloren.

Tijdens het gesprek mocht ik eenvoudig getuigen van mijn Heiland Jezus Christus, Die mensen zoals hij tegemoet komt met handenvol genade. Al je moeite, al je pijn, al je verdriet… geef het aan de Heere. Leg het in Zijn handen en je zult troost, vrede en rust ontvangen. Ik merkte ontvankelijkheid voor dat heerlijke en wondere Evangelie. Ik denk weieens: we moeten meer op onze knieën gaan voor zulke tobbers, die niemand meer hebben… Vandaag is onze vriend Vik vrij geworden van de drank. Laat de Heere maar doen! "Hij zal voor u strijden en gij zult stille zijn."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen